Η συλλογή Ποιητικές Επάλξεις περιλαμβάνει 20 ποιήματα. Ο Ευστράτιος Αθανασίου προσπαθεί να ενσταλάξει στην πρώτη του ποιητική συλλογή το αέναο -συχνά κρυφό ή εσκεμμένα κρυφό- ταίριασμα μεταξύ τέχνης, ορθού λόγου και επιστήμης, κάτι το οποίο υπηρετεί και ο ίδιος ως άνθρωπος. Τα ποιήματα, κατ’ εξοχήν σε ελεύθερο στίχο υπό μοντέρνες επιρροές, και τα εμπεριέχοντα χαϊκού, επιδιώκουν να διατυπώσουν έναν λυρικό ορθολογισμό. Το αν το καταφέρνουν θα κριθεί από τον τελικό αναγνώστη. Κάθε ποίημα αφορμάται από ένα «διακειμενικό» motto και, εν συνεχεία, αφηγείται ένα γεγονός: γεγονότα που βιώνουμε, αλλά συχνά δεν ομολογούμε ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό. Καθημερινές συμβάσεις, αντικοινωνικές συμπεριφορές, ανισότητα, πορνεία, μητρικό ένστικτο, φιλία, έρωτας, αγάπη, ηθική, τέχνη, παιδεία, και άλλα πολλά, φιλτράρονται μέσα από τη διττή ματιά ενός ορθολογικού επιστήμονα και λυρικού στοχαστή. Ο υπότιτλος «έντεχνοι λογισμοί ενός ερασιτέχνη ποιητή» αποδίδει πιστά την πραγματικότητα: δεν θα μελετήσει κάποιος έργα «μεγαθηρίων», αλλά ποιητικές φόρμες ενός εραστή της ποίησης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Έγινε προσπάθεια απόδοσης με τρόπο ποιητικό -όπως ο συγγραφέας κατανοεί τον τρόπο αυτόν- όψεων ενός βίου. Το στοίχημα είναι ένα και πρέπει ο αναγνώστης να το αντιληφθεί: ο ποιητής «δεν θέλει να πει». Η ταύτιση των όσων γράφονται με το αυτοβιογραφικό βίωμα του ποιητή θα ήταν σχετικά άστοχη. Θα δείτε τα: 1) ερωτικό αντίκρισμα, 2) ρόγχος ζώντων, 3) φίλια ασπίδα, 4) παιδευτείτε κλασικά, 5) κλασικός διάλογος, 6) οδός Ματαιοδοξίας, 7) χαϊκού α’: ανισότητα, 8) χαϊκού β’: πένθη, 9) χαϊκού γ’: στρατιά, 10) χαϊκού δ’: ποίηση, 11) ανώνυμο ήθος, 12) αέναη μαχήτρια, 13) στερεοτυπίες, 14) ιερά δούλος, 15) ένα 24ωρο, 16) εντοπιότητα, 17) δυνατότητες, 18) χαϊκού ε’: αγάπη, 19) ήρωας εν τάξει, 20) τελευταίος στίχος. Ως επί το πλείστο, η λογοτεχνία γράφεται καθαυτή, με λίγες και μετρημένες προσωπικές επιρροές (ή έτσι θέλουμε να ελπίζουμε…!).