Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Σχετικά με τη συγγραφέα και το έργο της.
Το ρεπορτάζ επιμελήθηκε η Πόπη Ξοφάκη.

Oι εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ και ο ΙΑΝΟΣ διοργάνωσαν ένα αφιέρωμα στην Καίτη Οικονόμου, η οποία έχασε τη μάχη με το καρκίνο τον Ιούνιο 2014 σε ηλικία 59 ετών. Εργάστηκε πολλά χρόνια ως μεταφράστρια δεκάδων έργων αναγνωρισμένων συγγραφέων για ενήλικες αλλά και για παιδιά, μεταξύ των οποίων και της σειράς βιβλίων Χάρι Πότερ. Στις εκδόσεις «Ψυχογιός» εξέδωσε τα μυθιστορήματά της «Λευκή ορχιδέα» (2010), «Το φθινόπωρο της μάγισσας» (2011), «Έρωτας πόλεμος» (2012) και «Η καρδιά θυμάται» (2013). Από τις εκδόσεις Ωκεανίδα κυκλοφόρησαν τα βιβλία της «Ο κήπος με τις μουριές» (2006), «Το σκουλαρίκι της τύχης» (2007), «Μου το είπε ένας άγγελος» (2008), «Δράκος στο χιόνι» (2009).

Η κα Δημάκη Κατερίνα υπεύθυνη του καταστήματος ΙΑΝΟΣ μας καλωσόρισε και μας παρουσίασε τους ομιλητές του αφιερώματος. Την κα Φανή Πανταζή, συγγραφέα - μεταφράστρια και αδελφή της κας Οικονόμου όπως μάθαμε αργότερα, την κα Λένα Μαντά, συγγραφέα και τον κο Όμηρο Αβραμίδη, συγγραφέα. Αποσπάσματα από τα βιβλία διάβασε η ηθοποιός κα Μάντυ Λάμπου.

Το λόγο πήρε η κα Μαντά και αφού μας καλωσόρισε, μας ενημέρωσε ότι το αφιέρωμα θα ξεκινήσει με ένα video παρουσίασης τού συγγραφικού έργου της εκλιπούσης. Στη συνέχεια, χωρίς, όπως δήλωσε, να έχει προετοιμαστεί, άφησε να μιλήσει η καρδιά της για την Καίτη.

"Μερικές φορές, όταν μιλάμε συχνά για έναν άνθρωπο, είναι σαν να είναι κοντά μας. Με αυτόν τον τρόπο η Καίτη είναι εδώ μαζί μας σήμερα", είπε και συνέχισε λέγοντας ότι το πρώτο βιβλίο της ήταν "Ο κήπος με τις μουριές" το οποίο είναι η απόλυτη σφραγίδα και καταγραφή ψυχής και μυαλού.

"Όταν έγινε το μοιραίο, δεν ήμουν στην Αθήνα λόγω της περιοδείας, και γι'αυτό δεν μπόρεσα να την αποχαιρετήσω. Ίσως να'ναι και καλύτερα γιατί θέλω να τη νιώθω ότι είναι ακόμα εδώ, δίπλα μου". Μας μίλησε για την αγάπη που είχε η Καίτη Οικονόμου στα βιβλία της, με αγαπημένο το "Δράκος στο χιόνι", ίσως γιατί και εκείνη είχε το δικό της δράκο, το σύντροφό της Γιάννη.

"Όταν ξεκίνησε τη συνεργασία με τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ έπρεπε να κάνουμε μαζί μια περιοδεία, αλλά πριν, η Καίτη είχε ένα σοβαρό καρδιακό επεισόδιο, με αποτέλεσμα να μην ξέρουμε αν θα μπορέσει να έρθει. Όμως μας διέψευσε όλους, αντί να δούμε ένα εξασθενημένο άτομο, είδαμε μια δωρική κολόνα που δεν καταλαβαίνει τίποτα, γεμάτη ζωντάνια και χαμόγελο να ανταποκρίνεται τέλεια στις υποχρεώσεις που απαιτούνταν".

"Φυσικά", συνέχισε, "αν ήξερα αυτά που περιγράφει η αδελφή της Φανή Πανταζή από τα παιδικά τους χρόνια, δεν θα περίμενα τίποτα λιγότερο από αυτά που είδα". Η Φανή Πανταζή αναφέρθηκε σε διασκεδαστικές σκηνές από τη μικρή τους ηλικία και περιγραφές γεγονότων όταν ήταν μαζί στις περιοδείες, στο πόσο δοτική και με χωρίς κόμπλεξ και ανασφάλειες ήταν. "Δεν γνώριζε φραγμούς, ήταν rock και ότι περιέχει αυτή η έννοια. Ήταν γενναιόδωρη, ωραίος άνθρωπος, αξιοπρεπής μέχρι το τέλος που ήταν πολύ βαρύ, ακόμα και για κείνη", είπε με κάποια πικρία. "Προσφάτως έλαβε και το Βραβείο Κοινού από τα καταστήματα Public στην κατηγορία των Μεγάλων Συγκινήσεων, αυτό έπρεπε να είχε συμβεί νωρίτερα για να το παραλάβει η ίδια".

Ενδιάμεσα, η κα Μάντυ Λάμπου διάβαζε αποσπάσματα από τα βιβλία της κας Οικονόμου με την ιδιαίτερα ζεστή φωνή της και έκανε το κάθε απόσπασμα μοναδικό.

