Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Σχετικά με το βιβλίο «Ολόγυμνη με ψυχικές χειροπέδες».
Σχετικά με τη συγγραφέα Βενετία Πιτσιλαδή-Σούαρτ.

Οι εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ παρουσίασαν το βιβλίο τής Βενετίας Πιτσιλαδή-Σούαρτ, «Ολόγυμνη με ψυχικές χειροπέδες», στο PUBLIC Συντάγματος στην Αθήνα.

Για το βιβλίο μίλησαν οι συγγραφείς Ελένη Κεκροπούλου και Φιλομήλα Λαπατά καθώς και η ίδια η συγγραφέας τού βιβλίου, Βενετία Πιτσιλαδή-Σούαρτ.

Την εκδήλωση άνοιξε η κα Κετροπούλου, συγγραφέας αλλά και εκδότρια τού Ωκεανού που εξέδωσε το βιβλίο τής κας Πιτσιλαδή. Καλωσόρισε το κοινό στην αίθουσα τού Public Συντάγματος, «Με θέα τη Βουλή των Ελλήνων», όπως σημείωσε και συνέχισε, «Στην παρουσίαση τού βιβλίου τής Βενετίας, τής παθιασμένης Ελληνίδας τής Γενεύης».

Συνέχισε δίνοντας κάποιες βασικές πληροφορίες για τη ζωή και τη διαδρομή τής συγγραφέως. Αναφέρθηκε στη γενέτειρά της τη Μυτιλήνη τής Λέσβου, «ενός νησιού με παράδοση στη λογοτεχνία» όπως είπε, στην Αθήνα όπου μεγάλωσε και σπούδασε δημοσιογραφία και δημόσιες και κοινωνικές σχέσεις, στο Λονδίνο όπου συνέχισε τις σπουδές της στη συμβουλευτική ψυχολογία, στη Γενεύη όπου σπούδασε ψυχολογία και επιστήμες τής εκπαίδευσης.

«Εκεί, στην Ελβετία, ζει εδώ και πολλά χρόνια, μετά το γάμο της. Συμμετέχει σε πλήθος κοινωνικών, πολιτιστικών και λογοτεχνικών οργανώσεων, ως ενεργό μέλος τού Συμβουλίου τής Ελβετικής Επιτροπής για την επιστροφή των Μαρμάρων τού Παρθενώνα, τής Διεθνούς Εταιρείας Φίλων τού Νίκου Καζαντζάκη, τού Ορθόδοξου Φιλανθρωπικού Ιδρύματος, τού Συλλόγου Ελληνίδων Κυριών Γενεύης» και πολλών ακόμη από τις οποίες αξίζει να ξεχωρίσουμε την «ιδιότητα τής εκπροσώπου των Διεθνών Βραβείων Giuseppe Sciacca και της υπεύθυνης τού Λογοτεχνικού Κύκλου Βιβλιοφίλων τής Γενεύης που παρουσιάζει σημαντικό λογοτεχνικό έργο και πολλούς Έλληνες λογοτέχνες στο εξωτερικό».

«Ιδιαίτερο καλλιεργημένο, ευγενές και χαρισματικό άτομο», χαρακτήρισε τη συγγραφέα και συνέχισε, «Τη διακρίνει το πάθος, για τη ζωή και τον άνθρωπο, για τη δημιουργία. Πάθος που φαίνεται και στα δικά της έργα με τα οποία εστιάζει στη ζωή και στις χάρες της». Στη συνέχεια, μίλησε για το έργο τής συγγραφέως, «Αυτό το βιβλίο με τον ιδιαίτερο τίτλο, είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της με πρώτο το «Θεατρίνα τής Ζωής» που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Σαββάλα».

«Αυτό το βιβλίο είναι ένα μυθιστόρημα ψυχογράφημα των ηρώων του τους οποίους εκθέτει απέναντι στα πάθη τους δίνοντας την ευκαιρία στον αναγνώστη να συνειδητοποιήσει τα δικά του ελλείμματα και κενά απέναντι στον εαυτό του. Ψυχογράφημα θρίλερ των ερωτικών παθών που κυριαρχούν ούτως ή άλλως στη ζωή των ανθρώπων, τού έρωτα, του πρώτου ενόχου και στρεβλωτή τού ψυχικού μας κόσμου».

