Γράφει: Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Κατάμεστο το βιβλιοπωλείο Νέστωρ προκειμένου το αναγνωστικό κοινό να τιμήσει και να στηρίξει το νέο βιβλίο της «δικής» του Γλυκερίας Γκρέκου, «Κούντου λούνα βίνι», από τις εκδόσεις Διάπλους. Ναι, η Γλυκερία Γκρέκου είναι «δική» μας όπως προσφώνησε ο Νίκος Νέστωρ τη συγγραφέα αφού κάθε φορά που κάνει το νέο της συγγραφικό ταξίδι αγκαλιάζεται με αγάπη από τους αναγνώστες μα και από το βιβλιοπωλείο. Συνέχισε με το καλωσόρισμα  στο χώρο του βιβλιοπωλείου  μα και τη γνωριμία των συμπαρουσιαστών, των μουσικών με το  κοινό. Οι μουσικοί, φίλοι και συγχωριανοί της συγγραφέως, Γιάννης Γαζέτης, Γιώργος Μαρώσης, Κώστας Σιδηρόπουλος που έπαιξε και  τραγούδησε μα και η Γεωργία Ζάρρα που τους συνόδευσε με την υπέροχη φωνή της ήταν το πιο όμορφο ξεκίνημα για το ταξίδι στο φεγγάρι… Αυτό που άρεσε περισσότερο στο κοινό ήταν ένα βλάχικο ερωτικό τραγούδι που μάλιστα ζητήθηκε να ακουστεί δυο φορές.

Κούντου λούνα βίνι! Πότε ήρθε το φεγγάρι Παύλο. Το φεγγάρι, κοίτα το φεγγάρι του Ολύμπου, Παύλο! Όχι πες μου έχεις δει πιο όμορφο φεγγάρι;

Η φιλόλογος Γιώτα Παπαδοπούλου, αφού διάβασε το βιογραφικό, διάβασε ένα απόσπασμα από το βιβλίο και συντόνισε την εκδήλωση. Το λόγο πήρε η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Χρυσούλα Λουλοπούλου, η οποία είπε μεταξύ άλλων: «Όσο διάβαζα, ήμουν βουτηγμένη στο συναίσθημα, μου το μετέδωσαν οι ήρωες της ιστορίας. Ήρθα στη θέση της Ελένης κι αγάπησα τον Αναστάση, μπήκα στη θέση του Παναγή κι ερωτεύτηκα την Άννα, ήρθα στη θέση του Αναστάση κι ένιωσα απελπισία για το χαμό της Όλγας. Ήρθα στη θέση της Αλίκης και θύμωσα με τον Παύλο, μπήκα στη θέση του Παύλου κι ένιωσα απελπισία. Κατόπιν όμως, πέταξα μαζί του και θέλησα να γευτώ τη ζωή πάλι …..Η Γκρέκου έγραψε ένα αριστούργημα, ένα άρτιο λογοτεχνικό έργο που θυμίζει τους κλασσικούς. Αν με το πρώτο της πόνημα (για ενήλικες) έβαλε τον πήχυ στο τέρμα, στο επόμενο θαρρώ πώς θα πρέπει να βάλει τα δυνατά της για να ξεπεράσει τον εαυτό της».

