Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Ο Νίκος Παλαμίδας γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα και μεγάλωσε στον Ωρωπό Αττικής όπου και ολοκλήρωσε την εκπαίδευση. Απόφοιτος λογιστικής, σπούδασε μουσική. Μιλά άπταιστα τέσσερις γλώσσες. Αγαπά τα ταξίδια και η ιστορία είναι το πάθος του.

Ζει και εργάζεται στην Αγγλία. Η αγάπη του για τη λογοτεχνία ξεκινά από τα παιδικά του χρόνια, όταν και η μητέρα του του γνώρισε το έργο Ελλήνων λογοτεχνών.

Κύριε Παλαμίδα κάνετε την εμφάνισή σας στις εκδόσεις πριν από ένα χρόνο με το βιβλίο σας «Ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο Αιγαίο» και σε σύντομο χρονικό διάστημα ακολούθησε και δεύτερο βιβλίο σας. Τι είναι αυτό που σας ώθησε στη συγγραφή βιβλίων. Ποια εσωτερική ανάγκη;

Η ίδια η ζωή η οποία είναι όμορφη, μοναδική αλλά συνάμα κρύβει πολλές παγίδες, είναι μια εμπειρία που βιώνουμε όλοι μας.

Η ανάγκη να τονίσω την ομορφιά της ζωής και την αξία της αλλά και να καταδείξω τις δυσκολίες που ανά πάσα στιγμή μπορεί να αντιμετωπίσει ο καθένας μας, με ώθησαν να ξεκινήσω να τα αποτυπώνω στο χαρτί. Μια ιστορία δεν είναι πάντα αυτό που φαίνεται.

Το κύριο μήνυμα που θέλω να περάσω είναι η αξιοπρεπής αντίδραση στα προβλήματα, η οποία προϋποθέτει το «γνώθι σε αυτόν» και πίστη σε αυτό που είσαι.

Στα δύο βιβλία σας υπάρχει έντονη η χροιά του αστυνομικού μυθιστορήματος. Είναι αυτό το πλαίσιο που σας ενδιαφέρει να κινηθείτε συγγραφικά;

Θα 'λεγα πως ναι!  Μερικές φορές είναι πιο έντονο το στοιχείο της δράσης, άλλες φορές το αισθηματικό ή το μεταφυσικό. Πάντοτε όμως προσαρμοσμένα στον ρεαλισμό της ζωής, ο οποίος κυριαρχεί στα βιβλία μου.

Και στα δύο βιβλία σας υπάρχει η δημιουργία παρέας και μάλιστα δεμένης, ανάμεσα σε άγνωστους -μέχρι τη στιγμή της συνάντησής τους-  ανθρώπους. Θεωρείτε ότι κάτι τέτοιο είναι εύκολο στην εποχή μας; Πόση σημαντική είναι η φιλία για εσάς;

Σε περασμένες δεκαετίες το στοιχείο της φιλίας και της παρέας ήταν εντονότερο. Στη σημερινή εποχή αυτό έχει εκπέσει καθώς ο ατομισμός κυριαρχεί παντού.

Πάντοτε όμως, μια δύσκολη κατάσταση μπορεί να ωθήσει ανθρώπους άγνωστους μεταξύ τους στον να έρθουν κοντά, να «δεθούν, να συνεργαστούν και να δώσουν λύσεις. Τόσο στο πρώτο βιβλίο, όσο και στο δεύτερο έχουμε την παρέα των πέντε, η οποία είτε από οικονομικό συμφέρον, είτε από συναισθηματικές σχέσεις κινείται, λειτουργεί σαν ένα σώμα και φέρνει αποτελέσματα.

Η φιλία έχει να κάνει με το ποιος είσαι και πόσο συγκροτημένος είναι ο χαρακτήρας σου. Υπάρχουν αρκετά είδη φιλίας, άλλες φιλίες βασίζονται σε κοινά ενδιαφέροντα, άλλες είναι της ώρας για να εξυπηρετήσουν κάποιο σκοπό, όμως αυτό που εννοούμε φιλία έχει να κάνει με το πόσο ψηλά θέτει ο καθένας μας τον πήχη και τη συνέπεια του στην υποστήριξή της.

Βλέπουμε ότι αν και οι ιστορίες διαδραματίζονται στην Ελλάδα εμπλέκονται άνθρωποι οι οποίοι κατοικούν εκτός αυτής. Μεταφέρετε δικές σας εμπειρίες με τη μίξη διαφορετικών πολιτισμών μιας και απ ότι φαίνεται από το βιογραφικό σας εργάζεστε εκτός Ελλάδας ή θεωρείτε ότι στην εποχή μας αυτό είναι δεδομένο;

Οι ιστορίες διαδραματίζονται στην Ελλάδα διότι από τον ελληνικό κόσμο προέρχομαι και αυτός είναι το αντικείμενό μου. Το γεγονός ότι εμπλέκονται και άνθρωποι εκτός Ελλάδος καταδεικνύει, ότι η Ελλάδα δεν είναι απλά ένα μικρό σε έκταση κράτος, αλλά είναι ένας τρόπος ζωής  με μια κουλτούρα με μεγάλη αναγνωρισιμότητα.

