Ο Χριστιανουπόλεως Αθανάσιος "τον Σταυρόν ως ζυγόν αράμενος" και, "βαδίσας την στενήν και τεθλιμμένην οδόν", υπηρέτησε τον Τριαδικό Θεό "φόβω και τρόμω τούτον θύων", αφού πρώτα απαρνήθηκε τα του κόσμου και είλκυσε επάνω του τη Χάρη του Θεού. Σε χρόνια δύσκολα αναλώθηκε στην υπηρεσία των συνανθρώπων του και ωφέλησε πολλούς. "Ποιμαίνων και πυκτεύων και την σάρκα δουλαγωγών, τοις πάσι πάντα γέγονεν, ίνα πάντας κερδήση". Για τη ζωή του αυτή και το έργο του ανταμείφθηκε πλούσια από τον Ουρανό και έκτοτε παραμένει θερμός μεσίτης προς τον Θεό για όλους μας. Έτσι, "στύλος νεοπαγής του Χριστού τη Εκκλησία ώφθη", του Μεγάλου Αθανασίου εφάμιλλος", και είναι "το μέγα" της μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως "εγκαλλώπισμα", αφού σ\' αυτής τον χώρο γεννήθηκε, ανδρώθηκε και υπήρξε ποιμένας, είναι της μητροπόλεως Τριφυλίας και Ολυμπίας το "στήριγμα" και ο προστάτης, αφού στους Χριστιανούς και την Κυπαρισσία βρισκόταν η κύρια έδρα της επισκοπής του "σεπτού Ιεράρχου και υπερκάλου ποιμένος", είναι της Ιεράς Μονής του Τιμίου Προδρόμου ο θησαυρός ο ανεκτίμητος, αφού εκείνη κατέχει "εν κόλποις χρήμα μέγα και θείον", "όλβον θεοδώρητον", των "αγίων λειψάνων" του την "θήκην την μυρίπνοον", αποτελεί, τέλος, παράδειγμα για όλους τους χριστιανούς, αφού επέδειξε "πολιτείαν ισάγγελον".