Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Σχετικά με το βιβλίο «Οι θεομπαίχτες».
Σχετικά με το συγγραφέα Μπάμπη Χαραλαμπούλια.

Oι εκδόσεις Ωκεανίδα παρουσίασαν το βιβλίο τού Μπάμπη Χαραλαμπούλια, «Οι θεομπαίχτες».

Για το βιβλίο μίλησαν οι:

- Λουίζα Ζαούση, εκδότρια,
- Άρης Σφακιανάκης, συγγραφέας,
- Θωμάς Σιταράς, οικονομολόγος και
- Πάνος Τουρλής, βιβλιοθηκονόμος

Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε ο συγγραφέας Άρης Σφακιανάκης.

«Είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί ένα καλό χειρόγραφο», είπε η κα Ζαούση ανοίγοντας την εκδήλωση, καταθέτοντας την εμπειρία της λόγω τής ιδιότητάς της, να διαβάζει πολλά και να επιλέγει πολύ λίγα για έκδοση. «Ιδιαίτερα ένα μυθιστόρημα, όπως αυτό τού Μπάμπη, ο οποίος διεισδύει στα προβλήματα τής εποχής και στήνει αντιπροσωπευτικούς ήρωες. Όπως ο ήρωας σε αυτό το βιβλίο που δεν είναι επικαιρικός, μας αφορά τώρα και δεν θα μας αφορά αργότερα. Θα μας αφορά πάντα, με τις ίδιες ανασφάλειες, αδυναμίες, πάθη».

«Βλέπεις αυτό τον όγκο των 900 σελίδων και τρομάζεις. Όμως, δεν υπάρχει περίπτωση να διαβάσεις δύο σελίδες και να μην κολλήσεις. Εγώ το διάβασα μονορούφι, σε 15 ώρες, πολύ γρήγορα, τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα να το αφομοιώσω», είπε η κα Ζαούση και έδωσε το λόγο στο γιο της Νίκο Μεγαπάνο «ο οποίος ανέλαβε πλέον τον εκδοτικό».

«Και εγώ διέκρινα το ίδιο σε αυτό το βιβλίο», είπε ο κος Μεγαπάνος, «είναι ένα βιβλίο που σε μαγκώνει, δεν μπορείς να το αφήσεις. Η πλοκή και τα τεχνάσματα τού συγγραφέα είναι το εύκολο, το σημαντικότερο είναι ότι μπαίνει πολύ βαθιά σε δύο θεσμούς, τη θρησκεία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, η δύναμη των οποίων είναι πολύ μεγάλη».

«Ο Μπάμπης βάζει τις ερωτήσεις για να δούμε το θέμα και μας αφήνει να το αντιμετωπίσουμε μόνοι μας. Τα ΜΜΕ έχουν ένα άλλοθι, είναι εμπορικές εταιρείες και θέλουν το κέρδος, κάτι που δεν ισχύει στην εκκλησία που έρχεται να απαντήσει στις υπαρξιακές μας ανησυχίες», είπε και θύμισε τα "ευλογημένα" στυλό για τα παιδιά που πρόσφατα έγραφαν πανελλήνιες.

«Η ματιά σε αυτούς τους δύο θεσμούς είναι βαθιά διεισδυτική. Έχει ομοιότητες με τους Ρώσους συγγραφείς σε αυτό, στον τρόπο που κοιτάει την Ελλάδα και τον κόσμο γύρω του. Τον απασχολεί η κοινωνία, δεν μας λέει μία ευχάριστη ιστορία, στήνει μία δραματική πλοκή και με ευκαιρία αυτό μελετάει το κόσμο».

«Ταυτόχρονα είναι και τρυφερό το βιβλίο. Όλο αυτό ξεκινάει από το ότι αυτός ο άνθρωπος χάνει τη σύντροφό του».

Ο κος Σιταράς έκανε ένα λογοπαίγνιο για τον όγκο τού βιβλίου, «Ο δρόμος τής ανάγνωσης είναι δύσβατος αλλά αξίζει να τον διαβείς» και συνέχισε, «και το 1/3 να ήταν το ίδιο θα συνέβαινε, το θέμα είναι το περιεχόμενο, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα αληθινό μυθιστόρημα στο οποίο δεν μπορείς να κάνεις καμία πρόβλεψη».

