Γράφει: Αγγελική-Ειρήνη Μήτση

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Η σελίδα της παράστασης.
Το θέατρο Vault.

Για τους ορθόδοξους Χριστιανούς οι Απόκριες είναι μακριά από τις ημέρες του Halloween, το οποίο γιορτάζεται την νύχτα της 31η Οκτωβρίου έως τη 1 Νοέμβρη. Οι ρίζες της γιορτής αυτής ξεκινούν από τους αρχαίους Κέλτες. Εκείνες οι μέρες αποτελούν την γιορτή του Samhain, του θεού του Κάτω Κόσμου. Αυτή η αλλαγή της εποχής, με το τέλος της συγκομιδής και το ξεκίνημα του Χειμώνα ήταν η καταλληλότερη για να ανοίξει η Πύλη για τους Προγόνους. Η ευκαιρία για προσφορά στους αγαπημένους που ζουν στον Κάτω Κόσμο!

Σήμερα τα παιδιά μεταμφιέζονται, κατά κανόνα σε κάτι «τρομαχτικό» και επισκέπτονται σπίτια μαζεύοντας γλυκά, λέγοντας τη γνωστή φράση: «trick or treat» («φάρσα ή κέρασμα»). Σήμα κατατεθέν επίσης της γιορτής αυτής είναι τα φαναράκια φτιαγμένα από πραγματικές κολοκύθες πάνω στις οποίες υπάρχουν χαραγμένα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, αστεία ή και τρομαχτικά.

Στην Ελλάδα η αντίστοιχη γιορτή της Αποκριάς είναι μετά τα Χριστούγεννα. Είναι οι τρεις εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Σαρακοστή, την μεγάλη νηστεία που οδηγεί στην Ανάσταση!

Τις μέρες αυτές γίνεται το έθιμο του «μασκαρέματος», της μεταμφίεσης, που έχει παραμείνει από τις αρχαιότερες Διονυσιακές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων, όπου οι άνθρωποι μεταμφιέζονταν, χόρευαν, τραγουδούσαν πίνοντας κρασί και το κέφι έφτανε στο κατακόρυφο προς τιμή του θεού Διόνυσου!

Το βιβλίο του Tim Burton «Nightmare Before Christmas» μεταφράστηκε από εκδόσεις ΟΞΥ το 2009. Η Έξαρχου Μαρία μας πρόσφερε μια υπέροχα ρυθμική μετάφραση αφαιρώντας στίχους πολύ τρομακτικούς, καθιστώντας το βιβλίο, αναγνώσιμο και από μικρά παιδιά.

Στο φανταστικό κόσμο της ταινίας υπάρχουν διάφορες πόλεις και η κάθεμία εκπροσωπεί και μία μεγάλη γιορτή, όπως το Πάσχα ή τα Χριστούγεννα. Ο κεντρικός ήρωας, ο Jack Skellington, ζει στη πόλη του Halloween και είναι ο αρχηγός στις πλάκες. Βαρέθηκε όμως πια να τρομάζει τον κόσμο! Απελπισμένος αναζητάει μια αλλαγή. Η ιδέα τού έρχεται όταν περνάει τη πόρτα που τον οδηγεί στη πόλη των Χριστουγέννων. Η χαρούμενη ατμόσφαιρα των γιορτών με τα φωτάκια να λάμπουν, τα δώρα και τα γλυκά, τον οδηγούν στην απόφαση να φέρει τα Χριστούγεννα στη πόλη του Halloween και ο ίδιος να μεταμφιεστεί σε Αη Βασίλη! Απαγάγει λοιπόν τον Αη Βασίλη και μοιράζει εκείνος τα δώρα με ανατριχιαστικά αποτελέσματα! Ο Jack τους τρομάζει όλους, τα Χριστούγεννα καταστρέφονται! Δεν ήθελε να συμβεί κάτι τέτοιο!

Όμως η γλυκιά Sally, η γυναίκα «φρακενστάιν» που τον λατρεύει, τον βοηθάει να καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να γίνει κάποιος άλλος για να είναι ευτυχισμένος.

Το 1993 ο Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης γίνεται ταινία κινουμένων σχεδίων-μιούζικαλ σε σκηνοθεσία Henry Selick και μουσική του Danny Elfman. 3 χρόνια γύρισμα και 120 άτομα τεχνικό προσωπικό για αυτό το θεαματικό αποτέλεσμα. Η Disney προσπαθούσε να αποφύγει να βάλει την υπογραφή της σε αυτή την παραγωγή, αλλά αποζημειώθηκε από το αποτέλεσμα, παρόλο που η εταιρεία δεν την προώθησε γιατί είχε άλλες «πινελιές», πιο σκοτεινές από αυτές που εκείνη πρέσβευε.

