Γράφει: Αγγελική-Ειρήνη Μήτση

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος είχε τη χαρά να βιοποριστεί από τη συγγραφή από πολύ νέος. Και είναι πολύ ευγνώμων για αυτό! Είναι ένας Έλληνας πεζογράφος που αφουγκράζεται την ελληνική κοινωνία και όταν είσαι κοντά του αντιλαμβάνεσαι τη λάμψη που εκπέμπει η νεότητά του! Είναι ένας άλλος Πήτερ Παν!

Το βιβλίο του ΛΟΥΛΑ γράφτηκε το 1997 και εκδόθηκε από τον Κέδρο. Το έργο στο εξώφυλλο είναι του Γιάννη Ψυχοπαίδη: «Ξαπλωμένο γυμνό». Επανεκδόθηκε το 2013 από εκδόσεις Καστανιώτη. Το έργο στο εξώφυλλο έχει τίτλο «Raising Her Skirt» και είναι του Malcolm T. Liepke.

Η Λούλα είναι είκοσι χρονών, φοιτήτρια της Φιλοσοφικής και υπερβολικά όμορφη. Kαι ταυτόχρονα σεμνότυφη και ανασφαλής και αθώα. Tο μεγάλο της πρόβλημα είναι ότι δεν φτάνει σε οργασμό. Oύτε τα φυσικά προσόντα του φίλου της, ούτε οι συμβουλές τής ερωτικά έμπειρης συγκατοίκου της, ούτε ο αυνανισμός υπό την επήρεια της μαριχουάνας, ούτε οι διαστροφές μπορούν να την οδηγήσουν στο ποθητό αποτέλεσμα.

Kαι ξαφνικά πέφτει στην αγκαλιά ενός αλλόκοτου ανθρώπου. Mαζί του θα χωθεί σε έναν κόσμο ηδονής και παραισθήσεων που κρύβεται στο κέντρο της Aθήνας. Aν όμως πρόκειται μόνο για παραισθήσεις, πώς είναι δυνατόν η Λούλα να εξαφανίζεται; Tι ακριβώς της συνέβη; Mήπως ήρθε τελικά αντιμέτωπη με μια εντελώς ρεαλιστική, εφιαλτική όψη της λαγνείας;

Πορνογράφημα, λογοτεχνία τρόμου, θρίλερ; Είχα ακούσει πολλά. Η ωμή γλώσσα του Ραπτόπουλου μπορεί να σοκάρει αρχικά, αλλά είναι, δεν διηγείται! Η βωμολοχία που έχει το βιβλίο δεν αλλοιώνει τα σημαντικά που έχει να πει. Δε θα μπορούσαν να ειπωθούν διαφορετικά ή με προσχήματα οι σκέψεις της υπερδραστήριας σεξουαλικά Εύης, της συγκατοίκου της Λούλας! Δε θα μπορούσε να μιλήσει διαφορετικά η “σχέση” της Λούλας, ο Στέλιος Τέλογλου με τον τεράστιο πούτσο, που τον θεωρεί προσόν!

Η ελληνική οικογένεια που έχτιζε (και χτίζει;) βουνά από ΠΡΕΠΕΙ στις σχέσεις γονιού-παιδιού, δημιουργεί θύματα σαν τη Λούλα. Μια κόρη που έπρεπε να περάσει στο Πανεπιστήμιο, που θα έπρεπε να παντρευτεί έστω κι αν αυτό δεν την έκανε προσωπικά ευτυχισμένη, που θα έπρεπε να κάνει παιδιά για το “χρέος” της στην κοινωνία, που με τα πρέπει έχασε την ομορφιά του Έρωτα! Η Λούλα, η ηρωίδα του αντιπροσωπεύει την ανοργασμική κοινωνία μας που είναι έρμαιο του υπερκαταναλωτισμού. “Ζει” τη δεκαετία του '90, δεν έχει δει τη “φούσκα” να σκάει, αλλά ενδόμυχα προειδοποιεί.

