Ο ελληνικός κινηματογράφος πνέει τα λοίσθια. Ελάχιστες ταινίες γυρίζονται. Λιγότερες φτάνουν στις αίθουσες και στα άδεια καθίσματα των θεατών.
Στο κινηματογραφικό σινάφι εκτοξεύονται κατηγορίες. Αναζητούνται υπεύθυνοι παντού. Ανάμεσα στα "μαύρα πρόβατα", και ο Δημήτρης Ευθυμίου. Ο κριτικός με τη δρακόντεια πένα αλλά
και με την αφόρητη πλήξη, για τη δουλειά, για τις υποχρεώσεις, για την κάλυψη του Φεστιβάλ. Και όλα αυτά, γιατί δεν έχει υπολογίσει τις απροσδόκητες συγκινήσεις της φετινής διοργάνωσης. Τις
δολοπλοκίες, τη ματαιοδοξία, τον κίνδυνο αλλά και τον πόθο. Εν αγνοία του θα εξυπηρετήσει σχέδια τρίτων. Όταν, όμως, θελήσει ν\' απεμπλακεί, θα διαπιστώσει πως είναι αργά. Θα βρίσκεται ήδη
στο μάτι του κυκλώνα.
"Το πρώτο μεγάλο ελληνικό μυθιστόρημα για τον κόσμο του θεάματος".
(Μικέλα Χαρτουλάρη, Τα Νέα)
"Μαγευτικός, άγριος, μίζερος, θλιβερός, λαμπερός μαζί, ο κόσμος του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και των καλλιτεχνικών σελίδων".
(Σταυρούλα Παπασπύρου, Ελευθεροτυπία)
"Ανατριχιαστική περιγραφή μιας προχωρημένης σήψης, αποθέωση του κυνισμού ή όψιμος συνειδησιακός απολογισμός; Ό,τι και να \'ναι, το νέο μυθιστόρημα του συγγραφέα θα συζητηθεί και θα διχάσει".
(Δημήτρης Χουλιαράκης, Elle)
"Με έκανε να ζηλέψω την αφηγηματική του φλέβα, την ευφορία και τον οίστρο του".
(Μένης Κουμανταρέας, Διαβάζω)