Το πρόσωπο

Μου έδωσε όνομα πρόσωπο
ανακάλυψα τότε ποιο ήταν το πρόσωπό μου
άγγιξα τις γραμμές το περίγραμμά του
το είδα το αντίκρυσα πρώτη φορά στον καθρέφτη
με φώναξα με το όνομά μου
επιτέλους είχε πια σάρκα και οστά
δεν ήταν κάτι άγνωστο
μια αφηρημένη έννοια ή λέξη
άφηνε πίσω ένα ανθρώπινο αποτύπωμα
μια φυσική παρουσία που έπαιρνε σχήμα και μορφή
από τον νόμο της βαρύτητας.


Η ελιά

Ένας τεράστιος ουρανός
εναποθέτει τα κρίματά του
σ’ ένα κορμί καχεκτικό αδύναμο
ένα με το χώμα
με τη γη των προγόνων του που τόσο αγάπησε
να ψάχνει να βρει λίγη σκιά να ξαποστάσει
κάτω απ’ τον κορμό της γέρικης αιωνόβιας ελιάς
σύμβολο μιας μνήμης
που δεν ξεχάστηκε ποτέ
μόνο πασχίζει να ξορκίσει
να απαλλαγεί από το βάρος των λογισμών
που ακόμα καλείται να πληρώνει.