Ο Θέμος Κορνάρος περιγράφει μια σχετικά άγνωστη περίοδο της ζωής του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, την περίοδο που είναι ακόμα στην Κρήτη, τη δράση του στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου και την ηρωική του στάση όταν του προτάθηκε να μην εκτελεστεί μαζί με τους 199 συγκρατούμενούς του και να μπει κάποιος άλλος κρατούμενος στη θέση του, όμως εκείνος αρνήθηκε.
Με τη μαεστρία που χαρακτηρίζει έναν ακούραστο εργάτη του λόγου, ο Κορνάρος περιγράφει με σκηνοθετική λεπτομέρεια πτυχές της προσωπικότητας του Σουκατζίδη, καταφέρνοντας μέσα από την αφήγησή του να ξεδιπλώσει μπροστά στα μάτια του αναγνώστη ζωντανή την εικόνα του κομμουνιστή ήρωα με το ακατάβλητο φρόνημα, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τη φιλοπατρία, τον αλτρουισμό και την ανθρωπιά.