Γράφει: Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Το βιβλίο «Διήγησις των τετράποδων ζώων» και «Πουλολόγος»
Ο συγγραφέας Χάνς Αιντενάϊερ (Hans Eideneier).
Οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Το αναγνωστικό κοινό της πόλης της Κατερίνης, είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει μια βιβλιοπαρουσίαση για ένα σπάνιο και εξειδικευμένο βιβλίο. Σε συνεργασία με το ΜΙΕΤ και τις περιώνυμες Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης ο δεινός ελληνιστής Χάνς Αιντενάϊερ —ομότιμος σήμερα καθηγητής βυζαντινολογίας και νεοελληνικής φιλολογίας του πανεπιστημίου του Αμβούργου— παρουσίασε  το βιβλίο του με  τον τίτλο «Διήγησις των τετράποδων ζώων» και «Πουλολόγος.

Ο Νίκος Νέστωρ, εκ μέρους του βιβλιοπωλείου καλωσόρισε τον Χάνς Αιντενάϊερ στο χώρο του ο οποίος προ λίγων ημερών τιμήθηκε ως επίτιμος διδάκτωρ στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Με την ευκαιρία αυτή λοιπόν  της επίσκεψης στη χώρα μας προσκλήθηκε να παρουσιάσει το νέο του βιβλίο και στο αναγνωστικό κοινό της πόλης μας.  Για το βιβλίο μίλησαν ο φιλόλογος- ποιητής-ερευνητής Αντώνης Κάλφας και ο Πανεπιστημιακός φιλόλογος Νίκος Βαρμάζης και ο ίδιος ο συγγραφέας .  

Ο Χάνς Αιντενάϊερ  ανήκει στην τελευταία γενιά των μεγάλων Γερμανών ελληνιστών που συνδύασε τη συγκροτημένη και σφαιρική ανθρωπιστική παιδεία, την επιστημονική κατάρτιση και ειδίκευση, την προσωπική ευαισθησία αναδεικνύοντας τις αρχές και τις αξίες του ελληνικού πολιτισμού μέσα από το επιστημονικό έργο αλλά και τη στάση ζωής τους. Ο Eideneier γεννήθηκε Γερμανός αλλά μέσα από την παιδεία, το έργο και τη ζωή του επέλεξε να γίνει Έλληνας. Αγάπησε τον ελληνισμό στην οικουμενική και διαχρονική του διάσταση. Τον μελέτησε και τον βίωσε ως στάση ζωής και για αυτό έγινε Έλληνας από επιλογή.

Ο Αντώνης Κάλφας αφού καλησπέρισε τους φίλους αναγνώστες, είπε ότι θα διαβάσει το βιογραφικό του και για όσους δεν γνωρίζουν τον σπάνιο ελληνιστή είναι μια καλή ευκαιρία να δούνε από κοντά πώς εργάζονται και πώς σκέπτονται οι θεματοφύλακες της ελληνικής γλώσσας στα ιδρύματα της Ευρώπης.

Είπε μεταξύ άλλων: «Το επίκεντρο της έρευνάς του συγκεντρώνεται κυρίως α) στη βυζαντινή και μεταβυζαντινή δημώδη λογοτεχνία του 12ου – 17ου αιώνα: έκδοση κειμένων και μεθοδολογία της παρουσίασης τους. β) Στην εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας από την μετακλασική «Κοινή» μέχρι σήμερα, με κέντρο βάρους την ελληνική Παπυρολογία, την Λεξικογραφία και την Ετυμολογία. Γύρω από το θέμα αυτό έγραψε το βιβλίο «Από την Ραψωδία στο Rap. – Πτυχές της ιστορίας της ελληνικής γλώσσας από τον Όμηρο έως σήμερα», εκδόσεις Narr / Tübingen. γ) Στη διδασκαλία της νεοελληνικής γλώσσας σε Γερμανούς (και Έλληνες της δεύτερης γενιάς στη Γερμανία) με την τρίτομη, συμπληρωμένη με βιβλίο λύσεων και δ)  Στις μελέτες των Νεοελληνικών από Γερμανούς Ουμανιστές του 16ου έως του 18ου αιώνα. Στην έρευνα περιλαμβάνεται καταγραφή 538 αντιτύπων ελληνικών βιβλίων της περιόδου 1509-1800 που φυλάσσονται σε βιβλιοθήκες του γερμανικού χώρου, προϊόν ενός ερευνητικού προγράμματος που πραγματοποιήθηκε από το 1991 ως το 1995, αρχικά στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας και στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, µε τίτλο Neograeca in Germania. Ερευνητικός σκοπός του προγράμματος ήταν η εξερεύνηση των γνώσεων που είχαν ή μπορούσαν να έχουν Γερμανοί λόγιοι από τη Μεταρρύθμιση ως τον Διαφωτισμό....