Ο συγγραφέας

Ο Timothy Tim Walter Burton (γεννημένος στις 25 Αυγούστου 1958) είναι Αμερικανός σκηνοθέτης. Ο Burton δημιούργησε -με την τεχνική του stop motion- ταινίες μικρού μήκους στην αυλή του σπιτιού του στην Καλιφόρνια. «Το νησί του γιατρού Agor» ήταν μία από αυτές, και την έκανε στα 13 του χρόνια.

Ειδικεύεται στις σκοτεινές και ιδιόμορφες ταινίες, όπως «Ο Σκαθαροζούμης», «Ο Ψαλιδοχέρης» και «Ο Εφιάλτης των Χριστουγέννων», αλλά και κινηματογραφικές υπερπαραγωγές όπως «Μπάτμαν», «Ο Μπάτμαν Επιστρέφει», «Ο Μύθος του Ακέφαλου Καβαλάρη», «Ο Πλανήτης των Πιθήκων», «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», «Dark Shadows» και «Frankenweenie». Συνήθως δουλεύει με το στενό του φίλο Τζόνι Ντεπ, το μουσικό Ντάνι Έλφμαν και την αγαπημένη του σύντροφο Ελένα Μπόναμ Κάρτερ. Η ταινία του «Sweeney Todd: Ο Φονικός Κουρέας της Οδού Φλίτ» κέρδισε Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία «Καλύτερη Κωμωδία ή Μιούζικαλ».

Είναι παντρεμένος με την αγγλίδα ηθοποιό Helena Bonham Carter, την οποία γνώρισε κατά τη διάρκεια της μαγνητοσκόπησης της ταινίας «Ο Πλανήτης των Πιθήκων». Στενός φίλος του Μπάρτον είναι ο Johnny Depp, ο οποίος είναι και νονός των δύο παιδιών του.

Το θεατρικό

7 νέοι καλλιτέχνες αποφάσισαν να μετατρέψουν το φουαγιέ του θεάτρου Vault σε ένα χώρο γεμάτο ατμόσφαιρα ανατριχίλας! Υπέροχος ο συνδυασμός αφήγησης, ερμηνείας και τραγουδιού από τους τρεις performers Κωνσταντίνο Καραγεωργίου, Έλενα Πελαγία, Βασίλη Πουλάκο. Με λίγα σκηνικά αντικείμενα και πολύ κέφι ειπώθηκε η ιστορία του Jack Skellington και ερμηνεύθηκαν τα υπέροχα τραγούδια του έργου, σε εξαιρετική μετάφραση της Αγγελικής Σέρφου.

Οι ηθοποιοί με κίνηση στο χώρο, μας αναστάτωσαν (και αυτό ήταν το ζητούμενο) και μας μετέδωσαν την ατμόσφαιρα του Halloween! Οι μουσικοί ήταν συντονισμένοι με τους ηθοποιούς καθόλη τη διάρκεια της παράστασης, καταφέρνοντας να διατηρήσουν δεμένη τη ροή ενός τέτοιου εγχειρήματος!  Ο Βασίλης Πουλάκος επιμελήθηκε τα κείμενα που αποτέλεσαν τις γέφυρες των τραγουδιών με φροντίδα και απλότητα. Ερμήνευσε επίσης έναν Ugi Bugi γεμάτο ζωντάνια! Ο Κωνσταντίνος Καραγεωργίου μεταμορφώθηκε με μια απλή μάσκα και την ωραία φωνή του σε Jack Skellington. Η Έλενα Πελαγία με μελωδική φωνή και εκφραστικό λόγο, ήταν η γυναικεία φιγούρα της Sally, και όχι μόνο, αφού όλοι οι ηθοποιοί υποδύθηκαν όλους τους ρόλους του έργου για τις ανάγκες της παράστασης.

Λάτρεις του Tim Burton και μη, σπεύσατε να απολαύσετε ένα μιούζικαλ λιτό αλλά γεμάτο από την αίσθηση της ιδέας του δημιουργού του βιβλίου και της ταινίας «The Nightmare before Christmas»!