Συνέχισε περιγράφοντας πως αυτά προκύπτουν μέσα από την κατακερματισμένη ζωή τής ηρωίδας της, «μιας τριπλής προσωπικότητας» όπως τη χαρακτήρισε, «που καταφέρνει στο τέλος να ανασυνθέσει τη ζωή της και να σταθεί στα πόδια της». «Η συγγραφέας αποδομεί αρχικά τούς ήρωές της αλλά στη συνέχεια τους βοηθά να σηκωθούν, να σταθούν στα πόδια τους, να βρουν το βηματισμό τους, να μάθουν από τα λάθη τους. Αυτό είναι άλλωστε και το λογοτεχνικό ζητούμενο, η θεραπεία τής ψυχής».

«Η Βενετία έχει ένα χάρισμα στο λόγο της», είπε η κα Κεκροπούλου, «είναι απλός, διαυγής και λόγω αυτών, εξαιρετικά γοητευτικός. Παρασύρει τον αναγνώστη στο λαβύρινθο τής κοινωνικότητας των ηρώων της. Επιτελεί το έργο της ως πεπειραμένη ψυχολόγος, ως υπερρεαλιστής ζωγράφος ξεκινά με σκοτεινά χρώματα που σταδιακά φωτίζονται»

«Η Βενετία είναι μία δυναμική Ελληνίδα τής Διασποράς που με το έργο της και τη φροντίδα της για τα Ελληνικά γράμματα, τιμά τη χώρα μας στο εξωτερικό. Ειδικά αυτό το διάστημα που ζούμε την πολιτική ταπείνωση και το διασυρμό, η συμβολή της αξίζει ιδιαίτερης μνείας. Ας την ευχαριστήσουμε για την συμβολή της στην αποκατάσταση τής χαμένης μας αξιοπρέπειας. Ας την συγχαρούμε για το θαυμάσιο λογοτέχνημά της».

Η κα Λαπατά δήλωσε αμέσως μετά, «Μόνον υποκειμενική μπορώ να είμαι με τη Βενετία διότι ως συγγραφέας είχα την ευκαιρία να επωφεληθώ πολλές φορές από τη θαυμάσια φιλοξενία της στη Γενεύη, για την παρουσίαση δικών μου μυθιστορημάτων κληθείσα από το Ελληνικό Λογοτεχνικό Κύκλο Βιβλιοφίλων τής Γενεύης στον οποίο η Βενετία είναι υπεύθυνη για πάνω από 17 χρόνια».

«Έτσι, είχα την ευκαιρία να τη γνωρίσω καλά και να επωφεληθώ από το πάθος της, την προσωπικότητά της, τη φιλία της. Όταν λέω "πάθος" εννοώ πάθος για ζωή, για τους ανθρώπους γενικά. Ένα ταξίδι στην ανθρώπινη ύπαρξη και στην αφύπνιση των αισθήσεων».

«Το βιβλίο είναι μία στοχαστική ματιά πάνω στους ανθρώπους, τα πάθη τους, καταγεγραμμένα με έναν πρωτότυπο τρόπο. Θέαμα, μυρωδιές, αγγίγματα, συναισθήματα, ξυπνούν μέσα από τη γραφή της που πηγάζει απευθείας από την ψυχή της. Εξερευνά τις γωνιές τής μνήμης της, διασώζει ιστορίες και πρόσωπα από τη λήθη δημιουργώντας ένα έργο-απόσταγμα εμπειριών, ένα χορταστικό μυθιστόρημα. Μόνον μέσα από προσωπικές εμπειρίες μπορεί να γράψει ο συγγραφέας αλλά ταυτόχρονα η Βενετία έχει σπουδάσει και έχει εργαστεί στις ανθρώπινες σχέσεις και άρα γνωρίζει πολύ καλά το θέμα της».

