Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο Δημήτρης Μπαλτάς γεννήθηκε στον Βόλο το 1970. Το διάστημα 1987-1991 σπούδασε κλασσική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2002 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ασχολείται με ζητήματα βυζαντινής και ρωσικής φιλοσοφίας. Έχει μεταφράσει Ρώσους φιλοσόφους του 19ου αι. και του 20ού αι.

Εκπαιδευτικός, συγγραφέας, ερευνητής. Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Συνυπάρχουν όλοι οι ρόλοι, χωρίς να επισκιάζει ο ένας τον άλλο.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Το «φορτίο» των αναγνώσεων και των γνώσεων.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Χωρίς ανάγνωση δεν υπάρχει ερμηνευτική.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Το περιβάλλον, και στενότερο και ευρύτερο, παρέχει απλώς την αφορμή να ασχοληθώ με κάτι διαφορετικό.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

«Όποιος δεν ερωτεύτηκε, δεν έχει δικαίωμα να λέγεται άνθρωπος».

Αγαπημένη εικόνα;

Η ήρεμη θάλασσα.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Η παρουσία του Άλλου.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ, τι θα ήταν αυτό;

Ίσως κάποιο αντικείμενο ή κάποια εικόνα.

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Το όνομα Σέργιος μού θυμίζει τη Ρωσία.

Η γεύση της τηγανητής πατάτας, όπως την περιγράφει ο Νερούδα.

Τέλος, το άρωμα της γαζίας μού αρέσει ιδιαίτερα.

Ένας κακός εφιάλτης;

Οι εφιάλτες είναι πάντοτε κακοί. Όταν ξυπνάει κανείς, βλέπει τη διαφορά με την πραγματικότητα.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Δεν έχω κάποιον ιδιαίτερο στόχο. Ίσως ένα επόμενο βιβλίο.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις (θα προτιμούσα αυτοβιογραφικό): καμβάς, αίσθηση. Νύχτα, σπίθα, άρρητος.

Τη νύχτα, κάθε νύχτα, σε μια απόλυτη ησυχία αλλά με πλήρη συν-αίσθηση ο ήρωας περιορίζεται στον χώρο του. Τότε συνθέτει τον καμβά των γεγονότων της ημέρας που έζησε. Σαν σπίθα που γίνεται άρρητο φως κατανοεί και ότι έζησε άλλη μία μέρα. Και ελπίζει.

Σας ευχαριστώ.