Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Το βιβλίο «Ο μικρός πρίγκιπας».
Ο συγγραφέας του Antoine de Saint - Exupery.
Η συγγραφέας της έμμετρης διασκευής Λίζα Κόντου.
Οι εκδόσεις Ερευνητές του Ομίλου Νίκη.

Οι εκδόσεις ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ του Ομίλου Νίκη, παρουσίασαν το Μικρό Πρίγκιπα σε έμμετρη διασκευή για παιδιά της Λίζας Κόντου.

Για τη συγγραφέα και το βιβλίο μίλησαν οι:

• Χάρις Κόντου, φιλόλογος
• Δημήτρης Πιετρής, παραγωγός, σκηνοθέτης και ηθοποιός

Αποσπάσματα διάβασε η ηθοποιός Χριστίνα Πάγκαλη.

Την εκδήλωση συντόνισε η συγγραφέας και υπεύθυνη επικοινωνίας του Ομίλου Νίκη, Αναστασία Κορινθίου.

Ήταν μία μαγική βραδιά για μικρούς και μεγάλους, μία ξεχωριστή παρουσίαση βιβλίου. Υποδεχτήκαμε την Άνοιξη με το... κόκκινο τριαντάφυλλο και το λευκό μπαομπάμπ του πιο αγαπημένου ξανθού αγοριού.

Πως να μιλήσεις στα παιδιά αν δεν μιλήσεις σαν παιδί;
Πως να μιλήσεις για αγάπη αν δεν γνωρίζεις να αγαπάς;

Η υπεύθυνη επικοινωνίας του Ομίλου Νίκη Εκδοτική, όπου ανήκουν και οι εκδόσεις Ερευνητές, κα Αναστασία Κορινθίου, καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους και τους ευχαρίστησε για την τιμή της παρουσίας τους, «Σε μία ιδιαίτερη βραδιά για τους ανθρώπους του εκδοτικού οι οποίοι όλοι έχουν μία ιδιαίτερη σχέση με τον μικρό Πρίγκιπα», όπως είπε και ζήτησε από την εκδότρια του ομίλου κα Μαρία Καρβέλα να χαιρετίσει.

Η κα Μαρία Καρβέλα μίλησε για τη δική της σχέση με τον «μικρό Πρίγκιπα» και την ευτυχή συγκυρία της συνεργασίας της με την κα Κόντου στην έκδοση της έμμετρης διασκευής, «Ένα δώρο» όπως χαρακτήρισε αυτή την ιδιαίτερη δουλειά.

H ηθοποιός Χριστίνα Πάγκαλη διάβασε αποσπάσματα από το κείμενο, όπως επανέλαβε και αργότερα ενδιάμεσα των ομιλιών.

Ο κος Δημήτρης Πιετρής εξέφρασε τη χαρά και την τιμή της παρουσίας του στην εκδήλωση για, ίσως, το πρώτο βιβλίο που διάβασε ως παιδί, δώρο της αδελφής του με αφιέρωση, «Να μείνεις για πάντα παιδί», μία ευχή που κατάλαβε αργότερα μεγαλώνοντας, «την αξία να παραμένουμε παιδιά καθώς περνούν τα χρόνια».

Μίλησε για την ιδιαιτερότητα του έμμετρου λόγου και την ικανότητά του να κρατάει τα συναισθήματα και τα χρώματα αλλά και για το ρυθμό του. Συνεχάρη τους συντελεστές για αυτή την «θαυμάσια ιδέα» και την υλοποίηση.

Η κα Χάρις Κόντου, μίλησε με έναν ιδιαίτερο τρόπο για το βιβλίο αλλά και για τη συγγραφέα, τη μητέρα της, ενθυμούμενη τη δική της πρώτη επαφή με το εν λόγω έργο και το πως την επηρέασε στην ενηλικίωσή της.

Με τον κίνδυνο να χαθεί η ομορφιά του κειμένου μεταφέροντας μόνον κάποια σημεία του, ζητήσαμε και η κα Χάρις Κόντου συμφώνησε, να το παραθέσουμε αυτούσιο με τη φιλοδοξία να το απολαύσετε και εσείς με τον ίδιο τρόπο.

