...Κάθε φορά που φτάνεις στην Κέρκυρα πολύ πρωί, όταν τα δροσερά σύννεφα δεν έχουν σηκωθεί απ\' το Φρούριο, όλα τα παραμύθια στέκουν εκεί απέναντι, τυλιγμένα στην απαλή ομίχλη, και περιμένουν να καλωσορίσουν τον ταξιδιώτη. Στο νησί των Φαιάκων. Ακόμα -και για παντά- από δω, ο Οδυσσέας αγναντεύει την πατρίδα του απέναντι... [...] Κι ο ήρωάς μας απ΄ τον Οδυσσέα ξεκίνησε... έγινε στο δρόμο Λύσανδρος... Που δεν ήταν ούτε στρατηλάτης ούτε βασιλιάς. Ο δικός μας Οδυσσέας ήταν σκέτος ναύτης, έφτασε τυχαία στην Κέρκυρα, για να συναντήσει την Αθηνά... όχι τη θεά - τη γειτόνισσά του την Αθηνά που παριστάνει το θεό! Και ν΄ ακούσει την αδελφή της τη Μυρσίνη, που ήταν κάποτε σοπράνο και τραγουδούσε σαν Σειρήνα... Και να ταλαιπωρηθεί απ΄ το γιο του που πετούσε στα σύννεφα γιατί ήταν αεροπόρος. Κι ωραίος... Ο Βαλέριος! Που θα ερωτευόταν τη Λίζα, με το μοναδικό προφίλ που θύμιζε τ΄ αρχαία κορίτσια των αμφορέων και την Ελισάβετ της Αυστροουγγαρίας που ΄χε χτίσει στο νησί το Αχίλλειον!... Τα φυσικά στοιχεία της Κέρκυρας είναι το νερό κι ο αέρας... Ο Ναύτης των Υδάτων... κι ο Πιλότος των Ανέμων... στα χέρια της θεάς Αθηνάς και μιας Ελισάβετ... ακούν το τραγούδι των Σειρήνων... στο νησί των Φαιάκων...
Να, κάπως έτσι η ιστορία αυτή Περί ανέμων και υδάτων εβαπτίσθη!