...Τέλος, ο πολίτης Χάνς Αιντενάϊερ έχει δραστηριοποιηθεί σε ολόκληρο το φάσμα της Ελληνογερμανικής πολιτιστικής πολιτικής, εν μέρει στα πλαίσια της αδελφοποίησης της Κολωνίας με τη Θεσσαλονίκη και της αντίστοιχης αδελφοποίησης των πανεπιστημίων των δυο χωρών, αλλά και ως ιδρυτής και πρόεδρος (εδώ και 20 χρόνια) της Πολιτιστικής Ομάδας Πρωτοβουλίας για τη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού στη Γερμανία (ΠΟΠ) καθώς επίσης και ως μεταφραστής νεοελληνικής λογοτεχνίας στα γερμανικά (π.χ. έργα του Γ. Ρίτσου, του Ο. Ελύτη και πολλών άλλων) και φυσικά ως συνιδρυτής (μαζί με τη σύζυγο του Νίκη Αίντενάιερ-Αναστασιάδου) του εκδοτικού οίκου ROMIOSINI – για την ελληνική λογοτεχνία στα γερμανικά, σειρά στην οποία μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί 160 τίτλοι. Την 1η Ιανουαρίου 2003 ο Έλληνας Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος του απένειμε το Χρυσό Σταυρό τιμής. Τον Ιούνιο του 2005 τιμήθηκε μαζί με τη σύζυγό του Νίκη Αίντενάιερ-Αναστασιάδου από το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού του Βερολίνου με ειδικό μετάλλιο για την συμβολή τους στη διάδοση του Ελληνικού Πολιτισμού ιδιαίτερα μέσα από τον εκδοτικό οίκο ROMIOSINI. Το 2007 του απονεμήθηκε τα παράσημο ΣΟΛΟΙ από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Στη συνέχεια πήρε τον λόγο ο κος Νίκος Βαρμάζης ο οποίος ανέλυσε το έργο του συγγραφέα και είπε μεταξύ άλλων: «Το βιβλίο αυτό αποτελείται από έμμετρες δημώδεις ιστορίες με ήρωες ζώα και πτηνά, που γράφτηκαν πιθανότατα στην Κωνσταντινούπολη τον 14ο αιώνα, από ανώνυμους ποιητές. Στη "Διήγηση", οι προσπάθειες του βασιλιά Λέοντα να επιτύχει συμφωνία ειρήνης μεταξύ των φυτοφάγων και των σαρκοβόρων ζώων, τα οποία έχει συγκαλέσει σε γενική συνέλευση, αποτυγχάνουν παταγωδώς, επειδή αντιβαίνουν στους φυσικούς νόμους που διέπουν την κοινωνία. Η συνέλευση καταλήγει σε άγριο μακελειό• όλα παραμένουν όπως ήταν πάντα και θα είναι εις τους αιώνας των αιώνων! Οι διάλογοι που ξεδιπλώνονται είναι εντονότατοι και αθυρόστομοι, οι έριδες παρουσιάζονται με καταπληκτική μαεστρία, ενώ δεν λείπει η ειρωνεία και το τραχύ χιούμορ...

...Ενώ στον "Πουλολόγο", καβγάδες, ψόγοι και ύβρεις εκτοξεύονται μεταξύ άγριων και ήμερων πουλιών κατά τη διάρκεια της γαμήλιας δεξίωσης που έχει οργανώσει ο βασιλιάς Αετός για τον γιο του. Ο ίδιος θα επέμβει και θα βάλει τέλος στις λογομαχίες συμφιλιώνοντας τους υπηκόους του βασιλείου του. Κείμενα με ψυχαγωγικό κυρίως αλλά και διδακτικό χαρακτήρα, που μαρτυρούν βαθιά γνώση της φυσιολογίας των ζώων και αποτυπώνουν αλληγορικά όψεις της πολυπολιτισμικής βυζαντινής κοινωνίας και του υλικού πολιτισμού της, έγιναν πολύ αγαπητά και γνώρισαν μεγάλη διάδοση. Τα κείμενα, μαρτυρούν βαθιά γνώση της φυσιολογίας των ζώων (αν και όχι πάντα, μιας και ο ελέφαντας στην πρώτη ιστορία συγκαταλέγεται στα σαρκοβόρα) και αποτυπώνουν αλληγορικά όψεις της πολυπολιτισμικής βυζαντινής κοινωνίας και του υλικού πολιτισμού της. Το έργο συνολικά είναι 1200 στίχοι, όμως από αυτούς χρησιμοποιούν περίπου τους 300, ώστε να κρίνουν και την ανταπόκριση του κοινού στο τρόπο αυτόν της παρουσίασης, που αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις, ήταν ενθουσιώδης».

Τον λόγο πήρε ο αειθαλής 80χρονος συγγραφέας που το πηγαίο χιούμορ, η διαύγεια πνεύματος, το συγγραφικό του έργο και  η συνεχής μελέτη δεν ταυτίζονται καθόλου  με τη βιολογική του ηλικία. (Μια ακόμη απόδειξη ότι όταν μελετούμε και διαβάζουμε η άνοια και το αλτσχάιμερ απομακρύνονται από εμάς)!!!!!! Αφού ευχαρίστησε τους ομιλητές για την ομιλία τους  διάβασε αποσπάσματα στα άπταιστα Ελληνικά με το ρητορικό τρόπο του που ενθουσίασε το κοινό, είπε για την έρευνα του σε εθνικές βιβλιοθήκες μέχρι να γραφεί το βιβλίο το οποίο είναι  χρήσιμο για τους φιλολόγους με εξειδίκευση στην γλωσσολογία. Αυτό που συγκράτησα περισσότερο και το αποτύπωσα είναι πώς «ο δάσκαλος πρέπει να είναι και λίγο θεατρίνος ώστε να κερδίσει τα παιδιά και να αγαπήσουν το μάθημα».

Είναι πολύ αισιόδοξο και ελπιδοφόρο να εκδίδονται τέτοια βιβλία μα και  που υπάρχουν άνθρωποι όπως ο Ελληνιστής Hans Eideneier  που μελετούν και προβάλλουν την Ελληνική γλώσσα διαδίδοντας τον Ελληνικό Πολιτισμό.