Ομιλία της Χάρις Κόντου για το έργο

Θα ήθελα να σας καλωσορίσω απόψε κοντά μας, απόψε που έχουμε ραντεβού με την παιδικότητά μας, με τα όνειρά μας… Θέλω επίσης να σας ευχαριστήσω  που είστε συνεπείς στην αγάπη σας προς αυτό το μικρό αγόρι… που όντας ενήλικες…ε ίστε ακόμα παιδιά! Γίνεστε πάλι παιδιά μαζί του…

Δυο λόγια στον μικρό μου Πρίγκηπα…

Ψάχνοντας μέσα στο σκοτάδι… Γυρεύοντας ανάσες μιας παιδικότητας που πάντα επιστρέφει… Τον είδα να στέκεται αντίκρυ μου και πλάι μου… Όπως τον ήξερα. Δεν άλλαξε καθόλου. Το ίδιο σωματάκι… η ίδια κάπα… το ίδιο ακίνδυνο μικροσκοπικό σπαθάκι αλήθειας… Με λίγο κόκκινο…λίγο μπλε… και έναν έναστρο ουρανό απάνωθέ  μας… Ήρθες και με βρήκες Πρίγκηπά μου. Ήρθες και με βρήκες 30 χρόνια μετά… Εγώ ντρέπομαι λίγο απόψε… Έχω αλλάξει… Δεν είμαι πια παιδί. Ανήκω στη χώρα των μεγάλων …που τόσο σε θυμώνουν καμιά φορά… Δεν είμαι πια παιδί ξανθό… με αναψοκοκκινισμένα μάγουλα… Μα ξέρεις… Ποτέ…Ποτέ δεν ξέχασα να είμαι ή να ξαναγίνομαι παιδί  Μαζί σου! Και αυτό μου το μαθες Εσύ μικρέ μου σοφέ. Μου μαθες…πως την ουσία του κόσμου το μάτι… δεν τη βλέπει ποτέ. Μόνο η ψυχή! Μόνο η πεταλούδα – ψυχή! Ε …λοιπόν και εγώ μαζί σου θα πετάξω… με τα πουλιά δεμένοι  και οι δυο μας, θα μου δείξεις πάλι πώς εξημερώνουν… πώς ξημερώνουν τα δύσκολα βράδια των μεγάλων… πώς… Θα μου δείξεις πώς … και πόσο αποξέχασαν οι ισχυροί μεγάλοι του κόσμου το γέλιο σου μικρέ μου… Τα καμπανάκια στον ουρανό, μας ανήκουν!!!

Βάζοντας τα καλά μου… για να σας συναντήσω…

Σκεφτόμουν πόσο δύσκολο είναι αλήθεια, αφενός, να μιλήσω ως φιλόλογος για το έργο της μητέρας μου και, αφετέρου, να σας μιλήσω για ένα κείμενο που το «κατάπια» σαν φως στην παιδικότητά μου και τώρα έπρεπε να το νιώσω αλλιώς! Σε στίχους! Ένα κείμενο που, άμα μου το πείραζαν, θύμωνα. Αν κάποιος του άλλαζε έστω και  μία λέξη… Θύμωνα… Ευτυχώς που η ζωή των μεγάλων έχει ένα μεγάλο και μοναδικό ισχυρό πλεονέκτημα: Το να γίνεσαι γονιός… ή  το να εξακολουθείς να μιλάς με τα  παιδιά…. Και να μην ξεχνάς! Μέσα σε αυτή τη λογική θα μιλήσω…

Με μάτια ενήλικα έχω περισσότερα να πω… Το κλασικό κείμενο του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ είχε πάντα ένα μεγάλο πρόβλημα, σε ό,τι αφορά στο αναγνωστικό κοινό του …Οι μεγάλοι το «σνόμπαραν» ως παιδικό ανάγνωσμα και τα παιδιά πάλι χρειάζονταν τα μάτια των μεγάλων για να διαβάσουν και να νιώσουν τις ανάσες της φιλοσοφικής αλήθειας του. Και έτσι ο μικρός Πρίγκηπας παρέμενε μόνος στα μάτια των σοβαρών μεγάλων και αμίλητος στα παιδικά δωμάτια των παιδιών… Ένας παράξενος μικρός πρίγκιπας… εκθρονισμένος…απόκληρος…. Στο περιθώριο των βιβλιοθηκών και των παιδικών αναγνωσμάτων. Σίγουρα δεν είχε την αναγνωρισιμότητα της Κοκκινοσκουφίτσας… Σίγουρα δεν ήταν ο Πινόκιο… Μα… ολότελα παράξενο αλήθεια : Την ίδια στιγμή  που οι μεγάλοι και οι μικροί είχαν μπερδέψει μέσα τους τα όρια της ανάγνωσης… Την ίδια στιγμή  Ο μικρός πρίγκιπας είχε και τους πιο ιερούς, τους πιο  δικούς του αναγνώστες! Ήταν οι αναγνώστες του. Ήταν…Οι…  για ΠΑΝΤΑ! ΌΣΟΙ ΤΟΝ ΕΝΙΩΣΑΝ …τον ένιωσαν και τον γνώρισαν για μια ζωή!!!

