Εμείς οι νεοέλληνες, κληρονόμοι της ιερής παρακαταθήκης της μυθολογίας των προγόνων μας, όχι μόνο ικανοποιούμε το αισθητήριο της τέρψης μας, αλλά και γευόμαστε τους εύγεστους καρπούς του παραδειγματισμού μας σε πλείστα όσα θετικά στοιχεία από το πληθωρικό περιεχόμενό της.

Αρκετές περικοπές της είναι περιεκτικές από τον πυρήνα της αλήθειας, τον οποίο απολαμβάνουμε στα γραμματειακά μνημεία όχι μόνο της αρχαίας αλλά και της νεοελληνικής ακόμη λογοτεχνίας.

Η αρχαία και η νέα ελληνική λογοτεχνία, με τις αναφορές τους σε μυθολογικά προϊόντα, επόμενο είναι να ισχυροποίησαν και να συνέβαλαν στην επίρρωση και τότε και σήμερα της εθνικής μας υπόστασης του μεγαλείου του έθνους μας.

Το τελικό πάντως συμπέρασμα είναι ότι η ελληνική μυθολογία αποτέλεσε την αδιάλειπτη και αστείρευτο τροφό μητέρα, όχι μόνο, της αρχαίας, αλλά και της νέας ελληνικής λογοτεχνίας, εθνικό μας καύχημα για την ελληνικότητά της.