Θεωρώ ότι αυτό στην εποχή μας είναι δεδομένο.

Υπάρχει και στα δύο βιβλία σας μια, λύση, μια δικαίωση στο τέλος το κλασικό happy end. Το θεωρείται απαραίτητο σε ένα βιβλίο; Εκφράζει μια δική σας προτίμηση;

Αν δεν υπήρχε το Happy End θα είχαμε μια ακόμα τραγική ιστορία. Παρ' όλο που στα βιβλία μου κάποιοι ήρωες που κάνουν λάθος το πληρώνουν με τη ζωή τους, δε θα ήθελα μια ιστορία χωρίς Happy End, διότι η ζωή πρέπει πάντα στο τέλος να είναι όμορφη και έτσι να συνεχίζεται, κρατώντας τα θετικά στοιχεία, έχοντας αποβάλει τα αρνητικά και έχοντας μάθει από τις δυσκολίες.

Η ζωή από μόνη της πολλές φορές είναι δύσκολη. Θα ήθελα σε βάθους χρόνου τα βιβλία μου να αποτελέσουν έμπνευση ή μικρά εγχειρίδια τσέπης για το πώς να αντιμετωπίσει κάποιος μια δύσκολη κατάσταση.

Τα βιβλία σας είναι προϊόν καθαρά της φαντασίας σας ή η αφόρμηση έγινε από ιστορίες που με κάποιον τρόπο γίνατε γνώστης;

Είναι προϊόν καθαρά της φαντασίας  μου. Δε θα μπορούσα να αντιγράψω κάποια ιστορία που διάβασα ή μου διηγήθηκαν. Τα ονόματα των ηρώων είναι δικές μου επιλογές. Όμως ταυτόχρονα είναι και ιστορίες που σε διάφορες παραλλαγές μπορεί και να έχουν συμβεί ή και να συμβούν.

Σε κάθε βιβλίο σας υπάρχει ένας δυνατός χαρακτήρας, ο κύριος ήρωας του βιβλίου σας. Στο πρώτο ένας άνδρας και στο δεύτερο στο «Κορίτσι της φωτογραφίας» μια γυναίκα και στις δύο περιπτώσεις θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι κινήσεις τους δεν είναι απόλυτα στο πλαίσιο της νομιμότητας και μάλιστα χωρίς την παρουσία τύψεων, υπερέχει η ανάγκη επιβίωσης. Αυτό θεωρείτε ότι αντικατοπτρίζει την πραγματική ζωή; Είναι οι δύο πλευρές που ίσως έχουμε όλοι μέσα μας;

Θα έλεγα ο κύριος χαρακτήρας του κάθε βιβλίου, πιέζεται από τις καταστάσεις τόσο πολύ καθώς πρέπει να πάρει κάποια απόφαση σωστή και γρήγορα. Είναι ακριβώς η πραγματική ζωή η οποία σε αναγκάζει να βαδίσεις στην κόψη του ξυραφιού και μέσω των αποφάσεών σου να δεις ποιος είσαι.

Σίγουρα είναι δυο οι  πλευρές που έχουμε όλοι μέσα μας, όμως είμαστε οι αποφάσεις μας και όχι τα λόγια μας.

Με ποιους συγγραφείς περνάτε τις ελεύθερες ώρες; Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο, αν φυσικά είναι δυνατόν να έχει κάποιος ένα μόνο βιβλίο για αγαπημένο.

Από αστυνομική λογοτεχνία διαβάζω πολύ τον Γιάννη Μαρή, του οποίου η διήγηση είναι γρήγορη και συναρπαστική σε αντίθεση με τη διήγηση του Manuel Vazquez Montalban, ο οποίος πλατιάζει, υπεραναλύει, του οποίου το στυλ αυτό έχει τη δικιά του ομορφιά καθώς με την κύρια πλοκή, σου δίνει τόσες πληροφορίες που θα έλεγες ότι ζεις αυτή τη δράση.

Θα έλεγα ότι έχω πολλά αγαπημένα βιβλία των δυο  αυτών συγγραφέων, όμως για την ώρα το κορίτσι της φωτογραφίας είναι το δικό μου αγαπημένο βιβλίο καθώς αναγνωρίζω τον τρόπο γραφής μου, έχοντας επηρεαστεί από τους προαναφερθέντες συγγραφείς.

Να περιμένουμε σύντομα και άλλο βιβλίο σας και αν ναι μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για αυτό;

Να περιμένετε σύντομα βιβλία μου. Έως τώρα το ένα από το άλλο έχουν κάποια απόκλιση.

Το «Ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο Αιγαίο» είχε την έντονη δράση, «Το κορίτσι της φωτογραφίας» είχε πιο έντονο το ρομαντικό και συναισθηματικό στοιχείο. Το επόμενο θα  έχει έντονο το στοιχείο της πλεκτάνης και της συνομωσίας, ενώ στο μεθεπόμενο θα υπάρχει η αίσθηση του μεταφυσικού.

Κύριε Παλαμίδα, σας ευχαριστώ για τη συζήτηση ου είχαμε.

Αμοιβαίο το ευχαριστώ.