Από το «νόστιμον ήμαρ» του Ομήρου, το «Έργα και ημέραι» του Ησίοδου, τις «Μέρες του ΄36» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, τις «Επτά ημέρες της δημιουργίας» έως την λιγότερο ποιητική καθημερινότητά μας η έννοια ημέρα είναι πάντα και πανταχού παρούσα στη ζωή μας, ταυτισμένη σχεδόν με την έννοια του χρόνου. Και από την άλλη ο λόγος. Ίσως η πιο πολυσήμαντη και βαρυσήμαντη λέξη, όχι μόνο του ελληνικού αλλά και του παγκόσμιου λεξιλογίου. Γλώσσα, ομιλία, αιτία, λογική, αναλογία, αρχή, υπέρτατη θεϊκή οντότητα κ.τ.λ.. Μοιάζει ωσάν η ημέρα, δηλαδή ο χρόνος να εμπεριέχει και να εμπεριέχεται στο λόγο, δηλαδή στην αίτια, στην αρχή των όντων, στην συμπαντική λογική. Σε κάποια φάση της ζωής μου συναπαντήθηκα με τον αγαπημένο φίλο Δαμιανό Μωραΐτη ως ημερο-λόγο. Για τις ημέρες δημιουργίας που έζησε, υπάρχει λόγος. Έτσι γεννήθηκε το ανά χείρας «Περί Ημερο-λογίων.
Δημήτρης Αλεξάνδρου