Ο Σταύρος Μόσχης, φοιτητής των Καλών Τεχνών, τμήμα Θεάτρου ΑΠΘ, έδωσε κατάθεση ψυχής διαβάζοντας αποσπάσματα και έδωσε στο κοινό την ευκαιρία να γίνει συμμέτοχος στη ιστορία. Οι Πιεριείς θεατρόφιλοι τον έχουν παρακολουθήσει στις καταπληκτικές ερμηνείες του σε παραστάσεις στο θέατρο Μώ όπου συμμετέχει στο θεατρικό σχήμα. Ακολούθησε ο πατέρας του, συγγραφέας  Βασίλης Μόσχης, καταγόμενος από το Λιβάδι Ολύμπου ο οποίος έδωσε τη δική του προσέγγιση στο βιβλίο και είπε μεταξύ άλλων: «Κούντου λούνα βίνι! Πότε ήρθε το φεγγάρι!“Μόνο που τα βλέπω χρωματιστά…. Όχι, όχι δεν έγινα άγγελος ακόμη, έτσι δεν ήταν στην ταινία; Όταν ο άγγελος του Βέντερς έβλεπε ανθρώπους και αντικείμενα με χρώμα, αυτό σήμαινε πως βρισκόταν για λίγο σε ανθρώπινη υπόσταση. Όχι, όχι, δεν έφυγα ακόμα, εδώ είμαι και παλεύω… Είπα χρώματα και θυμήθηκα τα καλοκαίρια στο χωριό του παππού μου. Τα χρωματιστά χρόνια της ζωής μου!”Τι συναισθήματα, τι ευτυχίες κρύβει αυτή η φράση! Τα χρωματιστά χρόνια του Παύλου Οικονόμου ήταν πάνω στο βουνό. Με τις όποιες ελλείψεις του, με τα λιγοστά πράγματα, με το φως να τελειώνει μόλις βραδιάζει. Με λίγο δήθεν πολιτισμό. Αμέτρητες εικόνες από ένα παρελθόν που έφυγε, ένα παρελθόν που χάσαμε που ξέχασε τις ανέμελες ώρες της ζωής κουβαλάει τα τραύματα που φέρνει το φεγγάρι στο απορημένο βλέμμα μας. Η συγγραφέας μας παρουσιάζει ένα κείμενο πλημμυρισμένο από χρώματα, αρώματα και γεύσεις της εποχής, νοσταλγικές στιγμές που σου λείπουν και αναρωτιέσαι τώρα πόσο υποκειμενικός είναι ο πολιτισμός, ο κάθε πολιτισμός. Διαφέρει από άτομο σε άτομο, από εποχή σε εποχή! Πόσο διαφορετικό το φλερτ τότε και τώρα! Τότε υπήρχε, σήμερα απουσιάζει! Δεν υπάρχει! Είναι ο πολιτισμός που μας κρύβει πολλές εκπλήξεις ακόμη; Ένας πολιτισμός που μπορεί να αποπλανήσει την ταυτότητα μας γιατί είναι πιο δυνατός από τις αντοχές μας;».

Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης εναλλάσσονταν αποσπάσματα, τραγούδια, και συγκινησιακές φορτισμένες εικόνες από την ίδια τη Γλυκερία Γκρέκου η οποία συγκινημένη από τα λόγια που άκουσε από τους προλαλήσαντες, ευχαρίστησε το βιβλιοπωλείο που είναι μια μεγάλη αγκαλιά τόσα χρόνια για την ίδια και τα βιβλία της, το κοινό που τη τίμησε όπως πάντα, τους ξεχωριστούς ανθρώπους που έχουν συγγενική σχέση με μερικούς τους ήρωες της, μα και τον Γιώργο Ράπτη, συγγραφέα και δικό της εκπαιδευτικό, καταγόμενο από το Λιβάδι… Στο τέλος υπέγραψε τα αντίτυπα του βιβλίου δεχόμενη  τη ξεχωριστή  αγάπη τους.

Δεν ξέρω αν ήταν ένα «χρέος» της απέναντι στην ιστορία των Βλάχων ή του τόπου της μα το τραγούδι «Κούντου Λούνα βίνι», με στίχους του Νίκου Γκάτσου και μουσική Μάνου Χατζιδάκι με συνόδευε για πολλή ώρα μετά το κλείσιμο της γιορτής. Γιατί ήταν γιορτή όπως κάθε φορά που η Γλυκερία Γκρέκου παρουσιάζει το βιβλίο της στο αναγνωστικό κοινό της πόλης.

Καλοτάξιδο Γλυκερία Γκρέκου και θα περιμένουμε το επόμενο πόνημα σου «ανεβάζοντας τον πήχη  ακόμη ψηλότερα». Όσο το φεγγάρι πάνω από τον Όλυμπο.