«Όταν το διάβαζα "παιζόταν" το θέμα με την Αγία Βαρβάρα και σκέφτηκα, "κοίτα να δεις, δεν υπάρχει σκηνή που να μην παίζεται και στην πραγματικότητα". Η γραφή είναι έξυπνη, ο λόγος βατός, δεν κάνει κοιλιά».

«Αυτό το DNA τού Έλληνα που ανακαλύπτω εγώ με την έρευνά μου για την παλιά Αθήνα, ο Μπάμπης το βρίσκει πιο δύσκολα γιατί πρέπει να το πλάσει».

«Σε κάθε περίπτωση, σε αυτό το βιβλίο δεν πρέπει να μας απασχολήσει το μέγεθός του, το διαβάζεις και λες μπράβο σε κάποιον που γράφει πρώτη φορά».

Ο κος Τουρλής πήρε "πάσα" από τον κο Μεγαπάνο για την έντονη δραστηριότητά του στο Ίντερνετ λέγοντας, «Προσπαθώ να βοηθήσω όσο μπορώ ειδικά όταν βλέπω κείμενα που το αξίζουν. Βαλλόμαστε από παντού και πρέπει με κάποιον τρόπο κάποια πράγματα να τα στηρίξουμε».

Συνέχισε ευχαριστώντας τις εκδόσεις Ωκεανίδα που «παρά την πρόσφατη γνωριμία μας φαίνεται ότι θα έχουμε μία μακροχρόνια συνεργασία». Ευχαρίστησε και το συγγραφέα και μίλησε για το πάθος του, το βιβλίο, την προσπάθειά του να προκαλεί το μυαλό του, να σκέφτεται. «Πραγματικά το βιβλίο αξίζει. Στην αρχή με τρόμαξε ο όγκος, το πήρα σε ένα ταξίδι που πήγα και κατέληξα να αδιαφορήσω για το ταξίδι. Είναι καλογραμμένο, διαισθητικό. Ένιωσα ότι αυτό που ζω περιγράφεται σε αυτό το βιβλίο».

«Ο πρωταγωνιστής παρασύρεται, επί ξύλου κρεμάμενος νιώθει ανασφάλεια ώσπου ανοίγει την τηλεόραση στην οποία βρίσκει μία διέξοδο. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί πολύ έξυπνα τα μέσα. Μου άρεσε πάρα πολύ, το υποστηρίζω, το αξίζει. Υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι θα το ξαναδιαβάσω. Πιστεύω ότι βρήκαμε έναν Ντοστογιέφσκι στον 21ο αιώνα», είπε κλείνοντας την ομιλία του.

«Εγώ δεν έχω πληρωθεί οπότε θα είμαι πιο αυστηρός», είπε ο κος Σφακιανάκης αστειευόμενος με τα κολακευτικά λόγια που ακούστηκαν για το συγγραφέα. «Ο συγγραφέας έχει ένα πλεονέκτημα, είναι από τη Θεσσαλονίκη και εμείς στην Αθήνα είμαστε καλοί με τους Θεσσαλονικείς».

«Πραγματικά το βιβλίο είναι καταπληκτικό. Εκεί που δεν περίμενα κάτι περισσότερο απ' όσα ξέρω από τους Έλληνες συγγραφείς και ειδικά από έναν πρωτοεμφανιζόμενο, φαίνεται ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να προχωρήσουν τη λογοτεχνία ένα βήμα παραπέρα».

«Το μεγάλο δυστύχημα που σκέφτεται κάποιος που το διαβάζει είναι τι θα συνέβαινε αν αυτό το έγραφε κάποιος αγγλοσάξωνας», είπε και διάβασε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο, από τα οποία όπως είπε, «φαίνεται ότι το συγγραφέα δεν τον εγκαταλείπει το χιούμορ, ότι και να περιγράφει».

