Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Σχετικά με το βιβλίο Αγάπη / Love.
Σχετικά με το συγγραφέα Ίκαρο Μπαμπασάκη.

Οι εκδόσεις της Εστίας και ο ΑΚΤΟ, οργάνωσαν εκδήλωση-συζήτηση με θέμα «ΑΓΑΠΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΠΛΕΓΜΑ», με αφορμή το μυθιστόρημα του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη «ΑΓΑΠΗ / LOVE» και την εικαστική έκθεση της Ελεάννας Μαρτίνου «ΣΧΕΣΗ / ΣΧΑΣΗ». Στη συζήτηση συμμετείχαν οι

• Έλενα Χατζηιωάννου, Δημοσιογράφος,
• Λεωνίδας Κακάρογλου, ποιητής και,
• ο ίδιος ο συγγραφέας, Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης.

Ο κος Καράκογλου σημείωσε τη χαρά του που ήταν εκεί για να προλογίσει το βιβλίο. Θυμήθηκε τη γνωριμία του με το συγγραφέα, «Από τις αρχές τού '70, στο Ιδεοδρόμιο», είπε και έδειξε το πρώτο τεύχος (αν δεν κάνω λάθος) τού περιοδικού το οποίο έφερε μαζί του για την περίσταση. Έκανε μία περιεκτική αναφορά τής πορείας του Ίκαρου Μπαμπασάκη, το περιοδικό τού Θανάση Λάλα και την παρουσία του στις εκδόσεις.

«Αντιστρέφει τη δική του πραγματικότητα με αυτή των ηρώων του. Πίσω από τα σαρκοβόρα βλέμματα υπάρχει η αγάπη/love».

«Το βιβλίο διαβάζεται συνοδεία ούζου, Τσιτσάνη και Lou Reed», είπε κλείνοντας την ομιλία του.

Από αυτό, το τελευταίο για το Lou Reed, ξεκίνησε ο κος Ίκαρος Μπαπασάκης, «Εμβληματική φυσιογνωμία, νόμιζα ότι δεν θα πεθάνει ποτέ», είπε και συνέχισε, «Με συγκίνησε ο Λεωνίδας, έφερε και ένα φίλο, το Ιδεοδρόμιο και το Γαλάζιο βιβλίο του Τσιρώνη. Ο Λεωνίδας είναι ο πρώτος Έλληνας ραδιοπειρατής».

«Το βιβλίο είναι το 2ο μέρος μίας άτυπης τριλογίας με πρώτο το "Διασυρμό", το εγκώμιο στη φιλία και τρίτο επερχόμενο "Το πάρκο". Είναι ένα αστικό γουέστερν που αποθεώνει την αγάπη μέσω τού Φοίβου και της Έλλης».

Σε μια Αθήνα που τρεκλίζει, σε έναν κόσμο που παραπαίει, μία γυναίκα και ένας άντρας αποφασίζουν να ζήσουν όπως αγαπάνε, με όσα αγαπάνε και για όσα αγαπάνε. Ζούνε σε μια κατοικία στον λόφο, ακούνε Μπετόβεν και Τσιτσάνη, δεν έχουν τηλέφωνο. Αυτή γράφει ένα βιβλίο για το Κακό. Αυτός της γεμίζει το ποτήρι, της ετοιμάζει το κολατσιό, της ανάβει το τσιγάρο, της λούζει τα μαλλιά, την πνίγει στα φιλιά.
Από το οπισθόφυλλο τού βιβλίου.

Προβλήθηκε βίντεο για τη δολοφονία τού JFK ενώ ακουγόταν η μουσική τού Lou Reed, «The Day John Kennedy Died». Η δολοφονία τού Κένεντι (1963) είναι μια από τις δύο σημαδιακές χρονολογίες ενός βιβλίου που γράφει ο... ήρωας τού βιβλίου, Φοίβος, και συζητά με την Έλλη. Η δεύτερη χρονολογία είναι η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία (1933).

Η κα Χατζηιωάννου θυμήθηκε αρχικά πως γνώρισε το συγγραφέα Ίκαρο Μπαμπασάκη, «σε μία ραδιοφωνική εκπομπή», είπε και συνέχισε με μία βιωματική ομιλία για το βιβλίο. «Όσοι έχετε το βιβλίο θα το χρειαστείτε», προετοίμασε το κοινό.

