Αν δεν έχετε συμφιλιωθεί με την ιδέα του αναπόφευκτου , αυτό το βιβλίο δεν είναι για εσάς.Αν νομίζετε ότι το χειρότερο στη ζωή είναι ο θάνατος, δεν είναι για εσάς.Αν σας αρέσει το γκροτέσκο, το μακάβριο, είναι για εσάς!

Για εκείνες τις ‘κατσαρίδες’ που χώνονται στο μυαλό μας και το κατακτούν και γινόμαστε απάνθρωποι..Για το χορό που δε χορέψαμε, το νυφικό που δε φορέσαμε, τα φιλιά που δε δώσαμε, την αγάπη που δε μοιράσαμε..Γιατί ξεχνάμε να ζήσουμε..

«Κάποια στιγμή, της φάνηκε της Μαίρης, πως γύρω της εξελισσόταν ένα όργιο. Ένα απόκοσμο θέαμα, μια μαύρη φάρσα. Η μουσική, οι μελωδίες του Μπαχ και του Σούμαν, ηχούσαν στα αυτιά της σαν παράφωνα ξεκούρδιστα μουσικά όργανα, τα πρόσωπα όλων έλιωναν μόλις εστίαζε επάνω τους, παραμορφώνονταν και σκορπούσαν στο μαρμάρινο πάτωμα. Γυμνά σώματα της φάνηκε πως πάλλονταν ερωτικά κάτω από τα τραπέζια που σερβιριζόταν το επιτύμβιο δείπνο του παιδιού της, άντρες και γυναίκες χόρευαν χωρίς μουσική πιασμένοι σε κύκλο, σατιρίζοντας και το γλέντι και το πένθος την ίδια ακριβώς στιγμή, ποδοπατώντας την αρχέγονη ιερότητα στο δικαίωμα της σιωπής κατά τον θρήνο της παρουσίας-απουσίας του νεκρού και ο υπεύθυνος της εταιρίας εκδηλώσεων μετρούσε έναν πάκο με λασπωμένα λεφτά ενόσω από τα δάχτυλα του έτρεχε βούρκος και βοθρολύματα.»