Έθεσε μία ερώτηση στο συγγραφέα σχετικά με τα ονόματα των ηρώων του, τού Σωκράτη κατ' αρχήν, τού βασικού ήρωα, «σημαίνει κάτι;». «Εξ αντανακλάσεως, ο Σωκράτης ως φιλόσοφος εκπέμπει κάτι», απάντησε ο κος Χαραλαμπούλιας.

Η δεύτερη ερώτηση αφορούσε το «αναγνωρίσιμο» τηλεοπτικό τοπίο. «Ναι, είναι ο τρόπος μου να αντιδράσω στη σαβούρα που βλέπω στην τηλεόραση. Το πολεμούσα με αυτόν τον τρόπο», είπε και περιέγραψε περιστατικό ως αυτήκοος μάρτυς όπου «κυρίες συζητώντας μεταξύ τους, ρωτάει η μία την άλλη εάν είδε τις χθεσινές ειδήσεις με τα μέτρα που θα ανακοινωθούν τους φόρους κ.λπ. Η δεύτερη κα απάντησε ότι εκείνη την ώρα έβλεπε Μενεγάκη διότι δεν μπορούσε να αντέξει πλέον. Αυτά είναι που μας πλασάρουν!».

«Τα τελευταία 10 χρόνια δεν ήξερε κανένας ότι γράφω παρά μόνον η γυναίκα μου, διότι μερικά πράγματα πρώτα γίνονται και μετά ανακοινώνονται. Όταν αποφάσισα να γράψω σοβαρά, είπα ότι θα το κάνω πολύ καλά ώστε να μειώσω όσο ήταν δυνατόν την πιθανότητα απόρριψης όταν θα το έστελνα για έκδοση. Δεν μπορείτε να φανταστείτε την ικανοποίησή μου όταν η κα Ζαούση μου ανακοίνωσε ότι θα το εκδώσει».

«Μεγάλωσα σε ένα ιδιαίτερα θρησκευόμενο περιβάλλον, ο πατέρας μου ήταν ψάλτης. Όταν γεννήθηκα κινδύνεψα να πεθάνω και οι γονείς μου έκαναν τάμα να με γυροφέρνουν σε όλες τις εκκλησίες τής Θεσσαλονίκης έως ότου γίνω 10 ετών. Οπότε, καταλαβαίνετε, κατηχητικά κ.λπ. Κάπου είχα ακούσει για το Δαρβίνο και μια μέρα ενώ άκουγα τον κατηχητή να λέει αυτά που έλεγε τον ρωτάω, "Ο άνθρωπος τελικά βγήκε από τον πίθηκο ή από τον Αδάμ;". Παγώνουν όλοι και ο κατηχητής με πλησιάζει και μου λέει, "Αυτή την ερώτηση δεν θα τολμήσεις να την κάνεις ούτε στον εαυτό σου».

«Καταλαβαίνετε ότι από εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να δω τη θρησκεία με θετικό μάτι. Αυτό που μου έλεγε η λογική δεν ήθελε να το συζητήσει καν αλλά ζητούσε και από εμένα να το ξεχάσω. Άρχισα να παίρνω σταθερά αποστάσεις έως ότου διέκοψα τελείως».

Περιέγραψε στη συνέχεια στη θέση στην οποία βρίσκεται ο ήρωάς του, τα χάνει όλα και αποκόβεται απ' όλα. «Τι του μένει τότε; Η τηλεόραση και η θρησκεία! Είδε στην τηλεόραση άλλους να μιλάνε και να λένε πόσο δυστυχισμένοι είναι και σκέφτηκε "γιατί όχι και εγώ;"».

Ακολούθησε μία ενδιαφέρουσα συζήτηση με το κοινό για θέματα που αγγίζει το βιβλίο, υπαρξιακά, δημιουργίας, αναζητήσεων, μάρκετινγκ... Τη συζήτηση αυτή μπορείτε να την παρακολουθήσετε στο βίντεο που συνοδεύει το ρεπορτάζ.

Η παρουσίαση τού βιβλίου έγινε στην έδρα των εκδόσεων Ωκεανίδα, ένα πανέμορφο νεοκλασικό κτίριο στα Εξάρχεια.