Ο Βασίλης Μάρος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1929. Αρχικά σπούδασε φωτογραφία στο Μόναχο και στη συνέχεια διεύθυνση φωτογραφίας στη Ρώμη. Αργότερα, παρακολούθησε σεμινάρια τηλεόρασης στο Μιλάνο και κατόπιν στο Λονδίνο (BBC). Στα πενήντα χρόνια της κινηματογραφικής καριέρας του συνεργάστηκε με τις κινηματογραφικές εταιρίες ΝΒC και 20th Century Fox και εργάστηκε σαν οπερατέρ σε μεγάλες αμερικάνικες κινηματογραφικές παραγωγές που γυρίστηκαν στην Ελλάδα («Το παιδί και το δελφίνι», «Τα κανόνια του Ναβαρόνε», «Συνέβη στην Αθήνα», «Ο Λέων της Σπάρτης») και της πρώτης έγχρωμης ελληνικής ταινίας «Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες» (1955).

Από το 1957 άρχισε να γυρίζει δικά του ντοκιμαντέρ, είδος, στο οποίο αφοσιώθηκε τελικά, και στο οποίο διέπρεψε, αποσπώντας πλήθος βραβείων σε διεθνή φεστιβάλ (Σαν Φραντσίσκο, Μελβούρνη, κ.ά.). Το 1961 απέσπασε και το ειδικό βραβείο του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου για το ντοκιμαντέρ του «Τραγωδία του Αιγαίου». Απέσπασε, επίσης, βραβεία του Διεθνούς Φεστιβάλ Τηλεόρασης του Μόντε Κάρλο, της Βρετανικής Ακαδημίας Τέχνης - Κινηματογράφου -Τηλεόρασης, τη «Χρυσή Αρπα» του Δουβλίνου, το βραβείο της Ενωσης Σοβιετικών Συγγραφέων, κ.ά.

Ο Βασίλης Μάρος γύρισε γύρω στα σαράντα ντοκιμαντέρ, πολλά από τα οποία είχαν πολιτιστικό και ιστορικό περιεχόμενο και προορίζονταν για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Μεταξύ αυτών και τα εξής: «Η Κατίνα Παξινού και το Αρχαίο Θέατρο», «Αγιον Ορος», «Ερρίκος Σλήμαν», «Αναστενάρια», «Το μπουζούκι», «Ιστορία του ρεμπέτικου» (με τη συμμετοχή των Μ. Βαμβακάρη, Β. Τσιτσάνη, Μπαγιαντέρα), «1940-πέραν του καθήκοντος», «Δημοτικοί Χοροί», «Ορος Σινά», «Κρήτη και Νεοέλληνες ποιητές», «Χατζηκυριάκος - Γκίκας, ένας Ελληνας ζωγράφος», «Μετέωρα, 600 χρόνια», «Και ο Ορφέας τραγουδάει», «Η μάχη στην Ακρόπολη»,«Ο Παρθενώνας αργοπεθαίνει», κ.ά.