Για να καταγράψεις κρυμμένα γεγονότα και για να περιγράψεις άβατους τόπους λατρείας, για να τολμήσεις αυτό που τόλμησα με μόνο οδηγό την ”Παναγιά τη Ρεματούσα”, δεν αρκεί μόνο να είσαι θρησκευόμενο άτομο. Δεν αρκεί το να ”φοβάσαι” Θεό, ούτε πριν κοιτάξεις κάτω για να οδηγήσεις τα βήματά σου θα πρέπει να κοιτάξεις πρώτα απάνω κι αφού αναφωνήσεις: «Κύριε προς Σε εκέκραξα, εισάκουσόν με Κύριε ...» να συνεχίσεις το δρόμο σου. Δεν αρκεί να ελπίζεις σε επίγεια υλικά αγαθά η και σε πνευματικά αλλ’ ανθρώπινα, παρά θα πρέπει να σ’ έχει πρώτα απασχολήσει το ποιός είσαι, από που έρχεσαι, που πας.
Θα πρέπει ν’ αναζητάς πάντα στη ζωή σου τη ”σκάλα” (τη Θεοτόκο) που ενώνει τη Γη με τα Ουράνια. Τη θέα της, ποτέ σου να μη χάνεις, για να είσαι έτοιμος την ώρα της φυγής σου.
Αυτή τη θέα, αυτή τη σκάλα προσπαθώ να μη χάσω από το βλέμμα μου, περιγράφοντάς την και υπηρετώντας την. Θαυμάζω το μεγαλείο της. Υμνώ τη χάρη της. Στηρίζω την πίστη μου προς Αυτήν. Ελπίζω στην προστασία της. Βάζω με τη μικρή, ταπεινή μου έρευνα ένα λιθαράκι στην αποκάλυψή της.
Δεν προσδοκώ υλικά κέρδη η δόξα. Μ’ αυτά ο άνθρωπος κουβαλάει νερό στη ματαιοδοξία του. Σκόρπια στοιχεία και γεγονότα προσπάθησα να συμμαζέψω μέσα στο χρόνο και να δώσω στους επερχόμενους για να διδάσκονται απ’ τη μεγάλη πίστη των παππούδων τους, τώρα που η δική μας πίστη κλυδωνίζεται και βεβηλώνεται.
Αν πέτυχα σε όλα όσα ευελπιστούσα από καιρό, δεν ξέρω, εσείς θα το κρίνετε. Θα χαρώ ιδιαίτερα. Αν πάλι όχι, συμπαθάτε με. Το πάλεψα. Περισσότερα δεν βρήκα, δεν μπόρεσα. Όμως θα συνεχίσω.
Ανάψτε κι εσείς ένα κεράκι στο καταφύγιο της Παναγίας μας της Ρεματούσας κι επικαλεσθείτε τη χάρη της. Η μεγάλη χάρη της θα σας στηρίζει στη ζωή.