Βαθιά συγκινημένη η αδελφή της, η κα Πανταζή μάς μίλησε για τα παιδικά χρόνια της Καίτης και το πόσο χαρισματική ήταν από μικρό παιδί. Πανέξυπνη, με μια ξεχωριστή αγάπη για το διάβασμα. "Το πρώτο της βιβλίο το εμπνεύστηκε από τη μουριά που είχαμε πίσω απ' το σπίτι" είπε. "Κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη μυθοπλασία από τη πραγματικότητα, εκτός απ'τον ίδιο το συγγραφέα" συνέχισε. Δεν ήταν μαθήτρια του είκοσι αλλά του εικοσιπέντε. Από την αρχή η Καίτη ξεχώρισε και εξελίχθηκε υπέροχα".

"Στην επανηλειμένες αναφορές μιας άσπονδης φίλης της για τα ορθογραφικά λάθη που έκανε στις εκθέσεις, κάποια στιγμή ενοχλημένη της είπε ότι 'από την ορθογραφία δεν έγινε κανείς διάσημος. Εκτός του συγγραφικού ταλέντου, λάτρευε και τη ζωγραφική, με αρκετά από αυτά να κοσμούν το σπίτι της. Δεν μπόρεσε όμως να κάνει και τα δύο, αναγκαστικά έπρεπε να διαλέξει".

"Συχνά, όταν τη ρωτούσα γιατί δεν έγραφε στο βιογραφικό της ότι ήταν και ζωγράφος, αντιδρούσε και μου έλεγε ότι οι συγγραφείς πρέπει να βάζουν μόνο το όνομά τους. Ήταν σεμνή και ταπεινή. Ο αγαπημένος μας συγγραφέας ΄στα εφηβικά μας χρόνια, ήταν ο Άγγελος Τερζάκης και ιδιαίτερα το βιβλίο 'Ταξίδι με τον Έσπερο'. Λάτρευε τη μουσική, όλες τις όπερες και τα ζώα, μα πιο πολύ τις γάτες. Πιο πολύ έκλαψε για ένα γατάκι που έχασε παρά για την αρρώστια της".

"Η μεγαλύτερη αγάπη της όμως, ήταν η οικογένειά της, ο άντρας της Γιάννης και τα δυο αγόρια της, Άγγελος και Βασίλης, οι οποίοι παρευρίσκονταν".

"Όλοι είχαν ένα καλό λόγο να πουν για τη Καίτη, βοήθησε πολύ κόσμο, δεν φθονούσε κανένα, ήταν διακριτική, τους ενέπνεε όλους, έδινε κουράγιο και έβρισκε λύσεις".

"Δεν την άλλαξε η επιτυχία. Όταν ήρθε η αρρώστια, δεν λύγισε, πάλεψε με αξιοπρέπεια τρία χρόνια σαν παλικάρι χωρίς να βαρυγκομήσει ποτέ. Δεν ήθελε να μας στενοχωρήσει επιπλέον. Μου ζήτησε να τελειώσω εγώ ένα βιβλίο της που το έφτασε μέχρι τη μέση το οποίο και τελειώνει σύντομα. Της άρεσε στο σπίτι της να υπάρχουν λουλούδια πάντα. Δεν ξέρω, μπορεί ν' ακούγομαι υποκειμενική, ίσως επηρεασμένη, αλλά το σπίτι της αδελφής μου ήταν το πιο αγαπημένο μου μέρος, έχει μια αύρα μοναδική, σου αλλάζει τη διάθεση". Ολοκληρώνοντας η κα Πανταζή σχολίασε εμφανώς συγκινημένη, "μου λείπουν πάρα πολλά από την αδελφή μου".

Ο κος Αβραμίδης τη γνώρισε στα εικοσιπέντε της, όπου συνεργάστηκαν για οχτώ χρόνια. Πάντα τη ξεχώριζε για τη ποιότητα τής δουλειάς της και τη συνέπειά της. Η συνεργασία τους ήταν άψογη, "ακόμα και όταν έφυγα απ' τον εκδοτικό οίκο, πάντα την Καίτη συνέστηνα για μεταφράστρια, ήξερα ότι θα με βγάλει ασπροπρόσωπο. Κρατήσαμε επαφή, δεν χαθήκαμε, βρισκόμασταν με τις οικογένειές μας".

"Όταν από τη μετάφραση, τη μεγάλη σχολή δημιουργικής γραφής, πέρασε στη συγγραφή δικών της βιβλίων το θεώρησα φυσικό, γιατί μεταφραστής σημαίνει επίδοξος συγγραφέας". Ανέφερε στη συνέχεια σχόλια αναγνωστών από το blog της Καίτης, ιδιαίτερα ζεστά και τρυφερά. Τέλος ολοκλήρωσε με ένα σχόλιο Αμερικανού συγγραφέα, "όποιος ζει στις καρδιές αυτών που αγάπησε, δεν πεθαίνει ποτέ".

Τον επίλογο αυτού το τόσο ωραίου αφιερώματος τον έκανε ο γιος της Άγγελος, ο οποίος βαθιά συγκινημένος, μας είπε ότι δεν θα ξεχάσει τα λόγια της μητέρας του, "ότι ένα σπίτι πρέπει να έχει βιβλία μέσα. Δεν θα ξεχάσω τα απίστευτα καλοκαίρια που περάσαμε και την εικόνα της μητέρας μου στο γραφείο να γράφει. Η μητέρα μου θα είναι πάντα εδώ".

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Σχετικά με τη συγγραφέα και το έργο της.
Το ρεπορτάζ επιμελήθηκε η Πόπη Ξοφάκη.