ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ!!! Λϊτσα Κοντογιάννη

Με αυτό το βιβλίο ολοκληρώνεται η διλογία της «Μαντάμ». Όσοι διαβάσαμε το πρώτο βιβλίο, περιμέναμε με ανυπομονησία αυτή τη συνέχεια εδώ και αρκετό καιρό. Και τα δύο βιβλία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Για να κατανοήσει κανείς απόλυτα τι γίνεται σε αυτή την ιστορία, θα πρέπει να έχει διαβάσει το πρώτο μέρος. Δεν πειράζει που το πρώτο κυκλοφόρησε από άλλον εκδοτικό οίκο. Δεν μειώνει σε τίποτα την αξία ούτε του βιβλίου, ούτε της γραφής της συγγραφέα. Η κυρία Νικολοπούλου καταπιάνεται με ένα θέμα πολύ τολμηρό αλλά και αρκετά δύσκολο. Δεν φοβάται να πει αλήθειες. Μπορεί να μας ξεβολεύει, αλλά δεν πειράζει, γιατί μιλάει για την πραγματικότητα. Το πρώτο μυθιστόρημα γράφει για τον εγκλεισμό και την στέρηση ελευθερίας εξ αιτίας ενός ποινικού αδικήματος, αυτό το δεύτερο για όσες κατάφεραν να αποφυλακιστούν και πρέπει να «πατήσουν» το κουμπί της επανεκκίνησης, κάτω από τη κοινωνική κατακραυγή. Η απόρριψη αυτή από την κοινωνία δεν συντελείται μόνο στα πλαίσια της επαγγελματικής αποκατάστασης, αλλά και από τις ίδιες τους οικογένειες. Βλέπουμε να εκτυλίσσονται παράλληλες ιστορίες των κεντρικών ηρωίδων, δυνατές φιλίες να διαλύονται ή να αλλάζουν επίπεδο, αλλά και άσπονδοι εχθροί να τα βρίσκουν και τελικά να φιλιώνουν. Ποια κρυμμένα μυστικά κρύβονται πίσω από αυτά άραγε; Τι συμβαίνει όταν ένα ένα έρχονται στην επιφάνεια; Διαβάστε το, γιατί αυτό το μυθιστόρημα μας δίνει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αφυπνιστούμε και να συνειδητοποιήσουμε πως η ζωή έχει και μια άλλη πλευρά, η οποία δεν είναι και τόσο αγγελικά πλασμένη.