Μια ιστορία που την συναντάμε συχνά μεν,συγκινητική δε μέσα από την πέννα της νέας συγγραφέως κυρία Εύα Καραμάνου,που ομολογώ μου άφησε ωραίες εντυπώσεις.Εκτενείς και ρεαλιστικοί διάλογοι που είναι όμορφα δομημένοι καθώς και οι αφηγήσεις με ωραίο λεξιλόγιο.Η ηρωίδα μια ρομαντική,ευαίσθητη,καλόκαρδη,ευκολόπιστη γυναίκα ζει έναν προδομένο έρωτα που όταν κατάλαβε πώς όλα ήταν ένα απέραντο ψέμα,ένιωσε ένα κενό ,μια ζάλη ,πόνο,αλλά που στο τέλος βρήκε τον αληθινό έρωτα και που η λύτρωσή της από τα οποιαδήποτε άσχημα συναισθήματα που την διακατείχαν ήλθε μέσω μιας καθυστερημένης συγνώμης..Αναρωτιέμαι ότι η απιστία μπορεί να συγχωρεθεί,αλλά η προδοσία που μας δίνει ένας άνθρωπος που νομίζαμε πως ήταν δικός μας Μπορεί να συγχωρηθεί??Ο καθένας θα κρίνει.Εύχομαι καλή συγγραφική συνέχεια στην κυρία Καραμάνου και περιμένουμε το επόμενο έργο της που νομίζω θα είναι αντάξιο της σεμνότητας που την διακρίνει και του δείγματος της γραφής της που μας έδωσε.