Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Το βιβλίο «Φόνος 5 αστέρων».
Η συγγραφέας Έλενα Ακρίτα.
Οι εκδόσεις Διόπτρα.

Ο δολοφόνος είναι ο...

Να πως μπορείς πολύ εύκολα να «σκοτώσεις» ένα βιβλίο αστυνομικής λογοτεχνίας. Αυτό άλλωστε ήταν από τα πρώτα πράγματα που σημείωσε και ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, εκδότης τής Διόπτρα, στην παρουσίαση τού βιβλίου τής Έλενας Ακρίτα, «Φόνος 5 αστέρων», στο Public Συντάγματος. «Όταν το διαβάσετε μην αποκαλύψετε το μυστικό του, αφήστε και τους άλλους να το απολαύσουν», ήταν το ακριβές σχόλιό του.

Αναφέρθηκε στη συνέχεια στα στοιχεία που δείχνουν ήδη τη μεγάλη επιτυχία τού βιβλίου και την ακόμη μεγαλύτερη που αναμένεται. «Ήδη έχει εκτυπωθεί σε 6.000 αντίτυπα, μόνον πέντε εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του», είπε και ευχαρίστησε την ομάδα τής Διόπτρα για τη μεγάλη αυτή επιτυχία. «Τα υπόλοιπα θα σας τα πει η συγγραφέας», σχολίασε και έδωσε το λόγο στην κα Ακρίτα.

Η Έλενα Ακρίτα ξεκίνησε με το ίδιο «άγχος» χαριτολογώντας, «Όποιος το έχει διαβάσει ας μη φωνάξει το δολοφόνο», είπε και συνέχισε, «Η φαντασία είναι ένα ζακετάκι που ρίχνουμε στους ώμους μας όταν η ζωή μας σηκώνει ψύχρα. Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα η ζωής μας σήκωσε και ψύχρα και παγωνιά! Ο καθένας προσπαθεί αυτή τη βίαιη αλλαγή στη ζωή του να τη χειριστεί όπως μπορεί και δεν εννοώ τα υλικά αγαθά αλλά την ψυχή μας».

«Εγώ γράφτηκα σε ένα αγγλικό πανεπιστήμιο, μαζί με το γιο μου. Σπουδάζω λοιπόν κοινωνιολογία με εξειδίκευση στην εγκληματολογία. "Τι είναι αυτό που μας ελκύει στη βία;", είναι ένα ερώτημα που με απασχολούσε ανέκαθεν», είπε και ανέφερε στοιχεία βίας που κρύβουν ακόμα και φαινομενικά αθώες ιστορίες, η κοκκινοσκουφίτσα, η ωραία κοιμωμένη, οι αρχαίες τραγωδίες, η Οδύσσεια, ο Σαίξπηρ, Ο Ντίκενς, «τα κόμικ που στάζουν αίμα και φτάνουμε στον Ντοστογέφσκι που τα είπε όλα με 3 λέξεις, "Έγκλημα και τιμωρία". Αυτό είναι και όλη η ιστορία, "Το έγκλημα και η ιστορία του"».

«Από μικρή με συνάρπαζαν οι αστυνομικές ιστορίες, διάβαζα εκδόσεις Λυχνάρι, κάτι μικρά κίτρινα μικρά βιβλία που αγοράζαμε από τα περίπτερα, Αγκάθα Κρίστι, Ηρακλής Πουαρώ και αργότερα ήρθαν οι Σκανδιναβοί».

«Ο Φόνος 5 αστέρων είναι ένας συνδυασμός τής θεάς μου Αγκάθα Κρίστι με τα ψυχογραφήματα των Σκανδιναβών. Τώρα έμαθα και εγώ ότι το βιβλίο πάει πολύ καλά», είπε και διάβασε το οπισθόφυλλο «το οποίο συνοψίζει την ιστορία» όπως σημείωσε.

Δεκέμβριος 2004. Δέκα χρόνια πριν...

Ένα μικρό κοριτσάκι ξεφεύγει από την προσοχή των γονιών του και πνίγεται στη λίμνη Στυμφαλία. Μερικά μέτρα πιο πέρα μια άγνωστη φιγούρα το παρατηρεί μέχρι το τέλος.

Δεκέμβριος 2014. Δέκα χρόνια μετά...