Συντελεστές

Μια σκοτεινή μουσική ιστορία βασισμένη στο «Χριστουγεννιάτικo Εφιάλτη» (The Nightmare before Christmas) του Τιμ Μπάρτον. Με φόντο τα Χριστούγεννα και όχημα το μαύρο χιούμορ, τρεις περφόρμερς (ηθοποιοί και τραγουδιστές) παρέα με τρεις μουσικούς ζωντανεύουν την ιδιότυπη μουσική του Ντάνυ Έλφμαν από την ταινία, σε πρωτότυπη μεταγραφή για κλαρινέτο, τσέλο και πιάνο.

Eρμηνεία: Κωνσταντίνος Καραγεωργίου, Έλενα Πελαγία, Βασίλης Πουλάκος

Πιάνο / ενορχήστρωση: Αγγελική Σέρφου
Kλαρινέτο: Mario Adrover
Tσέλο: Σταύρος Παργινός / Μαντώ Αγουρίδου
Kείμενα: Βασίλης Πουλάκος
Mετάφραση στίχων: Αγγελική Σέρφου

Κάθε Παρασκευή στις 22:15 στο φουαγιέ του Vault
Διεύθυνση: Μελενίκου 26, Βοτανικός
τηλ: 21303564472 – 6945993870

Είσοδος: 5 ευρώ

Μιλήσαμε με την ηθοποιό Έλενα Πελαγία:

E: Ποια είναι η σχέση σας με το βιβλίο, αλλά και ποια διαδικασία περνάτε κατά την ανάγνωση ενός βιβλίου; 

Η σχέση μου με τα βιβλία δεν έχει μια μορφή, αλλά περνάει κατά καιρούς από διάφορες φάσεις. Περνάω περιόδους που διαβάζω πολύ, αλλά και άλλες που αποστασιοποιούμαι, είτε λόγω έλλειψης χρόνου, είτε λόγω έλλειψης εσωτερικής ηρεμίας. Το τελευταίο παίζει ρόλο γιατί το διάβασμα για μένα είναι χώρος αυτογνωσίας και ως τέτοιος χρειάζεται ηρεμία και εσωτερική συγκρότηση ώστε να μπορώ να παρατηρώ τι μου συμβαίνει κατά τη διαδικασία της ανάγνωσης. Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία είναι το «Ίμερος και Κλινοπάλη» του Κωστή Παπαγιώργη – ο τρόπος που μιλάει για την ερωτική ζηλοτυπία και τα ανθρώπινα πάθη είναι αποκαλυπτικός.

Ε: Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο να το μεταφέρετε στο θέατρο και μάλιστα με ζωντανή μουσική;

Θα έλεγα πως η αφετηρία ήταν η μουσική και τα υπολοιπα χτίστηκαν πάνω σε αυτήν. Ξεκίνησε ως σκέψη πριν από περίπου δύο χρόνια, όταν η Αγγελική Σέρφου, η οποία έκανε την ενορχήστρωση και την μετάφραση των στίχων, είχε την ιδέα να παιχτεί ζωντανά η μουσική του Ντάνι Έλφμαν για την ταινία Nightmare Before Christmas του Tim Burton. Όμως η μουσική είχε στίχους και οι στίχοι ήταν κομμάτι μιας ιστορίας και έχοντας κατά νου το τελευταίο, της πρότεινα να παρασταθεί. Κάναμε μια απόπειρα τότε με πιάνο και κρατώντας τον στίχο στα αγγλικά, αλλά αυτό το πλαίσιο αφορούσε ένα περιορισμένο κομμάτι του κοινού. Έπρεπε να αποδοθεί ο στίχος στα ελληνικά και να συμπληρωθούν τα κομμάτια της ιστορίας που δεν υπήρχαν στα τραγούδια. Τα τελευταία συμπληρώθηκαν με ευφάνταστο τρόπο από τα κείμενα του Βασίλη Πουλάκου, ο οποίος μαζί με τον Κωνσταντίνο Καραγεωργίου και εμένα βρισκόμαστε στη μικρή σκηνή του φουαγιέ του πολύ φιλόξενου Vault. Η ομάδα μας ολοκληρώνεται με τον Mario Adrover στο κλαρινέτο και τους Μαντώ Αγουρίδου και Σταύρο Παργινό στο τσέλλο.

 Ε: Μιλήστε μας για τον ρόλο που υποδυθήκατε.

