Σε μια αποφασιστική καμπή στην ακατάσχετη και συνεπή πορεία του για την ολοκλήρωση ενός έργου ζωής, που ήδη έχει ξεπεράσει μια ολόκληρη εξηκονταετία, αλλά δε φαίνεται ακόμη να έχει φτάσει στο τέρμα της, ο Άγγελος Παρθένης μας ξαναδίνει το έργο του "Θητεία Ξενιτιάς" (εκδόσεις Ιωλκός, 2010) σ\' ένα νέο τόμο 160 σελίδων, εμπλουτισμένο και βελτιωμένο. Ο γνήσιος λυρικός του λόγος μένει αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο και ισχυρότερο όπλο του, όμως εδώ ο αναγνώστης θα διαπιστώσει ότι ο ποιητής βγαίνει πολύ συχνά απ’ το εγώ του και τους κραδασμούς του προσωπικού και εσωτερικού βίου του και αφουγκράζεται τα γύρω του τεκταινόμενο σε μια πολύ ευρεία, παγκόσμια κλίμακα. Καταδικάζει την αδικία και τη βαρβαρότητα όπου κι αν εμφανίζεται, ανεξάρτητα από ιδεολογίες, σκοπιμότητες και πολιτικούς ή κοινωνικούς μηχανισμούς, που απεργάζονται την κατάργηση των ελευθεριών του ανθρώπου.

Είναι η εποχή του Ψυχρού Πολέμου, των δικτατοριών και η ελπίδα και ο αγώνας για την κατάργησή τους αλλού, στην Ιβηρική Χερσόνησο κυρίως, αλλά και της οδυνηρότερης και νεότερης, της δικής μας απίστευτης των συνταγματαρχών, η εποχή των εμφυλίων συρράξεων, των κοινωνικών επαναστάσεων της νεολαίας και των δολοφονιών πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών (Patrice Lumumba, John Fitzgerald Kennedy, Martin Luther King). Είναι ακόμα η διαφορετική σκοπιά απ’ όπου αρχίζει ο Έλληνας να κοιτάζει τη θέση της πατρίδας του μέσα στον λοιπό ευρωπαϊκό και τον ευρύτερο παγκόσμιο χώρο.

Σ\' αυτά όλα προστίθεται και η πολύχρονη συμβίωση με τους εργάτες της Γερμανίας τής πρώτης μεταναστευτικής γενιάς και η καταγραφή κάποιων πρωτόγνωρων (με άλλα λόγια όχι καθαρά μεμονωμένων και ατομικών, αλλά συλλογικών) βιωμάτων και προβληματισμών των μεταναστών.

Η δυναμική της ποίησης του Άγγελου Παρθένη σε διάρκεια, διαχρονικότητα και επικαιρότητα φαίνεται ολοκάθαρα κι απ\' το μικρό δείγμα γραφής το 1961 που δίνουμε εδώ. Θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι γράφτηκε σήμερα για να περιγράψει με απόλυτη ακρίβεια την τωρινή κατάσταση στην Ελλάδα:

ΜΟΙΡΑ ΕΛΛΗΝΩΝ

Να ιδούμε ως πότε θα μας αγνοούνε
αυτοί που αποφασίζουνε για μας
να ιδούμε ως πότε θα μας περιπαίζουν
αυτοί που αποφασίζουνε για μας
να ιδούμε πόσο ακόμα θα μας ταπεινώνουν
αυτοί που αποφασίζουνε για μας...