Γράφει: Μίλτος Γήτας

Ο Θοδωρής Κούκιας γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Γιάννενα και έχοντας διατελέσει τραπεζικός υπάλληλος, εργαστηριακός συνεργάτης του ΤΕΙ Ηπείρου καθώς και σύμβουλος νεανικής επιχειρηματικότητας και νυν εκπαιδευτικός έγραψε το πρώτο του βιβλίο το 2014 με τίτλο «Το νεκρό ψάρι», ενώ έχει τιμηθεί δύο φορές με το βραβείο Αριστείας και Καινοτομίας στην εκπαίδευση από το Υπουργείο Παιδείας.

Το νέο του βιβλίο με τίτλο «Το μουσείο των αποξηραμένων συναισθημάτων» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος είναι προτεινόμενο για το βραβείο καλύτερου νεανικού βιβλίου από Το Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ – Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Για όλα αυτά λοιπόν αλλά και για ακόμη περισσότερα συνομίλησε με τον ανταποκριτή του BOOKIA στην Ήπειρο, Μίλτο Γήτα.

Η Νεφέλη βρίσκεται για ακόμη μία φορά σε καινούριο σχολείο. Αισθάνεται ότι δεν ανήκει πουθενά, ούτε σε κάποια παρέα ούτε σε κάποιο τόπο. Νιώθει τα χρώματα της σκέψης της να εξαφανίζονται σιγά σιγά... λες και έχει τρυπώσει στο κεφάλι της μια χρωμοπαγίδα που τα αιχμαλωτίζει. Μόνη της παρηγοριά η Ταβούλα Ρασά, μια φίλη διαφορετική απ’ όλες τις άλλες.

Ο Ίωνας είναι ο πιο παράξενος έφηβος του σχολείου. Την ώρα που οι συμμαθητές του ανταλλάσσουν I <3 U στο facebook, εκείνος βλέπει εξισώσεις με μιγαδικούς αριθμούς, τις οποίες προσπαθεί να λύσει. "Μικρό σοφό" τον αποκαλούν οι δάσκαλοι, "Μικρό ζαβό" τον φωνάζουν τα παιδιά.

Η διαφορετικότητα ενώνει τη Νεφέλη και τον Ίωνα. Την ίδια στιγμή, όμως, γίνεται κόκκινο πανί για όσους αντιλαμβάνονται το διαφορετικό ως βαρετό, γελοίο ή απειλητικό.

Μια κατάδυση στον κόσμο της εφηβικής κατάθλιψης και του συνδρόμου Άσπεργκερ. Ένα βιβλίο που διεισδύει στην ψυχή των νέων αποτυπώνοντας πτυχές του σχολικού εκφοβισμού. Ένα σύγχρονο νεανικό μυθιστόρημα, γλυκό και πικρό συνάμα, όπως είναι άλλωστε και η ίδια η διαδικασία ενηλικίωσης.

Πως προέκυψε η συγγραφή στη ζωή σου;

Επειδή η ψυχανάλυση είναι θεωρητικά μια ακριβή "πολυτέλεια", εγώ βρήκα τον τρόπο να αυτοψυχαναλύομαι μέσω της γραφής... και μετά διαπίστωσα ότι όλο αυτό με βοηθάει να ερμηνεύω τον κόσμο καλύτερα... Προσπαθώντας να διαπιστώσω αν τα γραπτά μου "έκαναν νόημα" και σε άλλους μπήκα στη διαδικασία της έκθεσης... και έμεινα...  

Από πού πηγάζει συνήθως η έμπνευση σου;

Από τη σπουδή του κόσμου...

Πως αντιμετώπισαν οι φίλοι κι η οικογένεια σου αυτή την τάση στο γράψιμο;

Με αυθεντική περιέργεια!

