Από την Ιστορία, την Παράδοση και την Καθημερινότητά μας, πήρα ζυμαράκι να πλάσω την δική μου αφήγηση, άλλοτε στα σοβαρά και άλλοτε στα αστεία.

Τίποτε δεν είναι μόνο σοβαρό ή μόνο αστείο. Αν όχι στο προσκήνιο, σίγουρα στο παρασκήνιο, μπερδεύονται αυτά τα δυο και από αυτή την φαινομενική αντιπαλότητα, βγήκαν τα πικρόγλυκα «Μικρά μου Κείμενα». Κι αν κάποιος τα διαβάσει, μπορεί να τα βρει και «Νόστιμα».

Οι παλιές εμπειρίες της φάρας μας, δεν επιτρέπεται να ξεφτίσουν μέσα μας. Δεν πρέπει να την σκωροφάει ο «μοντερνισμός». Η κληρονομιά μας είναι βαριά και θέλει τις πλάτες ολονών, για να την πάμε στο ραντεβού παράδοσης στους νεότερους.