«Ο λόγος είναι άμεσος και λιτός, αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη και το κάνει με μεγάλη επιτυχία. Η αγάπη της για τις λέξεις και η ακρίβεια στη χρήση τους, η λεπτοδουλειά στη συλλογή όλων των ψυχολογικών πληροφοριών, κάνουν αυτό το έργο μοναδικό. Το βιβλίο έχει δύο επίπεδα, την ιστορία των ηρώων του και κάτω από αυτήν, το ψυχολογικό επίπεδο. Αγγίζει θέματα μοναξιάς, κοινωνικών τάξεων και αντιθέσεων, θυμού και μίσους, υπαρξιακής αναζήτησης, παλιές πληγές που απαιτούν μεγάλη επίγνωση για να επουλωθούν»

«Η αφήγηση είναι καταιγιστική. Από την αρχή κερδίζει το ενδιαφέρον τού αναγνώστη και δίνει χρόνο στους ήρωες να διηγηθούν την ιστορία τους μπλέκοντας με άνεση τις ζωές και τα πάθη των ηρώων της. Με πολυεπίπεδη πλοκή και ξεκάθαρους χαρακτήρες, δίδεται η αίσθηση τής οικειότητας, τους γνωρίζουμε αυτούς τους χαρακτήρες, τους συναντήσαμε κάποια στιγμή στη ζωή μας, κάποιοι από εμάς τους μοιάζουμε πολύ. Δεν περισσεύει τίποτα και τίποτα δε λείπει από αυτό το μυθιστόρημα. Το νόημα είναι η ίδια η ιστορία του. Ο αναγνώστης στοχάζεται πάνω στη δική του ζωή και τις δικές του επιλογές.»

Κλείνοντας η κα Λαπατά, ζήτησε από τη συγγραφέα να καταθέσει το έργο της «το οποίο δεν προβάλλεται ούτε από το κράτος ούτε από τους διάφορους φορείς», όπως σχολίασε χαρακτηριστικά και συμπλήρωσε, «όταν μιλάμε για αυτά τα καλά πράγματα, αυτά γίνονται πολλά και μας αγκαλιάζουν όλους».

Η συγγραφέας κα Πιτσιλαδή ευχαρίστησε θερμά όσους βρίσκονταν στην αίθουσα για την παρουσίαση τού βιβλίου της, «Τις δύο φίλες που μίλησαν για το βιβλίο και για εμένα. Την εκδότριά μου κα Κεκροπούλου που με κέρδισε με το πάθος και τις γνώσεις της για το βιβλίο, την αγορά, τους συγγραφείς και έτσι άρχισε αυτή η συνεργασία. Τη φίλη καρδιάς κα Λαπατά με την οποία μοιραζόμαστε μοναδικές στιγμές ζωής».

«Βλέπω στην αίθουσα φίλους, συγγενείς, συγγραφείς, ποιητές, ανθρώπους τού πνεύματος, δημιουργούς και καλλιτέχνες. Ειδική χαρά νιώθω για την παρουσία τού γιου μου που ήρθε από το Λονδίνο ειδικά για αυτή την εκδήλωση. Είμαι συγκινημένη που βρίσκομαι στην Αθήνα, την πόλη όπου μεγάλωσα και αγαπώ».

«Αν ζούσα εδώ, θα είχα τη χαρά να παρακολουθώ όλες τις σημαντικές παρουσιάσεις βιβλίων που γίνονται κάθε μέρα, τις εκθέσεις ζωγραφικής, τα υπέροχα θέατρα, τις συναυλίες, εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου που η Αθήνα μας έχει πολλά να προσφέρει. Αυτό μου λείπει στο εξωτερικό και όταν έρχομαι πηγαίνω όπου προλαβαίνω!».

«Ο Έλληνας είναι δημιουργικός, ειδικά σε δύσκολες εποχές όπου δημιουργεί αριστουργήματα. Αυτά που ζούμε σήμερα, με πονούν, με θλίβουν πραγματικά. Σας φέρνω όμως ένα μήνυμα αγάπης και δύναμης από τους Έλληνες τής Γενεύης, είμαστε όλοι κοντά σας, πονάμε και σας αγαπάμε με πράξεις».

