17 Μαρτίου 1976. Λουσμένη στο χρυσό φως του ήλιου, η Ρώμη, γεύεται ήδη τις πρώτες στιγμές του καλοκαιριού. Πίσω από τους πάγκους με τα πολύχρωμα λουλούδια, πίσω από τα πλήθη των τουριστών και όλων, όσοι επωφελήθηκαν από τη σημερινή γιορτή (του Αγίου Ιωσήφ) για να περπατήσουν στο κέντρο της πόλης - πάνω στους κιτρινισμένους από τα χρόνια τοίχους, δύο αφίσες τοποθετημένες η μια δίπλα στην άλλη γνωστοποιούν, η μια, το θάνατο του

Λουκίνο Βισκόντι

Ενός καλλιτέχνη που με το σπουδαίο του έργο προσέφερε για περισσότερο από τριάντα χρόνια τις υπηρεσίες του στην τέχνη, τον κινηματογράφο, το θέατρο της Ιταλίας, της Ευρώπης, του κόσμου.

Τον θυμόμαστε ακόμα ως μαχητικό πολέμιο του φασισμού που επέδειξε πάντοτε βαθιά αλληλεγγύη στις εργατικές τάξεις και τον αγώνα τους.

Η άλλη αφίσα αναγγέλλει την επερχόμενη επέτειο των σφαγών που διέπραξαν οι Ναζί και οι Ιταλοί φασίστες σύμμαχοί τους στα σπήλαια της Αρντεατίνα, στα περίχωρα της Ρώμης, στις 24 Μαρτίου 1944. Εκεί 335 όμηροι τουφεκίστηκαν και αφέθηκαν να πεθάνουν στο σκοτάδι πίσω από τις σφραγισμένες εισόδους. Τη σφαγή επακολούθησε σύλληψη παρτιζάνων. Ανάμεσα σ\' αυτούς που συνελήφθησαν ήταν και ο Λουκίνο Βισκόντι.