Με ατμόσφαιρα Βακχικής αρχαίας τραγωδίας, με Μαινάδες και Μυθολογία Κθούλου, σχηματίζεται το δεύτερο μέρος του βιβλίου, η άλλη διάσταση, του ψυχοπαθούς δολοφόνου. Η προσέγγιση αυτού του προσώπου στο βιβλίο δεν του δημιουργεί άλλοθι. Είναι η οπτική ματιά του άρρωστου ψυχικά ο οποίος καταλήγει εγκληματίας. Πόσο απέχει από το να γίνει ένας «νορμάλ» άνθρωπος δολοφόνος; Ιδιαίτερα στις μέρες μας, δυστυχώς πολύ λίγο!

Η αληθοφάνεια με την οποία “χτίστηκε” το μυθιστόρημα, με τα υποτιθέμενα δημοσιεύματα στις εφημερίδες Τα Νέα και Το Βήμα, σε βουτάει ανατριχιαστικά στον κόσμο της Λούλας. Έναν κόσμο γεμάτο σκιές και αβάσταχτο κενό.

Ένα βιβλίο για το οποίο έχουν γράψει Μένης Κουμανταρέας, Κωστής Παπαγιώργης, και τόσοι άλλοι! Δεν έχω να πω άλλα, απολαύστε την υπέροχη συνέντευξη που μου παραχώρησε ο συγγραφέας.

Ο συγγραφέας

Ο Bαγγέλης Pαπτόπουλος γεννήθηκε το 1959 στην Aθήνα, όπου σπούδασε παιδαγωγικά και δημοσιογραφία. Έζησε για ένα χρόνο στη Σουηδία (1980-’81) και ως υπότροφος του International Writing Program για μισό περίπου χρόνο στις HΠA (1984). 

Πρωτοεμφανίστηκε με τη σταδιακά δημοσιευμένη τριλογία Kομματάκια (1979), Διόδια (1982),Tα τζιτζίκια (1985), που κυκλοφόρησε σ’ έναν τόμο το 2003, με τον γενικό τίτλο H γενιά μου. Kαι ακολούθησαν: H αυτοκρατορική μνήμη του αίματος (1992), O εργένης (1993), Έμμονες ιδέες (1995), Λούλα (1997), Tο παιχνίδι (1998), Bαθύς και λυπημένος, όπως κι εσύ (1999), H απίστευτη ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας (2000), Mαύρος γάμος (2001), Aκούει ο Σημίτης Μητροπάνο; (2001), H δική μου Αμερική (2002), H επινόηση της πραγματικότητας (2003), Xάσαμε τον Μπαμπά (2005), Λίγη Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (2005), Φίλοι (2006), Aρχαία συνταγή: Hρόδοτος, Ηράκλειτος, Λουκιανός (2006), H Mεγάλη Άμμος (2007), Aπέραντα άδειο σπίτι (2009), Ιστορίες της Λίμνης: Το παιχνίδι, Βαθύς και λυπημένος όπως κι εσύ, Απέραντα άδειο σπίτι (2011), Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας (2012), Η πιο κρυφή πληγή (2012), Μοιρολα3 (2014), Λεσβία (2016). Συνολικά έχουν τυπωθεί περισσότερα από 250.000 αντίτυπα των βιβλίων του.

Tα τζιτζίκια μεταφράστηκαν στα αγγλικά, H απίστευτη ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας στα ιταλικά, αποσπάσματα από άλλα του βιβλία και μεμονωμένα διηγήματά του στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, σουηδικά, τσέχικα, σερβικά. 

O εργένης μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο . Τα Διόδια και διηγήματα από τα Kομματάκια και τις Έμμονες ιδέες στην τηλεόραση, ορισμένα απ’ αυτά σε δικά του σενάρια.

Σε θεατρικά έργα διασκευάστηκαν: μία από τις Ιστορίες της Λίμνης, Η επινόηση της πραγματικότητας, ο Μαύρος γάμος και η Λούλα.

Έχει ακόμη γράψει το σενάριο της ταινίας H φανέλα με το εννιά [Δείτε την ταινία] και της τηλεταινίας O μικρός ηλεκτρολόγος, και έχει διασκευάσει για το θέατρο το Παραμύθι χωρίς όνομα. To 2011 συμμετείχε στο 9ο Φεστιβάλ Μεσογειακής Λογοτεχνίας στην Ιταλία.