«Συνήθως αγοράζουμε ένα βιβλίο κρίνοντας από το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο, εγώ αποφασίζω από την πρώτη σελίδα. Από εκεί φαίνεται εάν θα μου αρέσει ή όχι. Το βιβλίο τού Ίκαρου είναι επίκαιρο, στο Φοίβο διακρίνω το alter ego τού συγγραφέα», είπε και ξεκίνησε την ανάγνωση αποσπασμάτων συνοδεία ειδικά επιλεγμένης μουσικής. Η κα Χατζηιωάννου μας έκανε την τιμή να μας παρασχέσει το πλήρες κείμενο τής ομιλίας της το οποίο και ακολουθεί.

ΟΜΙΛΙΑ ΕΛΕΝΑΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΟΥ

Αισθάνομαι ότι βρισκόμαστε σε έναν αντεστραμμένο κόσμο από αυτόν του βιβλίου.

Ο ήρωας, που ονομάζεται Δαυίδ-Φοίβος, άλτερ έγκο του Γιώργου-Ικαρου, με ένα βιβλικό-χριστιανικό κι ένα αρχαιοελληνικό όνομα και είναι εικαστικός.

Και η ηρωίδα Έλλη Ιωάννα, όνομα όχι πολύ μακριά από το Ελεάννα, είναι ιστορικός συγγραφέας.

Είναι δύο άνθρωποι που υπάρχουν μόνο ο ένας για τον άλλο, που χάνονται ο ένας μέσα στον άλλο και επαναπροσδιορίζονται χάρη στον άλλο.

Το βιβλίο δεν αποτυπώνει τόσο τη ζωή τους, όσο αυτό το διαρκές και ανατροφοδοτούμενο αίσθημα συντροφικότητας, που το κτίζουν σιγά σιγά οι επαναλήψεις, οι αγαπημένες συνήθειες, η δική του ολοκληρωτική αφοσίωση και η δική της εξάρτηση. Μια σχέση καταφύγιο σε μία εποχή μαζικής παράκρουσης και ατομικής παράνοιας, δύο φαινόμενα που η ηρωίδα μελετά ως ιστορικός, όπως αυτά εκδηλώθηκαν σε άλλες εποχές και σε άλλες χώρες.

Αυτό το διαρκές, εσωτερικό, αυστηρά προσωπικό αίσθημα μάλλον, παρά έργο, είναι γεμάτο ρυθμό, αντιστίξεις, ζωηρούς τονισμούς, που το κάνουν σχεδόν μουσικό. Διάλεξα λοιπόν πέντε στιγμιότυπα, που διαβαζοντάς τα στο βάθος του μυαλού μου άκουγα μια συγκεκριμένη μελωδία. Ή καθόλου μουσική…

Θα διακινδυνεύσω να τα μοιραστώ μαζί σας, παρ’ όλο που δεν είμαστε στο στούντιο….

Aνάγνωση σελ. 25

Ο συγγραφέας Μπαμπασάκης, που καθρεφτίζεται στο βιβλίο ως εικαστικός, γίνεται αναγνώστης, όταν διαβάζει στην αγαπημένη του, τις σελίδες που εκείνη έγραψε. Και καθώς εκείνη ακούει προσεκτικά, αυτός ανακαλύπτει ξαφνικά ότι τα σημεία στίξης, δηλαδή η έκφραση, δηλαδή η σκηνοθεσία του κειμένου, τον προδίδουν.

«Ω! και τα σημεία στίξεως δε είναι πια αυτό που ήσαν, αλλά μπορούν-γιατί όχι;, να ξαναγίνουν. Και τότε κοιτάζει το πληκτρολόγιό του, απ’ τα κτυπήματα του οποίου ξεπετάγονται τα σημεία στίξης.

ΜΟΥΣΙΚΗ (Εξιλέωση, ταινία)


Σαν να έβλεπα να διαγράφεται ένας πλήρης κύκλος:

Ο συγγραφέας, με τα χέρια στο πληκτρολόγιο, που γράφει για τον ήρωά του, ο οποίος θα μπει στο ρόλο του αναγνώστη για χάρη της αγαπημένης του, η οποία «θα τον ακούσει προσεκτικά» και τότε ακριβώς ο ήρωας θα συνειδητοποιήσει ότι η έκφραση είναι αδύναμη και το βλέμμα του από το κείμενο που διαβάζει θα πέσει στο πληκτρολόγιο, τα πλήκτρα του οποίου χτυπάνε τα δάχτυλα του ίδιου, ως συγγραφέα.

