Μια αιμάσσουσα πληγή, η μετανάστευση, πλήττει και πάλι την Ελλάδα. Η οικονομική κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, αναγκάζει χιλιάδες νέους επιστήμονες να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους για να βρουν εργασία στην αλλοδαπή και να εκπληρώσουν εκεί τα όνειρά τους. Έτσι, αρχίζει η πνευματική αφαίμαξη (brain drain) σε χώρες του εξωτερικού, που ζητούν επειγόντως επιστήμονες. Κι η Ελλάδα αρχίζει τις εξαγωγές... Ανάμεσα σ\' αυτούς τους νέους, συγκαταλέγεται και ο γιος της Ευφροσύνης, η οποία βιώνει πλέον, μαζί με χιλιάδες άλλους γονείς, τον πόνο της ακούσιας μετανάστευσης του παιδιού της. Η ποίηση στάθηκε δίπλα της αρωγός, για να μπορέσει να αντέξει τον πόνο της ξενιτιάς και να απαλλαγεί απ\' ό,τι τη βασανίζει. Καταγράφει βιώματα, σκέψεις, συναισθήματα, αγωνίες, όνειρα και ό,τι άλλο την αγγίζει και την ευαισθητοποιεί πάνω στο μέλλον και στα προβλήματα της νέας γενιάς. Έτσι, βρίσκει και αναπνέει οξυγόνο μέσα στην ασφυξία της κρίσης...