Μες στα μυστικά μισάντρα μιας πόλης, η ιλύς του χρόνου παγιδεύει ένα νεογέννητο συγγραφέα. Εφτάζυμα ψωμιά που μιλούν διαλέκτους της γλώσσας μας και μνημόσυνοι σπόροι λαχανικών τον βοηθούν να πλάσει στο σκοτάδι του άλλου χρόνου και του άλλου λόγου τους ήρωές του: το κορίτσι με τα ζαρά μάτια που τρέφεται με ρινίσματα γυαλιού και τον ευγενή όφι με τα λέπια της μοναξιάς, τον στρατιώτη της πύλης των συνόρων ζωής και θανάτου και τους νεκρούς που ζητούν να αναπαυθούν, τα τρία εβραιόπουλα που τραγουδούν: "Ανέστι μανσεβίκος..." και τον πρόσφυγα χωρίς ψυχή, τη γεροντονιά που πετάει και τον από μηχανής άγγελο, τη συκιά με τα λερναία φυλλώματα και τις αθάνατες ρωσίδες κατσαρίδες, τα αγγελόψαρα...
Πολλοί απ’ αυτούς, επειδή πιστεύουν ότι "όταν κανείς δεν ξέρει αν υπάρχω, τότε υπάρχω, ζω!", εξέρχονται στο φως μόνον υπό άλλην μορφήν και με διαφορετικές ιδιότητες.