Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο Φάνης Παπαδημητρίου γεννήθηκε το 1989 στην Αθήνα, όπου και μεγάλωσε. Φοίτησε στο Μαράσλειο Πειραματικό και αποφοίτησε από το Νυχτερινό Λύκειο Βύρωνα. Η κύρια ενασχόληση του μέχρι το τέλος του σχολείου ήταν το ποδόσφαιρο. Έχει αγωνιστεί σε ομάδες, όπως η ΑΕΚ, ο Εθνικός Αστέρας, ο Ηλυσιακός, ο Α.Ο. Καρδίτσας κ.α, ενώ έχει διακριθεί (χάλκινο και ασημένιο μετάλλιο) και με την ομάδα Α.Σ.Α.Χ. σε Πανελλήνια Πρωταθλήματα Πινγκ Πονγκ ΑμεΑ. Είναι απόφοιτος του τμήματος Λογοθεραπείας της Σχολής Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (2024) και εργάζεται ως διοικητικός υπάλληλος στον Δήμο Λάρισας όπου ζει. Το "Kopf Hoch - Ψηλά το κεφάλι" είναι το πρώτο του βιβλίο.

Περισσότερα για τον Φάνη Παπαδημητρίου:

Instagram

Facebook

Αθλητής, λογοθεραπευτής, συγγραφέας. Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά εάν τους δώσεις τον χώρο και τον χρόνο που τους αναλογεί. Παρόλα αυτά αυτοχαρακτηρίζομαι ως πρώην αθλητή. Ο αθλητισμός που κάνω είναι στο πλαίσιο του χόμπι και τίποτα παραπάνω τα τελευταία χρόνια. 

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Το δικό μου φορτίο αποτελείται από βιώματα. Οι αναγνώσεις μπήκαν στη ζωή μου τα τελευταία δύο χρόνια.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Στην περίπτωση μου με τρόπο αυθόρμητο και πηγαίο. Στην ουσία αξιοποιείται με ωμή και κατά το δυνατόν ρεαλιστική γραφή.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Το περιβάλλον παίζει καταλυτικό ρόλο κατά τη γνώμη μου διότι έμμεσα ή άμεσα, συνειδητά ή υποσυνείδητα ορίζει σε μεγάλο βαθμό την ψυχική μας γαλήνη.

Αγαπημένο άκουσμα(ιστορία-τραγούδι-φράση);

Για προφανείς λόγους, το «Kopf Hoch» είναι και θα παραμείνει η αγαπημένη μου φράση. Από εκεί και πέρα, με αγγίζει με πολύ διαφορετικό τρόπο απ' οτιδήποτε άλλο το High Hopes των Pink Floyd κάθε φορά που το ακούω.

Αγαπημένη εικόνα;

Αγαπημένη εικόνα είναι η αφίσα που είχα στο παιδικό μου δωμάτιο ενός παλαιστή που λεγόταν Eddie Guerrero.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Η μουσική.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Αν έπρεπε να στερηθώ κάτι ντε και καλά θα προσπαθούσα να ήταν κάτι το οποίο παράλληλα με βλάπτει σε βάθος χρόνου, όπως έκανα με τον τζόγο και το τσιγάρο.

Αγαπημένο: Όνομα;, Λουλούδι;, Γεύση; Μυρωδιά;

Μαρία – Ίριδα – Σοκολάτα – Βενζίνη

Ενας κακός εφιάλτης;

Το να γύρναγα πίσω τον χρόνο και να μην είχα τολμήσει να κυνηγήσω τα όνειρα μου.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Η κατάκτηση του μεταπτυχιακού μου είναι πολύ κοντά και αποτελεί βασικό μου στόχο. Στόχος ήταν επίσης να κυκλοφορήσει το βιβλίο μου και στόχο μου σαφώς αποτελεί τώρα το να ταξιδέψει όσο πιο μακριά μπορεί.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις(θα προτιμούσα αυτοβιογραφικό): γλώσσα, φύλλο, σκορ, μπαλάκι και στόχος

Τη γλώσσα που μιλούσα ελάχιστοι καταλαβαίναν καλά. Έριχνα βέβαια και εγώ  το μπαλάκι στους άλλους όταν το σκορ της ζωής ήταν ακόμα ισόπαλο. Μέχρι που αποφάσισα να παίξω επιθετικά το φύλλο μου κοιτώντας τη ζωή στα μάτια με μόνο στόχο να μην φοβηθώ.

Σας ευχαριστώ.