Σύνδεση Τώρα Σύνδεση στη Βιβλιοθήκη μου   ·   Όλες οι Βιβλιοθήκες στο Bookia
Τι είναι το Bookia;   ·   Blog   ·                     ·   Επικοινωνία  
Πως γράφω κριτική; Είμαι Συγγραφέας Είμαι Εκδότης Είμαι Βιβλιοπώλης Live streaming / Video
 

Το Bookia αναζητά μόνιμους συνεργάτες σε κάθε πόλη τής χώρας για την ανάδειξη τής τοπικής δραστηριότητας σχετικά με το βιβλίο.

Γίνε συνεργάτης τού Bookia στη δημοσίευση...

- Ρεπορτάζ.
- Ειδήσεις.
- Αρθρογραφία.
- Κριτικές.
- Προτάσεις.

Επικοινωνήστε με το Bookia για τις λεπτομέρειες.
Δημήτρης Φούτσιας, απαντάει στις 11+1 ερωτήσεις του Διονύση Λεϊμονή
Διαφ.

Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο Δημήτρης Φούτσιας γεννήθηκε στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται ως κειμενογράφος. Ασχολείται ενεργά με το θέατρο από το 2009 ως σκηνοθέτης, συγγραφέας και ηθοποιός. Σπούδασε τηλεπληροφορική και εκπαιδεύτηκε στο θέατρο και στον κινηματογράφο σε ελεύθερα εργαστήρια. Επίσης, έχει εκπαιδευτεί στο playback theater και έχει μαθητεύσει στο 1ο στούντιο συγγραφής του Εθνικού θεάτρου. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας Plasters όπου και σκηνοθέτησε τρία έργα του, «Ριγκολιός το Ταξίδι μιας Ρίγας» (Παραμυθίας, 2014 - 16), «Patroclus’s Anatomy» (Bios – 14η ημέρα, 2016), «Ευχαριστήριος Λόγος» (Εμπρός, 2017). Έχει υπάρξει βοηθός σκηνοθέτης στο Θέατρο Τέχνης στην παράσταση «Αγαμέμνονας, Αισχύλος / Ευριπίδης» σε σκηνοθεσία Κ. Χατζή και μουσική Γ. Κουμεντάκη. Το θεατρικό του έργο «Meatball» διακρίθηκε στο εργαστήριο νέων θεατρικών συγγραφέων (ΕΝΘΕΣΥ) και παρουσιάστηκε στην κεντρική σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης σε σκηνοθεσία Γιώργου Λύρα (2019). Στη συνέχεια παρουσιάστηκε στο θέατρο Αλίκη στην ανανεωμένη του εκδοχή (2020).

Το θεατρικό του έργο, «Το Χιόνι στα Δόντια μου» (2022) βραβεύτηκε στο πλαίσιο του "The Outreach Project" για νέες θεατρικές φωνές  υπέρ της αποδοχής της διαφορετικότητας και παρουσιάστηκε στο θέατρο Vault ως σκηνοθετημένο αναλόγιο από την Κατερίνα Πολυχρονοπούλου. Τα θεατρικά έργα «Meatball» και «Το Χιόνι στα Δόντια μου», κυκλοφορούν από την Κάπα Εκδοτική και τις εκδόσεις Άπαρσις αντιστοίχως.

Το θεατρικό του έργο «Ο Ουρανός Κατακούτελα» διατίθεται ελεύθερο στο σάιτ του κέντρου ελληνικών σπουδών του Χάρβαρντ στο Ναύπλιο. Γράφει σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση  και τα θεατρικά έργα του έχουν ξεχωρίσει και παρουσιαστεί, είτε ως αναλόγια, είτε ως παραστάσεις σε διάφορες θεατρικές σκηνές της Αθήνας (Επί Κολωνό, Παραμυθίας, Εμπρός, Σφενδόνη, Bios Main, 14η ημέρα, Μπιμπ, Βρυσάκι, Αλίκη κ.α.).

Σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός, συγγραφέας… Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Θα έλεγα ότι ο ένας ρόλος δίνει στον άλλον. Τουλάχιστον αυτό συνέβη σε εμένα. Ότι ήμουν για δέκα χρόνια περίπου στο σανίδι και έχω αυτή την εμπειρία αλλά και ως σκηνοθέτης, ότι ξέρω καλά ποιος είναι ο κώδικας της σκηνής ή της κάμερας αν μιλάμε για τον κινηματογράφο, μου δίνει πολλά στη γραφή μου και την εμπλουτίζει. Επίσης, ως σκηνοθέτης ακόμα και δικό μου κείμενο να πάρω θα το δω ως ξένο και θα το προσαρμόσω αναλόγως τη σκηνοθεσία. Πρέπει να εξυπηρετήσω τον ρυθμό της εκάστοτε σκηνοθεσίας, να συμπυκνώσω ότι δε λειτουργεί, πάντα όμως σεβόμενος το κείμενο και σε συμφωνία με τον συγγραφέα.

