Στο "Σφραγίδας μελάνι", η συγγραφέας αφηγείται, μέσα από ένα διήγημα και μία συλλογή ποιημάτων τη ζωή μιας γυναίκας και το ταξίδι της προς την απελευθέρωση της ψυχής. Πρόκειται για μία σύνθεση-απόδειξη πως η διαχρονικότητα της σφραγίδας της ήταν αλληλένδετη με τη διαχρονικότητα του μελανιού που την πότισε.

Σφραγίδα, μια γυναίκα που ταξίδεψε τα ίχνη της με το Μελάνι οδηγό στ\' όνειρο της γραφής. Απάντηση στα "γιατί" που σφραγίζουν το πέταγμα. Αγκάλιασε τα καθήκοντα της υπογραφής και το φιλί του Λύκου, διεκδικώντας στίγμα αιώνιας ζωής και αφήνοντας κληροδότημα τα φτερά. Ανάμεσα σε χαμηλόφωνες ζωγραφιές με ανάστημα, γνώριμα πορτραίτα τσαλακώνονται κι ας φορούν τη γραβάτα της λογικής. Γενεσιουργός δύναμη η πένα παράγει, μελάνι χύνεται και ποτίζει τη σφραγίδα αφήνοντας το σημάδι που επουλώνει και γεννά το Αύριο.