Μεταφράσεις Ηρόδοτου, Λουκιανού, Ηράκλειτου, επιμέλεις Στήβεν Κινγκ, Κάφκα, Γκόγκολ κ.α.

Kατά καιρούς έχει κάνει διάφορες δουλειές, λίγο πολύ σχετικές με τη λογοτεχνία και το γράψιμο: σύμβουλος ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας σε εκδοτικούς οίκους («Kέδρος», «Λιβάνης»), τακτικός συνεργάτης εφημερίδων και περιοδικών («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία – Επτά», «Η Καθημερινή της Κυριακής», «Tα Nέα», «Athens Voice», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία – Έψιλον», «Kλικ»), σύμβουλος σεναρίων στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ) και σε τηλεοπτικά κανάλια (ET1, ET2), παραγωγός και παρουσιαστής ραδιοφωνικών εκπομπών (στο «Πρώτο», «Δεύτερο», «Tρίτο Πρόγραμμα» της EPA, στον «Eν Λευκώ», στο «Kανάλι 1» και «Στο Κόκκινο»). Δίδαξε επίσης σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής (EKEBI, ΕΚΕΜΕΛ, Μουσείο Ηρακλειδών, Κολλέγιο Αθηνών, ΚΕΘΕΑ), ενώ από το 2005 ως το 2007 υπήρξε μέλος του Δ.Σ. της Eταιρείας Συγγραφέων. Το προσωπικό αρχείο του βρίσκεται στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη.

https://vangelisraptopoulos.wordpress.com/

Ταυτότητα παράστασης

• Δραματουργική επεξεργασία / Σκηνοθεσία
: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου
• Μουσική: costinho (Κωστής Ζουλιάτης)
• Σκηνικός χώρος – Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
• Φωτισμοί/ Φωτογραφίες
: Karol Jarek
• Βίντεο
: Μικαέλα Λιακατά, Ιάσων Αρβανιτάκης
• Κίνηση
: Αλεξάνδρα Καζάζου
• Κατασκευές/ Γλυπτά
: Ιωάννα Πλέσσα
• Παίζουν: Ανθή Ευστρατιάδου, Βίκυ Κατσίκα
• Στη φωνή του “Στέλιου” ακούγεται ο Πέτρος Μάλαμας.

Το θεατρικό

Η ομάδα Elephas Tiliensis σε δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία Αγαρτζίδη Δημήτρη και Δέσποινας Αναστάσογλου έκαναν μια εξαιρετική μεταφορά του βιβλίου για το θέατρο! Η Λούλα ζωντάνεψε με τις εξαιρετικές ηθοποιούς Ανθή Ευστρατιάδου και Βίκυ Κατσίκα, στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Η λιτή θεατρική παράσταση, λιτή και σκηνικά και σκηνοθετικά και ερμηνευτικά κατάφερε να δώσει όλο το βιβλίο του Βαγγέλη Ραπτόπουλου με ένταση και πάθος στη σκηνή.

Το σκηνικό της Μαγδαληνής Αυγερινού μαζί με το φωτισμό του Karol Jarek, δημιούργησαν το δωμάτιο της Λούλας, και το μυαλό της, και τα πάθη της και το ιδιαίτερο δεύτερο μέρος του βιβλίου όπου η λαγνεία δείχνει το εφιαλτικό της πρόσωπο! Τα εξαιρετικά γλυπτά της Ιωάννας Πλέσσα έδωσαν την τελευταία πινελιά στον θεατρικό καμβά της παράστασης.

Δύο κορίτσια  ξεδίπλωσαν τις σκέψεις τους για το σεξ, τους άνδρες, την κοινωνία του εφήμερου. Μια οθόνη τηλεόρασης ήταν σε λειτουργία για να τις καλέσει να ζήσουν ένα ψεύτικο όνειρο, μεταδίδοντας εικόνες υποκουλτούρας της χώρας μας. Ο αυτιστικός κόσμος της Λούλας ξεδιπλώθηκε στους θεατές που ταυτίστηκαν με σκέψεις, δονήθηκαν από το βαθύ ψυχογράφημα του νεοέλληνα και προβληματίστηκαν για το πώς θα φέρουν μια αλλαγή σε αυτή την μολυσμένη πραγματικότητα.