«Για μένα η Ελλάδα είναι η βάσεις, η ρίζες, η κουλτούρα μου. Έφυγα νέα για να σπουδάσω και έμεινα εκεί κάνοντας την οικογένειά μου. Έζησα δύσκολα τότε αυτό το χωρισμό, ως ένα ξερίζωμα, έναν πόνο που άφησε μία πληγή. Πήρα όμως μαζί μου έναν θησαυρό, την αγάπη τής οικογένειάς μου, τη νοοτροπία, τις αξίες ζωής, τις ηθικές αρχές, την παράδοση και τα έθιμα».

Στη συνέχεια, η συγγραφέας μίλησε για τις πρακτικές δραστηριότητες των συλλόγων και φορέων στους οποίους συμμετέχει. Τη συγκέντρωση χρημάτων για την Ελλάδα, τη Ελληνίδα μητέρα και το παιδί, στην Ελλάδα και στην Ελβετία. Τις διαλέξεις για τον ελληνικό πολιτισμό με σημαντικούς Έλληνες και φιλέλληνες Ελβετούς. Τις προσπάθειες για την επιστροφή των Μαρμάρων. Τις εκδρομές στην Ελλάδα ώστε οι ξένοι να γνωρίσουν την πατρίδα μας. Τη βράβευση Ελλήνων και ξένων προσωπικοτήτων με τα Διεθνή Βραβεία Giuseppe Sciacca που γίνονται στο Βατικανό.

«Στην Ελβετία έχουμε αξιόλογους Έλληνες επιστήμονες, γιατρούς, ερευνητές, επιχειρηματίες και είμαστε περήφανοι για αυτό αποσπώντας και το θαυμασμό των ξένων. Ας μην ξεχνάμε τη φωτεινή πλευρά τής Ελλάδας, τον Έλληνα που διαπρέπει στο εξωτερικό όταν ο κράτος δεν του φοράει ψυχικές χειροπέδες!».

Ως το μεγαλύτερο έργο της ξεχώρισε το Λογοτεχνικό Κύκλο Βιβλιοφίλων Γενεύης, «για τον οποίο είμαι υπεύθυνη και οργανώνω παθιασμένα για πάνω από 19 χρόνια», είπε χαρακτηριστικά και συνέχισε στο ίδιο θέμα, «Είμαστε περίπου 40 κυρίες που διαβάζουμε, παρουσιάζουμε και αναλύουμε βιβλία Ελλήνων λογοτεχνών, κλασικών αλλά και νέων. Οι συγγραφείς που καλούμε κάθε χρόνο, μένουν έκπληκτοι. Έτσι διατηρούμε τη γλώσσα και το πνεύμα μας».

Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω (δεν μπορώ άλλωστε), όλες τις δραστηριότητες τής κας Πιτσιλαδή, ξεχωρίζω τη διατήρηση τού Ελληνικού σχολείου. Όπως είπε και η ίδια, «Το 2012 το Ελληνικό κράτος έπαψε να πληρώνει τους μισθούς των Ελλήνων δασκάλων στο Ελληνικό σχολείο τής Γενεύης όπου πήγαν και τα δικά μου παιδιά. Για να μην κλείσει το σχολείο, οργανώσαμε τον Κύκλο Ελληνικών Σπουδών και συγκεντρώνουμε χρήματα για τους μισθούς των δασκάλων αλλά και για υποτροφίες για παιδιά που δεν μπορούν να πληρώσουν. Έχουμε 185 παιδιά και 9 δασκάλους που μπορούν έτσι να συνεχίσουν την Ελληνική γλώσσα και παιδεία, να συνεχίσουν να είναι Έλληνες».

«Είμαι ικανοποιημένη από την προσπάθειά μου να μιλάω τη γλώσσα μου χωρίς να χρησιμοποιώ ξένες λέξεις αν και μου είναι πολύ δύσκολο. Το άλλο, είναι κρίμα και έγκλημα και παρακαλώ όλους να εντείνουμε την προσπάθειά μας να διατηρήσουμε αυτόν τον πνευματικό μας πλούτο».

