Μερικές φορές είναι δύσκολο να περιγράφεις ένα ταξίδι. Αναπολείς... θυμάσαι... σκόρπιες σκέψεις... σκέφτεσαι πως οι στόχοι που είχες κάποτε και οι φιλοδοξίες σου αποτυπώθηκαν σε μια πραγματικότητα.
Τα όνειρα, για να τα ζήσεις, πρέπει να σηκωθείς από το κρεβάτι, να ανοίξεις την πόρτα και να κοιτάξεις τη ζωή στα μάτια. Να βγεις από τη ζώνη ασφαλείας και να εκτεθείς. Να εκτεθείς σε αντιξοότητες και δυσκολίες. Να εκτεθείς σε ανθρώπους και συμπεριφορές. Να εκτεθείς στον ίδιο σου τον εαυτό πολλές φορές. Να δοκιμάσεις τις αντοχές σου και να ξεπεράσεις τα όριά σου.
Το δικό μου ταξίδι, η δίκη μου διαδρομή δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα, δεν μου εγγυήθηκε κανείς την επιτυχία. Την επιδίωξα και την κυνήγησα. Άλλωστε στη ζωή δεν σου εγγυάται κανείς την επιτυχία, την ευτυχία, την ίδια τη ζωή.
Σκέψου τι έκανες ή τι πρέπει να κάνεις, για να αξίζεις αυτές τις εγγυήσεις της ζωής. Σκέψου πως το τίποτα που βρίσκεσαι, μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι.

Σκέψου ότι μπορείς να τα καταφέρεις όλα.