Στὴν παροῦσα μονογραφία ὁ συγγραφέας μὲ ἀφετηρία τὶς βιβλικὲς μαρτυρίες, περιγράφει, ἀναλύει καὶ ἑρμηνεύει τὸν πασχάλιο ἀμνὸ, στὸ πλαίσιο ἑορτασμοῦ τοῦ ἑβραϊκοῦ καὶ χριστιανικοῦ Πάσχα, τόσο θεολογικῶς ὅσο καὶ ἰατρικῶς.
Ἡ ἱστορία τῆς σφαγῆς τοῦ πασχάλιου ἀμνοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τῶν πρωτοτόκων τοῦ Ἰσραὴλ εἶναι μιὰ θαυμάσια προτύπωση καὶ ἐξεικόνιση τῆς Σταυρικῆς θυσίας τοῦ ἀληθινοῦ Ἀμνοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ βρώση τοῦ πασχάλιου ἀμνοῦ προτύπωνε μυστικῶς τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Τὸ Πάσχα τοῦ ἀρχαίου Ἰσραὴλ (Νομικὸ Πάσχα) ἀποτελεῖ προτύπωση τοῦ χριστιανικοῦ Πάσχα, τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Ἐντούτοις, τὸ ἑβραϊκῆς προέλευσης ἔθιμο σφαγῆς καὶ κατανάλωσης τῶν πασχάλιων ἀμνῶν, χάριν εὐκαιρίας ἑορτασμοῦ τῆς Ἀνάστασης τοῦ Κυρίου μας, μὲ τὸν τρόπο ποὺ πραγματοποιεῖται σήμερα στὴ χώρα μας, ἔχοντας ὡς κύριο ἢ μοναδικὸ στόχο τὴ βίωση τροφικῆς ἡδονῆς καὶ ἀπόλαυσης, θεολογικῶς μὲν εἶναι ἀναχρονιστικὸ καὶ ἀσυμβίβαστο μὲ τὸ περιεχόμενο καὶ τὸ νόημα τῆς σπουδαιότερης ἑορτῆς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας ἔτους, ἰατρικῶς δὲ εἶναι δυνητικὰ ἐπικίνδυνο γιὰ τὴν ἀνθρώπινη ὑγεία.