"Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη"
.
Με αυτήν την φράση ξεκινά το γνωστό "κομμουνιστικό μανιφέστο". Ο συγγραφέας του ωστόσο, με την λέξη "φάντασμα", κάθε άλλο παρά κάτι το αρνητικό εννοεί για τους λαούς, τον κόσμο, τους απλούς ανθρώπους. Το περίφημο "φάντασμα", πλανώμενο πάνω από την Ευρώπη, σκοπό είχε να γίνη το φόβητρο για τους κεφαλαιοκράτες, τους καπιταλιστές, τους "κακούς" εν γένει. Βέβαια, δεν μπορούμε να είμαστε και απόλυτοι για τα αποτελέσματα που επέφερε στην ψυχολογία των "κακών" του 19ου αιώνος, ωστόσο, η λέξη "φάντασμα" μάλλον έδινε στον τότε επερχόμενο κομμουνισμό μια δυναμική σαφώς πέρα από τα πραγματικά του όρια.

Ωστόσο, οι λαοί, και όχι μόνο οι Ευρωπαίοι, εδώ και 2000 περίπου χρόνια, ζουν στην βαρειά "σκιά" ενός άλλου φαντάσματος πολύ ισχυρότερου, και με όλη την αρνητική σημασία της λέξεως. Ενός φαντάσματος που πήρε την μορφή σύννεφου κατασκότεινου που έκρυψε τον Ήλιο του Απόλλωνος, το Φως της Γνώσης! Σύννεφου ρυπαρού, που με τους ρύπους του εμόλυνε την Σκέψη των ανθρώπων σε ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη. Απέκοψε δηλαδή τον άνθρωπο από τον ελληνικό τρόπο σκέψης, την Φιλοσοφία, την έρευνα, αλλά και την χαρά της Ζωής, εισάγοντας στην ανθρώπινη ψυχή τον φόβο, μέσω άρρωστων εννοιών όπως: "διάβολος", "κόλαση", "σατανάς", "δευτέρα παρουσία", "αμαρτία", "κρίση", "τιμωρία" και τόσα άλλα. Το αποτρόπαιο "φάντασμα" (διότι όντως περί φαντάσματος πρόκειται), που κατατρώει εδώ και 2000 χρόνια περίπου την ανθρωπότητα, είναι η εβραϊκή αίρεση του ιουδαιοχριστιανισμού, η οποία, πάμπολλες φορές στο διάβα της ιστορίας, λειτούργησε πολύ χειρότερα ακόμη και από την άλλη της έκφραση, δηλαδή την εβραϊκή αίρεση του ιουδαιοϊσλαμισμού. [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)