Κάθε χρόνο, την ίδια μέρα, ο μεγιστάνας του τουρισμού Γιάννος Ασλάνογλου οργανώνει ένα μεγαλειώδες οικογενειακό δείπνο στην έπαυλή του στη Φιλοθέη. Φέτος, ακριβώς τα μεσάνυχτα, βρίσκεται νεκρός στο δωμάτιό του με την πόρτα κλειδωμένη από μέσα.
Λόγοι υγείας;
Ατύχημα;
Φόνος;

"ΦΟΝΟΣ 5 ΑΣΤΕΡΩΝ" ουρλιάζουν πανευτυχή τα πρωτοσέλιδα: O φόνος "πουλάει". Και σε έναν ιδιοκτήτη αλυσίδας ξενοδοχείων 5 αστέρων, μόνο ένας φόνος 5 αστέρων αρμόζει. Η κόρη του μαζί με τη φίλη της δημοσιογράφο ξεκινούν μια αγωνιώδη έρευνα που θα τις βυθίσει στα πιο σκοτεινά στρώματα της «καλής» κοινωνίας. Από τη Βοστόνη στο Λονδίνο και από το Λονδίνο στην Αθήνα,οι δρόμοι της νύχτας θα τις οδηγήσουν σε μυστικά και ψέματα. Σε κληρονομιές, εκβιασμούς και κρυμμένα πάθη. Σε θαμμένες αλήθειες κι ερωτικά σκάνδαλα. Όλα μαζί συνθέτουν ένα σκοτεινό μείγμα μέσα σε μια κλεψύδρα που αδειάζει. Και αδειάζει γρήγορα.

Γιατί στην πραγματικότητα απομένουν μόνο 24 ώρες μέχρι ο δολοφόνος να ξαναχτυπήσει.

Στη συνέχεια σκιαγράφησε τους βασικούς χαρακτήρες, το παρελθόν τού Γιάννη Ασλάνογλου και των προγόνων του, μεγιστάνα τού «φθηνού τουρισμού», τις αξίες που είχε στη ζωή του, το νεοπλουτισμό που τον διακατείχε και τις υλικές απολαύσεις που τον απασχολούσαν. Περιέγραψε τον κόσμο του ως τη θάλασσα που από μακριά σε συναρπάζει και τη ζηλεύεις και όταν βρεθείς κοντά της είναι βρώμικη, με σκουπίδια, σάπια φύκια... Αυτόν τον κόσμο αντιμετώπισε η ηρωίδα τής συγγραφέως, Ελσινόρη, προσπαθώντας να εξιχνιάσει τη δολοφονία του.

«Ρωτάω τους αναγνώστες αν κάνει κοιλιά η ιστορία και χαίρομαι που όλοι μου απαντούν αρνητικά. Είναι δύσκολο να βρεις το δολοφόνο αλλά είμαι έντιμη απέναντι στον αναγνώστη, δίνω όλα τα στοιχεία και τα κίνητρα τα οποία πρέπει απλώς να προσέξει».

«"Έχει χιούμορ;", με ρωτάνε συνήθως. Δεν ξέρω να γράφω αλλιώς, δεν ξέρω γιατί. Δεν μπορώ να μη σχολιάσω μέσω των ηρώων μου τα κακώς κείμενα».

«Ο εναλλακτικός τίτλος ήταν "Έγκλημα στη Φιλοθέη", το προάστιο στο οποίο γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω ακόμα. Πέρα από αυτό που ακούμε, τη Φιλοθέη τη γνωρίζουμε όλοι από τον παλαιό ελληνικό κινηματογράφο, πολλές εξωτερικές σκηνές γυρίζονταν εκεί. Αυτά τα παλαιά ωραία σπίτια γκρεμίστηκαν όμως από τους νεόπλουτους που ήρθαν αργότερα».

«Ο αναγνώστης είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής διότι μπαίνει από την αρχή στη διαδικασία να εξιχνιάσει το έγκλημα, ζει ένα διαδραστικό παιχνίδι με το συγγραφέα».

Παρότρυνε τους αναγνώστες, στις γιορτές να αγοράσουν βιβλία και για άλλους που δεν μπορούν, διότι μετά τα βασικά πράγματα για τη ζωή, το φαγητό και την ένδυση, το επόμενο πράγμα που χρειάζονται όσοι έχουν σοβαρό πρόβλημα, είναι ένα βιβλίο.