Με μια αβίαστα πολύπλοκη γλώσσα, χωρίς υπεκφυγές και εξωραϊσμούς, η Κρίστα Βολφ περιγράφει στο βιβλίο αυτό την προοδευτική κατάπτωση ενός άρρωστου γυναικείου σώματος που άγεται και φέρεται σε μια απρόσωπη, ουδέτερη κλινική, έρμαιο των γιατρών και των νοσοκόμων, κάνοντας σαφείς παραλληλισμούς με την αντίστοιχη κατάρρευση ενός ολόκληρου κράτους, που δεν είναι άλλο από την πατρίδα της συγγραφέως, την πρώην Ανατολική Γερμανία. Πρόκειται για μια αλληγορική κατάβαση στον Άδη, για μια κατάδυση στα βάραθρα της ανθρώπινης ψυχής που είναι αναγκασμένη να γνωρίσει τα απώτατα όρια της αντοχής της.
Μετά από αρκετά χρόνια σιωπής, η Κρίστα Βολφ καταθέτει το πιο προσωπικό, το πιο συγκλονιστικό της βιβλίο.