Ανάγνωση σελ. 52

Η στίξη διορθώνει τον εαυτό της
Ο κόσμος εξακολουθούσε να υπάρχει (τελεία). Αν και. (τελεία)
(παράγραφος) Αν (τελεία) = αυτόνομη υπόθεση.
(παράγραφος) Και (άνω και κάτω τελεία) = σημείο στίξης που υποδηλώνει ότι τώρα ο αναγνώστης θα διαβάσει την επεξήγηση του «και», αλλά αντ’ αυτού βλέπει μια εικόνα: τις παραταγμένες χιτλερικές ορδές, όπως τις σχηματίζουν οι στοιχημένες λέξεις, που είναι πάντα η ίδια, «Βία»

ΜΟΥΣΙΚΗ (Η επέλαση των Βαλκυριών- Βάγκνερ)
(πάνω στη μουσική επαναλαμβάνω τη λέξη βια)


Δείτε τώρα τη διαφορά, ανάμεσα στην επιθετική επανάληψη της Βίας και στην ζεστή, εφησυχαστική, παιγνιδιάρικη επανάληψη της αγάπης, που εμφανίζεται ως ένωση των δύο εκδοχών της, δύο ταυτόσημων λέξεων, δύο γλωσσών, δύο ιδιοτήτων που συνδυάζονται στον κ. Μπαμπασάκη: του συγγραφέα και του μεταφραστή.

ΜΟΥΣΙΚΗ (Η Αφροδίτη με τη γούνα, ταινία του Ρομάν Πολάνσκι, ταινία)


Η Αγάπη και ο Love είναι δύο χαδιάρικα γατιά, αλλά ταυτόχρονα δύο λέξεις ξαπλωμένες και αγκαλιασμένες, σαν σε διπλό κρεβάτι, με μια κάθετο ανάμεσά τους να συμβολίζει το σημείο ένωσης των δύο μαξιλαριών.
(πάνω στη μουσική επαναλαμβάνω τις λέξεις αγάπη-love)

Ανάγνωση σελ. 87

Κι ένα ακόμη σημείο, όπου ο ήρωας και ο συγγραφέας αλλάζουν ρόλους.

«Έγραψε λοιπόν η Έλλη»- (παύλα, σαν κάτι που μένει μετέωρο)
(παράγραφος) άνω και κάτω στιγμή
(παράγραφος) έτσι
(παράγραφος) : (το σημείο στίξης της άνω και κάτω στιγμής)

Ο συγγραφέας μας βάζει στη δική του θέση, την ώρα που εκείνος «αντιγράφει», το πώς «γράφει» η Έλλη, αλλά αναπαράγοντας τη γραφή της ως εικαστικός, δηλαδή παρουσιάζοντάς μας την εικόνα.

Ανάγνωση σελ. 82

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι σε μία φράση βρήκα εγώ όλη την καλλιτεχνική και υπαρξιακή αντιπρόταση που συνιστά αυτό το βιβλίο, «είναι ωραίο να έχεις μιλήσει, να έχεις ακούσει και να κοιτάζεις έξω την πανσέληνο», γιατί είμαστε σε καιρούς που ο κόσμος διαμαρτύρεται αλλά δεν μιλά, κάνει διάλογο αλλά δεν ακούει και σπάνια απολαμβάνει την πανσέληνο.

ΜΟΥΣΙΚΗ (Picture of the moon, Gary Moore)

Στη συνέχεια ο συγγραφέας διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο και ακολούθησε συζήτηση με το κοινό.

«Το βιβλίο είναι ποίημα», συμπλήρωσε ο κος Κακάρογλου, «Όλα μπερδεύονται σε διαφορετικούς χρόνους, στον ίδιο χρόνο. Καταπληκτικός ο ρυθμός-χορός των λέξεων, μία μουσικότητα αποτέλεσμα τής νενανικής μας μανίας να ακούμε μουσική σε άδεια σπίτια».

Η κα Καραϊτίδη των εκδόσεων Εστία, χαρακτήρισε υπέροχους και τους τρεις και «αποκάλυψη» την κα Έλενα Χατζηιωάννου για την «τρυφερή, γυναικεία προσέγγιση», όπως τη χαρακτήρισε.

«Δείτε στη βιβλιοΝΕΤ τι έχει γράψει και τι έχει μεταφράσει ο Ίκαρος», είπε, «Ούτε μία ζωή δεν φτάνει για αυτό το έργο!», συμπλήρωσε η κα Χατζηιωάννου.

Σε σχετική ερώτηση, ο κος Μπαμπασάκης διευκρίνισε ότι η παρουσίαση τού βιβλίου και η έκθεση εικαστικών τής κας Ελεάννας Μαρτίνου είναι εντελώς ανεξάρτητες ενέργειες που απλώς φιλοξενήθηκαν στον ίδιο χώρο.

Ο συγγραφέας ευχαρίστησε όλους όσοι παρευρέθηκαν στην παρουσίαση τού βιβλίου, κλείνοντας τη βραδιά.