Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Η Φανή Καραφύλλη (LinkedIn) γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Βόλο. Μετακόμισε στην Αθήνα για τις σπουδές της κι έκτοτε ζει και εργάζεται εκεί. Είναι απόφοιτος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει σπουδάσει Κοινωνική Θεολογία. Λατρεύει την ποίηση, τη λογοτεχνία, τα βιβλία, τα γαλλικά και ό,τι έχει να κάνει με τη Γαλλία, το γαλλικό πολιτισμό και την κουλτούρα αυτής της χώρας.

Ασχολήθηκε για πολλά χρόνια με τη διαφήμιση σε μεγάλους εκδοτικούς οίκους, καθώς και με την επιμέλεια-διόρθωση, συγγραφή κειμένων και βιβλίων. Τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια, ασχολείται με τον χώρο της επικοινωνίας. Έχει γράψει ένα συλλεκτικό ημερολόγιο με τίτλο «Γιατί γιορτάζω» που εκδόθηκε από τις εκδόσεις ΚΕΡΚΥΡΑ-Economia Publishing, τον Οκτώβριο του 2010. Πρόσφατα έγραψε ένα παιδικό βιβλίο, δίγλωσσο, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αποστακτήριο, με τίτλο «Ο Φαέθων, ένα μαγικό αστεράκι» τον Μάιο του 2023. Εδώ και δύο χρόνια ασχολείται και με μια άλλη της μεγάλη αγάπη, το ραδιόφωνο. Κάθε Κυριακή, μέσα από την εκπομπή της «Πού βρίσκεται η ευτυχία», αναζητά την ευτυχία μαζί με εκλεκτούς καλεσμένους που προέρχονται από τον χώρο της επιστήμης, των γραμμάτων, των τεχνών και όχι μόνο.

Θεολόγος, ραδιοφωνική παραγωγός, συγγραφέας… Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Οι σπουδές μου στη Θεολογία διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό αυτό που είμαι. Κατανόησα περισσότερο τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Έμαθα να βλέπω πίσω από το αυτονόητο και να δέχομαι ευκολότερα το διαφορετικό. Το ραδιόφωνο έχει μία μαγεία, επικοινωνώ με πολύ κόσμο χωρίς να με βλέπουν και να τους βλέπω. Το κάνω εθελοντικά από ευχαρίστηση. Γνωρίζω σημαντικούς και αξιόλογους ανθρώπους, τόσο τους ίδιους όσο και το έργο τους. Η συγγραφή είναι ανάγκη έκφρασης ή μια άλλη μορφή έκφρασης. Όλα συνδέονται και συνυπάρχουν αρμονικά, γιατί όλα έχουν να κάνουν με την προσωπική εξέλιξη, με την προσφορά κατά μια έννοια, με την επικοινωνία και την αυτοβελτίωση μέσα από τους άλλους.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Μου αρέσει πολύ η λογοτεχνία και η ποίηση καθώς και η ιστορία, η ψυχολογία, η φιλοσοφία της θρησκείας. Τα αναγνώσματά μου περιστρέφονται κυρίως γύρω από αυτά. Άλκη Ζέη, Ζωρζ Σαρρή, Ντοστογιέφσκι, Κάρολος Ντίκενς, Χρήστος Γιανναράς, Κάλλιστος Ware, Γιάννης Ξανθούλης, Κική Δημουλά, Οδυσσέας Ελύτης, Τάσος Λειβαδίτης είναι μερικοί από τους αγαπημένους μου. Με έναν τρόπο όλες μας οι αναγνώσεις μάς διαμορφώνουν, μας ακολουθούν, μας επηρεάζουν, μας ταξιδεύουν και μας δημιουργούν εικόνες.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας

Κουβαλάμε τις εμπειρίες μας, τις γνώσεις μας, τις προσλαμβάνουσες που έχουμε και μέσα από αυτό που είμαστε εκφραζόμαστε και δημιουργούμε. Το ωραίο είναι ότι επειδή ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, δηλαδή αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει διαφορετικά το καθετί, επόμενο είναι να αποτυπώνει και με ξεχωριστό τρόπο το «αφήγημά του» και αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Σε κάθε περίπτωση, σε όλα τα έργα σίγουρα υπάρχει ένα κομμάτι του δημιουργού.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Το περιβάλλον παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Πολλές φορές αποτελεί και το έναυσμα για να γίνει η αρχή για κάτι. Η αγάπη, η ενθάρρυνση, το μοίρασμα πριν από την υλοποίηση έχουν μεγάλη σημασία για μένα.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

Ιστορία: Η παραβολή του Ασώτου
Τραγούδι: Το παράπονο (στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης, ερμηνεία: Ελευθερία Αρβανιτάκη)
Φράση: «Κανένα τέλος δεν έρχεται με άδεια χέρια…» Κική Δημουλά
Αγαπημένη εικόνα: Το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Η μικρή μου Θεοφανία.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Τα βιβλία μου ή οτιδήποτε άλλο, υλικό όμως…

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Όνομα: Ρεγγίνα
Λουλούδι: Γιασεμί
Γεύση: Σοκολάτα
Μυρωδιά: Λεβάντα

Ένας κακός εφιάλτης;

Οι αρρώστιες, σωματικές και ψυχικές.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Να συνεχίσω να γράφω, να δημιουργώ, να προσφέρω και να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις (θα προτιμούσα αυτοβιογραφικό): αστέρι, ραβδί, ημέρα, ήχος, και φως.

Δεν ήταν πια μόνος. Είχε συντροφιά ένα αστέρι, ψηλά στον ουρανό! Συνομιλούσαν κάθε βράδυ. Το αστεράκι με το μαγικό του ραβδί έριχνε φως στα σκοτάδια του κι έκανε υπέροχη τη μέρα του. Ένας ήχος τον ξύπνησε. Ήταν το ξυπνητήρι! «Κρίμα! Όνειρο ήταν!» συλλογίστηκε.

Σας ευχαριστώ.