Στην παράσταση υποδύομαι τον ρόλο της Σάλλυ, ενός θηλυκού Φρανκενστάιν, αλλά η παράσταση είναι δομημένη έτσι που όλοι αλλάζουμε ρόλους συνέχεια. Ξεκινάμε ως πλάσματα της χώρας του Halloween και μέσα από αυτή τη συνθήκη ξεπηδούν η Σάλλυ, ο Ούγκι Μπούγκι, ο Λοκ, η Σοκ, ο Μπάρελ. Υπάρχει και ένας ήρωας που δεν εμφανίζεται ποτέ επί σκηνής, αυτός του Φινκελστάιν, του τρελού επιστήμονα που δημιούργησε τη Σάλλυ. Ο χαρακτήρας που είναι  ίσως πιο ευδιάκριτος και λειτουργεί ως άξονας για την εξέλιξη της ιστορίας είναι αυτός του Τζακ Σκέλινγκτον. Αυτή ήταν και μία από τις προκλήσεις που είχαμε να αντιμετωπίσουμε – πώς δηλαδή θα καταφέρουμε να υποδυθούμε τόσους ρόλους ταυτόχρονα και πώς θα μεταφερθούμε από την πόλη του Halloween στην πόλη των Χριστουγέννων και πάλι πίσω, σε έναν χώρο που δεν σε αφήνει να κρυφτείς από το κοινό. Νομίζω πως καταφέραμε να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Ε: Πιστεύετε στον Άγιο Βασίλη;

Πιστεύω στη χρησιμότητα των συμβόλων. Στον Χριστουγεννιάτικο Εφιάλτη ο Άγιος Βασίλης μετατρέπεται στο μυαλό του Τζακ σε «Άγριο Βασίλη», ένα τέρας υποχθόνιο και τρομακτικό. Φυσικά ως πλάσμα της χώρας του Halloween, ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί ο Τζακ να αντιληφθεί τον Άγιο Βασίλη είναι αυτός.  Έτσι, συμβολικά,  ο  Άγιος Βασίλης στη δική μας περίπτωση λειτουργεί ως καθρέφτης της εμμονής και της φιλοδοξίας του Τζακ. Τα παραπάνω συμβαίνουν με πολύ χιούμορ. Κατα τ’αλλα πιστεύω πως τα παιδιά δεν θα απογοητεύονταν ιδιαίτερα αν ήξεραν πως τα δώρα τα φέρνουν οι γονείς.

Ε: Στο κοινό σας υπήρξαν και μικροί σε ηλικία θεατές; Αν ναι, πώς παρακολούθησαν το έργο;

Μέχρι στιγμής δεν έχουν υπάρξει παιδιά στο κοινό, αν και δεν αποκλείω να μπορούν να απολαύσουν την παράσταση και παιδιά. Νομίζω πάντως πως οι ενήλικες μας παρακολουθούν με ενδιαφέρον και αν καταφέρουμε να χτυπήσουμε και μια όχι και τόσο ενήλικη χορδή τους, θα είναι επιτυχία. Άλλωστε αυτός είναι και ο στόχος της πάραστασης. Να περάσουν όμορφα οι θεατές και να διασκεδάσουν με τον ανάλαφρο τρόπο που διασκεδάζει ένα παιδί.

Ε: Στις δύσκολες μέρες που περνάει η νεολαία μας, πώς μπορεί ένας καλλιτέχνης να βοηθήσει στη δημιουργία ελπίδας, για ένα φωτεινότερο μέλλον, αλλά και στην πραγματοποίηση τελικά, ενός φωτεινότερου μέλλοντος;

Η τέχνη μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός επικοινωνίας, ως διασκέδαση, ως έκφραση της φαντασίας, ως πολιτική θέση αλλά και ως προπαγάνδα και εμπορευματοποίηση. Έχουν σημασία οι προθέσεις. Έχει σημασία να συμβαίνει με τρόπο που να μπορεί ο θεατής  να ταυτιστεί και να προβληματιστεί με αυτό που βλέπει. Η ελπίδα υπάρχει όταν νιώθουμε πως κάτι καλό θα συμβεί στο μέλλον. Και αν νιώθουμε έτσι, είναι πολύ πιθανό να πράξουμε και ανάλογα. Η τέχνη έχει τη δύναμη να το κάνει αυτό με τρόπους που κάποιες φορές γίνονται αντιληπτοί και κάποιες άλλες όχι. Σε κάθε περίπτωση, δεν νομίζω πως θα μπορούσαμε να φανταστούμε ένα φωτεινότερο μέλλον με την τέχνη απούσα.