Για να μιλήσω ως φιλόλογος: Η ποιήτρια Λίζα Κόντου επιχειρεί κάτι πρωτόγνωρο αναφορικά με το αρχικό κείμενο του Εξυπερύ- που είναι αλήθεια εξόχως  παρακινδυνευμένο να το πειράξεις- : Προτείνει μια έμμετρη διασκευή, που ρέει τόσο γάργαρα στην ανάγνωση, που κερδίζει τόσο σε ρυθμό και κέφι, που εστιάζει αποκλειστικά σε ένα εξειδικευμένο πια παιδικό αναγνωστικό κοινό, λύνοντας έτσι την στοιχειωμένη «παρεξήγηση» και  κάνοντας τα παιδιά να σκύψουν να διαβάσουν ή να ακούσουν απλά έναν λόγο διαχρονικό και λαμπερό, εν είδει μουσικής αφήγησης.

 Και αυτή η έμμετρη διασκευή δεν είναι καθόλου μία ελιτίστικη προσέγγιση ή ένας απλός αισθητικός πειραματισμός. Είναι μια «ποιητική» αναμέτρηση –προσωπική- της Λίζας Κόντου με το αρχικό κείμενο και παράλληλα είναι και μία παιδαγωγική πρόταση-  διδακτικά και θεατρικά αξιοποιήσιμη- τόσο στον χώρο της προσχολικής αγωγής όσο και γενικότερα στον χώρο της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας  εκπαίδευσης. Στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής /παιδαγωγικής αξιοποίησης  «Ο Μικρός  Πρίγκηπας»  «ξεφεύγει» από τα όρια της  ιδιωτικής λογοτεχνικής πρόσληψης και  ανάγνωσης και γίνεται ανοικτό εργαλείο παιδαγωγικής και μουσικό-θεατρικής προσέγγισης /πράξης.

Και κάτι τελευταίο: Ένα κείμενο με νοήματα οικουμενικότητας, συναδελφωμένης παγκοσμιότητας, ένα κείμενο Ευρωπαϊκό σε όλα του αλλά και τόσο γνώριμα Ελληνικό συνάμα απαιτεί -αν θέλετε-  αυτό το ιδιαίτερο «αντάμωμα» Ευρώπης και Ελλάδας. Με λόγο επικαιροποιημένο σε σύγχρονη Ελληνική γλώσσα, σε πολλά σημεία του στοιχισμένο στα δεδομένα μιας νέου τύπου επικοινωνίας, με γλωσσικές ψηφίδες θεατρικής υφής και διάστασης, ενταγμένο  σε μία εκπαιδευτική πραγματικότητα προσανατολισμένη στην Ευρωπαϊκή διάσταση του Ανθρωπισμού, «Ο Μικρός Πρίγκηπας» είναι πρωτίστως πολίτης της «Ευρωπαϊκής  Ιδέας». Ακριβώς  για αυτό το ιδιαίτερο στίγμα «Ανθρώπου» στον Μικρό Πρίγκηπα - σε Ελληνικά και Ευρωπαϊκά δεδομένα- είναι ευτυχία το αντάμωμα με τις αξίες και το πνεύμα του κειμένου.

Κλείνοντας….

Πώς να μιλήσεις στα παιδιά …αν δεν μιλήσεις σαν παιδί;
Πώς να μιλήσεις για αγάπη …αν δεν γνωρίζεις να αγαπάς;

Έχουν περάσει πολλά χρόνια μάνα από τότε που μου διάβαζες αυτή την παράξενη αλληγορία, για αυτό το ξανθό αγόρι…από άλλον πλανήτη…με τα μαλλιά του σαν το στάχυ στον άνεμο… Έχουν περάσει πολλές στιγμές που τον αποζήτησα τον μικρό μου αυτόν φίλο. Άνοιγα το παράθυρο και περίμενα να ακούσω το γέλιο του στον ουρανό. Και έτσι …Σιγά-σιγά έγινα και εγώ «αλλιώτικη»… Μια αλεπού κόκκινη στον κόσμο των μεγάλων, που ακόμα αναζητά έναν μικρό πρίγκηπα να την εξημερώσει… Με στίχους δικούς σου ,μητέρα, ξαναζώ απόψε το «άλλοτε» των παιδικών μου χρόνων. Και ως εκπαιδευτικός και μητέρα πια δύο αγοριών… Χαίρομαι που τα παιδιά θα χουν σε τραγούδι πλεγμένη την αλήθεια και το φως του Μικρού Πρίγκηπα!