«Ζήσαμε σε μια ηρωική εποχή, όταν επιτεύχθηκαν μεγάλες ανακαλύψεις, όταν ο κόσμος σειόταν από τις επαναστάσεις, όταν ξεσπούσαν και φούντωναν πόλεμοι. [...] Σίγουρα πλέον εσείς έχετε εκμηδενίσει όλα τα θανατηφόρα βακτήρια και τους ιούς που γνωρίζουμε στη Γη, τώρα πλέον εσείς ζείτε ζωές ατέλειωτες χωρίς να σας απασχολεί το γήρας και οι ασθένειες».

Το 1967 το σοβιετικό καθεστώς στα πλαίσια των εορτασμών για τα πενήντα χρόνια από την Επανάσταση ξεκινά μια πρωτοβουλία στην οποία λαμβάνουν μέρος χαμηλόβαθμοι κοινωνικοί οργανισμοί, σχολεία, σωματεία και σώματα πιονιέρων. Σκοπός τους είναι να αποτυπώσουν την πραγματικότητα και τις εκτιμήσεις της εποχής σε επιστολές που απευθύνονται στις σοβιετικές γενιές του μέλλοντος, εκείνες που θα γιορτάσουν το 2017 τα εκατό χρόνια από τον «Μεγάλο Οκτώβρη». Το 2017-2018 οι επιστολές αυτές ανοίγονται και διαβάζονται δημόσια, φανερώνοντας τις κοινωνικές, τεχνολογικές και ουτοπικές πραγματικότητες του σοβιετικού «υπερμοντερνισμού», μιας εποχής που δεν επαληθεύτηκε, αλλά εξακολουθεί να πλανιέται ακόμα και σήμερα σαν μια υπόσχεση για την ευτυχία.