Το Σεπτέμβριο του 1949 η Τζάκλιν Μπουβιέ φτάνει στο μεταπολεμικό Παρίσι για μια χρονιά σπουδών στο εξωτερικό. Είναι είκοσι χρονών, με σίγουρη κοινωνική θέση αλλά αβέβαιη οικονομικά, και φορτωμένη με το βάρος των προσδοκιών της μητέρας της να κάνει έναν καλό γάμο. Πριν υποκύψει στις οικογενειακές πιέσεις, έχει εξασφαλίσει ένα χρόνο μακριά από το ανιαρό Κολέγιο Βάσαρ και τους αυστηρούς κοινωνικούς κύκλους της Νέας Υόρκης, ένα χρόνο για να εξερευνήσει τη λαμπερή ομορφιά της Πόλης του Φωτός. Η Τζάκλιν δεν αργεί να παρασυρθεί σ’ έναν μεθυστικό καινούργιο κόσμο γεμάτο σαμπάνια, ζωγραφική, θέατρο, τζαζ κλαμπ και χαριτωμένα καφέ. Συνδέεται μ’ έναν ταλαντούχο νεαρό συγγραφέα που μοιράζεται την αγάπη της για τη λογοτεχνία και το πάθος της για τις τέχνες –το είδος του άντρα που η μητέρα της θα έβρισκε εντελώς ακατάλληλο.
Όμως, παρά τη λάμψη και τη ζωντάνια της, η Γαλλία βασανίζεται ακόμα από τα φαντάσματα της Κατοχής. Η Τζάκλιν μένει σ’ ένα αριστοκρατικό διαμέρισμα με μια χήρα κόμισσα και τις κόρες της, που συμμετείχαν στη γαλλική Αντίσταση και το πλήρωσαν ακριβά. Στον απόηχο του πολέμου, το Παρίσι έχει μετατραπεί σε φωλιά κατασκόπων. Η καχυποψία, η εξαπάτηση και η προδοσία καραδοκούν. Η Τζάκλιν παρακολουθεί άναυδη την άνοδο του κομμουνισμού –που είναι μισητός στην Αμερική αλλά εξαπλώνεται ανοιχτά στη Γαλλία– χωρίς να συνειδητοποιεί ότι γίνεται μάρτυρας της αρχής του πολιτικού κλίματος που θα καθορίσει την υπόλοιπη ζωή της –και τη ζωή του άντρα που θα παντρευτεί.