Νεότερος έπεφτα με τα μούτρα και τα έκανα όλα μαζί από εργαστήρια εκπαίδευσης σε γυρίσματα ταινιών μικρού μήκους, μετά πρόβες στο θέατρο ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας και ξανά σπίτι για γράψιμο, διόρθωση κειμένων, να μάθω λόγια και πάλι από την αρχή. Και πάντα υπό το δρεπάνι του βιοπορισμού, οπότε να γίνομαι χίλια κομμάτια από εργασία σε πρόβα. Τώρα πια κάνω καλύτερη διαχείριση χρόνου και ενέργειας. Έχω εστιάσει στη συγγραφή είτε αυτό είναι τα θεατρικά μου έργα, είτε το σενάριο για τον κινηματογράφο ή για την τηλεόραση, μιας και η άνθιση της πλατφόρμας έχει δείξει ότι γίνονται ταινίες και σειρές με κινηματογραφική αισθητική που με αφορά. Βέβαια, η σκηνοθεσία είναι μεγάλη μου αγάπη και όποτε μπορώ κάνω κάτι. Θεωρώ ότι είναι έμφυτο ταλέντο μου η σύνθεση και στη σκηνοθεσία μου βγαίνει φυσικά. Αγαπώ τη σκηνοθεσία. Είναι το σπίτι μου.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Το όμορφο με τις τέχνες είναι ότι μπορείς να μετουσιώσεις το σκοτάδι σου σε φως. Νομίζω όλων μας το «φορτίο» είναι η παιδική ηλικία. Εκεί θεωρώ πως υπάρχει ανεξάντλητο υλικό που συνειδητά ή ασυνείδητα βγαίνει στην τέχνη μας και στην ίδια τη ζωή. Σε μένα πάντως σίγουρα γι‘ αυτό και πολλά έργα μου αφορούν το μεταίχμιο, την εφηβεία. Το πέρασμα από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Αυτό που θέλω μέσα από την τέχνη μου είναι κάθε δημιούργημα να αφορά και άλλους ανθρώπους και κάπως έτσι να γίνομαι κοινωνός μιας ιστορίας και να ανοίγεται ένας δημιουργικός διάλογος που θα μας εξελίσσει. Αυτό μπορεί να είναι απλώς μια εικόνα, ένα συναίσθημα που σε μεταβάλει, ή που σε παρακινεί δημιουργικά να το μεταπλάσεις ο ίδιος στην καθημερινότητά σου.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Κάθε άνθρωπος καλλιτέχνης ή μη θέλει την αποδοχή για να υπάρχει και να ανθίσει. Οπότε το να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε στηρίζουν μιλάτε την ίδια γλώσσα και μοιράζεται απλόχερα την αγάπη σας είναι αυτό που σε μεταβολίζει και σε βοηθάει να ανταπεξέλθεις και στην καθημερινότητα σου. Σε έναν απολογισμό τα χρόνια της καραντίνας είδα ότι σε αυτό το κομμάτι είμαι τυχερός.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

Αγαπημένο διαχρονικό άκουσμα. Bjork – Joga.

All these accidents, That happen, Follow the dot… You don’t have to speak, I feel… Emotional landscapes, They puzzle me, Then the riddle gets solved, And you push me up to this…

Αγαπημένη εικόνα;

Τώρα μου ήρθε μια εικόνα από το παρελθόν σε έναν λόφο κάπου σύνορα Ισπανία με Πορτογαλία να καθόμαστε σε έναν λόφο χαρούμενοι και ανέμελοι κάποιοι φίλοι και να κοιτάμε τη λίμνη. Ο ήλιος να δύει σε αυτήν και από πίσω να βγαίνει το φεγγάρι. Κάπου πρέπει να υπάρχει μια φωτογραφία από τότε.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Ένα φιλί.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Το θεατρικό μου έργο «Meatball» (Κάπα Εκδοτική). Το έχω εξάλλου αποθηκευμένο στο μυαλό μου.

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση;, Μυρωδιά;

Αυτή την περίοδο αναμφισβήτητα το Νέστορας. Είναι ο ήρωας του θεατρικού μου έργου «Το χιόνι στα δόντια μου» που κυκλοφόρησε προσφάτως από τις Εκδόσεις Άπαρσις. Λουλούδια του αγρού. Γεύση κάτι αλμυρό σε τάρτα μάλλον. Μυρωδιά σίγουρα ένα μείγμα από τις μυρωδιές του λούνα παρκ με όλα τα ζαχαρωτά, μήλα, μαλλί της γριάς, γλειφιτζούρια και καλαμπόκια μαζί.

Ένας κακός εφιάλτης;

Ένας κόσμος δυστοπίας που έχει απαγορευτεί κάθε μορφής τέχνης και όλοι δουλεύουμε ως ρομπότ.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Κάποια σενάρια που έχω και άλλα που θέλω να ολοκληρώσω για τηλεόραση και κινηματογράφο. Επίσης, μια νουβέλα που γράφω. Τέλος, ένα έργο μου που σκέφτομαι να σκηνοθετήσω ο ίδιος.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις (θα προτιμούσα αυτοβιογραφικό): σανίδι, προβολέας, χιόνι, αιχμή και ουρανός.

Έκανε ένα βήμα προς τον προβολέα. Τον έλουσε κρύος ιδρώτας. Ένα βήμα ακόμη. Αισθάνθηκε χιλιάδες αιχμές να αγκυλώνουν το κορμί του. Κοίταξε την πλατεία. Πάγωσε λες και τον σκέπασε χιόνι. Ύστερα μπρος. Μελλοθάνατος πάνω στη σανίδα. Βαθειά ανάσα, βουτιά. Στον ουρανό ελεύθερη πτώση.

Σας ευχαριστώ.

 
 
``

Θέλετε να λαμβάνετε ενημέρωση από το Bookia;

Πηγή δεδομένων βιβλίων



Χορηγοί επικοινωνίας






Κοινωνικά δίκτυα