«Όταν άρχισα να γράφω, η ψυχή μου αυθόρμητα επέλεξε τη μητρική μου γλώσσα. Το βιβλίο αυτό το κεντούσα για 17 μήνες. Λέω το "κεντούσα" διότι το βράδυ με ξυπνούσε κάποια ωραία λέξη και την έβαζα λέξη-βελονιά στο έργο μου. Με το γράψιμο απελευθερώνομαι, πετάω. Με ενδιαφέρει να γράφω για τα δύσκολα, να πηγαίνω βαθιά, εκεί που πονάει, εκεί όπου βρίσκεται η πληγή».

«Με τις σπουδές και την εργασία μου στη συμβουλευτική ανθρωπίνων σχέσεων ανακάλυψα και ανέλυσα το μεγάλο πρόβλημα τής μη συμφιλίωσης με τον εαυτό του, με τα ψυχικά του τραύματα, όταν θέλει να επιμένει να ζει ως κάποιος άλλος, με ρίσκο να κινδυνεύουν οι ισορροπίες του».

«Στο μυθιστόρημα κυριαρχεί το πάθος, κανένας ήρωας δεν έχει τέλειο χαρακτήρα, είναι των άκρων, ζουν στο κόκκινο, τους παρασύρουν ο πόθος και ο ερωτισμός. Όσες φορές προσπάθησα να βάλω όρια στις υπερβολές τους, εκείνοι μου απάντησαν ότι φταίω εγώ γιατί δεν έχω όρια στη φαντασία μου», είπε η συγγραφέας και συνέχισε δίνοντας τα βασικά σημεία τής ιστορίας στο μυθιστόρημα, τις καταστάσεις που ζουν οι ήρωες, διαβάζοντας ενδιάμεσα αποσπάσματα από το βιβλίο.

«Η κεντρική ηρωίδα είναι και η αφηγήτρια τής ιστορίας, μιλάει σε πρώτο πρόσωπο, άμεσα, κοφτά, χωρίς μάσκες, συγχρόνως ποιητικά, τρυφερά, πονεμένα. Γιατί άραγε προσπαθούμε απεγνωσμένα να δείχνουμε μία άλλη εικόνα τού εαυτού μας; Γιατί είναι τόσο απαραίτητο να μας κοιτάζουν με θαυμασμό, να μας παραδέχονται και να μας αγαπούν; Κι αν η δύναμη είναι ακριβώς η αδυναμία μας;».

«Το μυθιστόρημα προκαλεί τον αναγνώστη σε κρίσιμα ερωτηματικά, για τα πάθη τού μυαλού και του κορμιού, όπως η απιστία, ομοφυλοφιλία, η μονοτονία τού συζυγικού βίου. Τα σκηνικά ζωής εξελίσσονται από την Καισαριανή στο Λονδίνο με το μυστήριο των αινιγματικών χαρακτήρων. Με τους ήρωες έζησα τη μοναδικότητά τους. Οι ήρωες θαρρείς με γνώριζαν καλά και κατάφεραν να με επηρεάσουν και να κυριαρχήσουν πάνω μου, έγιναν κομμάτι τής δικής μου ζωής, τους πόνεσα, τους λυπήθηκα, τους αγάπησα, τους βοήθησα να ξεπεράσουν το ψυχικό τους τσουνάμι. Υπάρχουν δύο είδη πόνου, αυτός που μας πληγώνει και αυτός που μας αλλάζει».

«Με το πάθος μας για τη ζωή, ο καθένας μας με το δικό του ταξίδι αυτογνωσίας, να βρούμε τα ψυχικά κλειδιά και τη δύναμη ώστε να σπάσουμε τις ψυχικές χειροπέδες, όπως έκανε και η ηρωίδα μου, η Αρετή Αναστάσια Άρτεμις».

Κλείνοντας, η συγγραφέας διάβασε απόσπασμα από τον επίλογο τού βιβλίου. Ακολούθησαν ερωτήσεις από τους αναγνώστες στο κοινό και η βραδιά συνεχίστηκε στο χώρο δεξιώσεων τού ξενοδοχείου Plaza όπου η συγγραφέας υπόγραψε αντίτυπα τού βιβλίου της και με ένα ποτήρι κρασί συνομίλησε με το κοινό και τους ομότεχνούς της που παραβρέθηκαν.