Τι θα διαβάσει ο αναγνώστης στο πρώτο σου βιβλίο «Το νεκρό ψάρι»;

Το νεκρό ψάρι είναι μια νουβέλα εργασίας. Θέμα αρκετά φορτισμένο που ωστόσο δεν συναντάμε συχνά στη λογοτεχνία. Αναφέρεται στην εργασιακή ανασφάλεια αλλά και στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται οι επιχειρήσεις το ανθρώπινο δυναμικό τους και μάλιστα εν καιρώ κρίσης. Είναι δομημένο σαν θεατρικό, όλα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια μιας εργασιακής ημέρας...

Πως αντιδράς σε μια θετική και σε μια αρνητική κριτική;

Σαν την καμήλα... τις φορτώνω στην πλάτη μου και όταν χρειαστεί τρέφομαι...

Πως εμπνεύστηκες το δεύτερο βιβλίο σου «Το μουσείο των αποξηραμένων συναισθημάτων» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος και ποια είναι η ιστορία του; 

«Το μουσείο των αποξηραμένων συναισθημάτων» είναι θα έλεγα μια μικρή αποτίμηση όσων διδαχθεί όλα αυτά τα χρόνια από την τριβή μου με την εκπαίδευση. Είναι ένα εφηβικό διήγημα για την αξία του να είναι κανείς διαφορετικός. Ζητήματα όπως η εφηβική κατάθλιψη, το σύνδρομο Asperger, ο σχολικός εκφοβισμός εναλλάσσονται μέσα στο βιβλίο για να περιγράψουν την πολυπλοκότητα της ζωής ενός εφήβου.

Οι τίτλοι σου χαρακτηρίζονται πρωτότυποι. Πως επιλέγεις έναν τίτλο για το βιβλίο που θέλεις να εκδόσεις;

Αν θα μπορούσαν να είναι τίτλοι ονείρων (καλών ή κακών) τότε κρίνονται ως επιλέξιμοι.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς-ποιητές και γιατί;

Αλλάζουν κατά καιρούς... όμως στην πλειονότητά τους κινούνται στην κλίμακα σουρεαλισμός - μαγικός ρεαλισμός... Από Τομ Ρόμπινς και Μαργαρίτα Καραπάνου μέχρι Χουάν Ρούλφο και Μπόρχες...

Θεωρείς πως τα social media είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στους λογοτέχνες; Εσύ πως τα χρησιμοποιείς;

Σίγουρα τα social media βοηθάνε πολύ τους νέους συγγραφείς να αναδείξουν το έργο τους, να εντοπίσουν το κοινό που τους αφορά, να αλληλεπιδράσουν μαζί τους... αλλά και να εκφραστούν καλλιτεχνικά... μιλάμε δηλαδή για νέα εκφραστικά μονοπάτια!  Στο twitter ας πούμε έχω συναντήσει μερικά από τα καλύτερα flash novels που έχω διαβάσει ποτέ μου... το θέμα είναι τι γίνεται όταν ο συγγραφέας "φωνάζει" πιο πολύ από το κείμενό του;

Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να εκδόσεις ένα βιβλίο;

Αν σέβεσαι στοιχειωδώς τον εαυτό σου και το κοινό σου είναι σίγουρα δύσκολο... αν όχι είναι πολύ εύκολο... τη "φροντισμένη" έκδοση την καταλαβαίνεις από την πρώτη σελίδα!

Στα Γιάννενα «την πόλη των γραμμάτων» πως κρίνεις τα πολιτιστικά δρώμενα;

Πολλά γράμματα... λίγη φαντασία...

Αν είχες τη δυνατότητα να ζήσεις σε μια άλλη εποχή ποια θα επέλεγες και γιατί;

Κάπου στα τέλη του εξήντα... τότε όπου οι επαναστάσεις ήταν αυθόρμητες και ανόθευτες...

Τελικά για να γράψει κάποιος ένα βιβλίο τι χρειάζεται; Ταλέντο, έμπνευση, βίωμα ή απλά φαντασία;

Δυνατό καφέ... άντε και καμιά εσωτερική σύγκρουση...

Ποια είναι τα επόμενα λογοτεχνικά σου σχέδια;

Κάτι που θα αφορά τους μικρούς μου φίλους με τις μεγάλες ιδέες...