Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Η Χαριτίνη Μαλισσόβα γεννήθηκε και κατοικεί στον Βόλο. Έχει σπουδάσει Παιδαγωγικά και εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Από το 2014 αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Θεσσαλία» της Μαγνησίας, στην οποία διατηρεί σελίδα στο κυριακάτικο φύλλο, όπου δημοσιεύονται συνεντεύξεις, άρθρα, κριτικές της και ρεπορτάζ για το βιβλίο, τον κινηματογράφο και την εκπαίδευση. Από το 2016 συνεντεύξεις και κριτικές της δημοσιεύονται και στο ηλεκτρονικό περιοδικό για το βιβλίο και τον πολιτισμό Diastixo.gr.

Έχει φιλοξενήσει σε περισσότερες από 200 συνεντεύξεις λογοτέχνες, εικαστικούς, μουσικούς, δημοσιογράφους και επιστήμονες. Έχει γράψει τέσσερα παραμύθια, τα οποία διασκευασμένα σε θεατρική μορφή, έχουν παρουσιαστεί σε σχολικές παραστάσεις κι έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό «Θήτα Week» και στο ένθετο «Διαδρομές» της εφημερίδας Θεσσαλία. Η ποιητική συλλογή Ιδεατή Ολότητα είναι το πρώτο της βιβλίο…

Εκπαιδευτικός, ποιήτρια, αρθρογράφος και βιβλιοκριτικός, σύζυγος, μητέρα, γιαγιά.… Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Όλες οι ιδιότητες συνυπάρχουν «ειρηνικά» στη ζωή μου και δεν μπορώ αυτή τη στιγμή που μιλάμε να σκεφτώ ότι κάποια από αυτές θα λείπει. Η αρμονία μπορεί να διαταράσσεται κάποιες φορές, όταν θέλω να δώσω προτεραιότητα σε δυο ή τρεις ρόλους παράλληλα. Σίγουρα, όμως, δρουν αλληλοσυμπληρωματικά στη δική μου ολότητα!

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιο είναι το δικό σας «φορτίο»;

Η μετουσίωση όσων διάβασα είδα ή παρατήρησα, σε δικό μου λόγο. Εικόνες και βιώματα, ακούσματα και αναμνήσεις. Τα θεωρώ κεφάλαιο, περισσότερο, και όχι φορτίο. Παρόλο που φορτίζουν την ανάγκη μου να καταγράφω. Η γονεϊκή αγάπη των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων είναι ένα κεφάλαιο για μένα. Φορτίο είναι η αιφνίδια απώλεια αγαπημένων προσώπων.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Σίγουρα καθένας που γράφει φέρει(ή οφείλει να φέρει) την προσωπική του σφραγίδα. Στη δική μου περίπτωση το κεφάλαιο-φορτίο υπάρχει στα ποιήματα που είναι γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο. Ωστόσο και στη δευτεροπρόσωπη και στην τριτοπρόσωπη γραφή πάντα υπάρχει κρυφά ή φανερά, η οπτική μας. Σε φάσεις ηρεμίας και αποστασιοποίησης μπορώ και γράφω πιο εύκολα. Τότε οι σκέψεις μου μπορούν να γίνουν λέξεις στο χαρτί.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς οικογένεια και παιδιά. Ίσως για αυτό έριξα το βάρος στην οικογένεια και δεν το μετάνιωσα. Εξάλλου ήμουν αρκετά νέα όταν ενηλικιώθηκαν τα παιδιά μου, ώστε να μπορώ να αναπτύξω και να εξελίξω κι άλλα ενδιαφέροντά μου. Το άτομο σε σχέση με το οικογενειακό και κοινωνικό σύνολο, οι ανθρώπινες σχέσεις γενικότερα, με τροφοδοτούν με άφθονο υλικό. Οι κοινωνικές μου ανησυχίες είναι επίσης μια αφορμή για να γράψω. Στην «Ιδεατή ολότητα» προσπάθησα να προβάλλω φωτεινές, κυρίως, αλλά και κάποιες αρκετά σκοτεινές όψεις. Οι δικοί μου «σημαντικοί άλλοι», το στενό οικογενειακό περιβάλλον, οι φίλοι, οι αγαπημένοι γνωστοί γίνονται αφορμή για συγγραφή, ήρωες και αντιήρωες στα ποιήματά μου. Όλοι αποτελούν κομμάτια, μεγαλύτερα ή μικρότερα, του παζλ της ζωής μας.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

Άπειρα ακούσματα από εγχώριο, ξένο και κλασικό ρεπερτόριο, ανάλογα τη στιγμή και τη διάθεση. Αγαπώ από παιδί να ακούω μουσική. Το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μου είναι συντονισμένο σταθερά σε σταθμό που παίζει ξένη -ροκ και ποπ –μουσική. Πολλές είναι οι αγαπημένες μου ιστορίες, προέρχονται κυρίως από τα πολλά βιβλία που αγάπησα και στις οποίες προστίθενται συνεχώς νέες. Όσο για φράσεις, μακρύς ο κατάλογος για να χωρέσουν σε μια συνέντευξη. Ας πω το μότο μου αυτής της εποχής : «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Με την έννοια της αυτοπροστασίας και της πικρής αλήθειας, το υιοθέτησα. Είναι κάτι που δυστυχώς μας δίδαξε η κρίση και οι διάφορες πολιτικές!

Αγαπημένη εικόνα;

Τα χαλαρά κυριακάτικα απογεύματα με τους δικούς μου γύρω μου και πολλές εικόνες από ταξίδια…

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Η ανάσα και το γέλιο της μικρής Χαριτίνης…

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Οτιδήποτε υλικό θα το αποχωριζόμουν άνετα. Οποιονδήποτε δικό μου άνθρωπο, με τίποτα. Είναι αναντικατάστατη η ανθρώπινη απώλεια.

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Κωνσταντίνος, του πατέρα μου…
Γιασεμί και πασχαλιά, παιδικές μνήμες και μυρωδιές από το πατρικό μου.
Όλες οι γεύσεις από τα τραπέζια με τους αγαπημένους μου, επειδή αφήνουν την πληρότητα της συνύπαρξης και της αγάπης.

Ένας κακός εφιάλτης;

Το να είμαι ανήμπορη εγώ ή οι δικοί μου. Όχι μόνο από γηρατειά, ατύχημα ή ασθένεια, αλλά και εξαιτίας ενός πολέμου ή μιας φυσικής καταστροφής. Νομίζω είναι χειρότερο από την αιφνίδια απώλεια

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Να μπορώ να έχω την πολυτέλεια να θέτω στόχους και προοπτικές που θα εκπληρώσω.

Να έχω την πολύτιμη υγεία και την ισορροπία να διατηρώ τις αγαπημένες μου συνήθειες αλλά και να κάνω νέα πράγματα.

Να μοιράζω το χρόνο μου σε διαφορετικές δραστηριότητες.

Και, φυσικά, να γράψω τα βιβλία που έχω στο μυαλό μου.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις, αυτοβιογραφικό ή μη: άλμα, καμβάς, πυρ, χιονάτη και όλον.

Πρόλαβα το άλμα για όσα ονειρεύτηκα πριν τη φθορά του χρόνου. Ο χρόνος είναι που απέδειξε πως η Χιονάτη μου κι ένας καμβάς αγαπημένων προσώπων συμπληρώνουν το όλον της ζωής μου. Ζητούμενο είναι πριν από το σύνθημα «πυρ» να έχεις ζήσει όσα επιθυμείς…

Σας ευχαριστώ.