Ο Νικολός Κουτούζης, ζωγράφος, ποιητής βωμολόχος και κομψευόμενος παπάς του ΙΗ΄ αιώνα, συναντάει έναν 18χρονο νεαρό στη Ζάκυνθο, πριν από το σεισμό του 1953. Ανεβασμένος σε γιαπωνέζικη μοτοσικλέτα, τον ξεναγεί στη Ζάκυνθο του 2003. Στην αποικιοκρατία του Τουρισμού και στην αισθητική των ξενοδοχειακών Μελάθρων, όπου μεταξύ άλλων, οι πριμαντόνες έχουνε γίνει μικροντόνες. Μαζί τους: μια χελώνα και μια όμορφη (αλλά πολύμορφη) γυναίκα.
Διαχρονική, σουρεαλιστική περιπλάνηση για αναγνώστες με φαντασία, ευαισθησία, γερά νεύρα και...επιείκεια. Μήπως καλύτερα, όχι;