Γράφει: Δημήτρης Μπουζάρας

Η Έλενα Δοριάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1986. Μεγάλωσε σε ένα υπέροχο περιβάλλον δίπλα στη θάλασσα, στην περιοχή Καράβολα, όνομα παρμένο από τον πατέρα της γιαγιάς της, Εμμανουήλ Παύλου ή «Καράβολας», κατά τους οικείους του, που έφτασε από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας στο Ηράκλειο Κρήτης το 1922.

Με πάθος για τα ταξίδια σε ηλικία μόλις 18 ετών ξεκίνησε να ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη ως ιπτάμενη συνοδός.

Ξεκίνησε να αποτυπώνει τις σκέψεις της σε δίστιχα σε ηλικία μόλις 12 ετών. Μαντινάδες, ποιήματα, ιστορίες φαντασίας γέμιζαν ολοένα και περισσότερο το συγγραφικό της έργο. Όμως, αυτό που την κέρδισε ήταν κυρίως η συγγραφή για τα παιδιά. Έργα με εκπαιδευτικό χαρακτήρα αλλά και πολλά παραμύθια γράφηκαν από εκείνη εμπνευσμένα από κάθε ερέθισμα που της δόθηκε από τη ζωή.

Σε ηλικία 30 ετών, όντας πλέον μητέρα τριών παιδιών, διαπίστωσε και μέσα από εκείνα ότι η μουσική είναι από τα ωραιότερα μέσα να ταξιδεύει ένα παιδί στη γνώση και να την κατακτά!

Έχοντας λοιπόν για φίλους καλούς την αγάπη, τις νότες και τις λέξεις δημιούργησε το πρώτο της μουσικο-εκπαιδευτικό παιδικό βιβλίο «Τα ξαδελφάκια του χρόνου», το οποίο εκδόθηκε τον Αύγουστο του 2017. «Η Μπανανολιχούδα του Νότου», «Η Κάλλια, η Ρία και οι αδελφικές διαφωνίες» είναι έργα της που εκδόθηκαν τον Ιούλιο του 2018. Η «Μπανανολιχούδα του Νότου» αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και για την εικονογράφηση του βιβλίου από την ίδια. «Ο Κοκοδούλης μαθαίνει για την κυκλοφοριακή αγωγή 1» είναι ένα νέο βιβλίο με πλούσιο μουσικο-εκπαιδευτικό υλικό, το οποίο έχει γραφεί με σκοπό να ενημερώσει για σωστή κυκλοφοριακή αγωγή και κυκλοφόρησε μόλις τον Οκτώβριο του 2018.

Έχει βραβευθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς με τελευταία διάκρισή της τον Οκτώβριο του 2018 για το 3ο βραβείο ποίησης για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, όπου εξελίχθηκε υπό τη διοργάνωση του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων.

Τι ήταν το πρώτο που γράψατε και γιατί επιλέξατε το παραμύθι, τι σας έλκει σ' αυτό το είδος;

Το πρώτο μου βιβλίο έχει τον τίτλο «Τα ξαδελφάκια του χρόνου». Επέλεξα το παραμύθι γιατί πιστεύω ότι ένα βιβλίο που απευθύνεται σε παιδιά έχει τεράστια δύναμη. Μπορεί να διδάξει, να προβληματίσει, να παραδειγματίσει και να ευαισθητοποιήσει τον αναγνώστη μέσα από τις συλλαβές του.

Υπάρχει ακόμη κενό στη παιδική βιβλιογραφία υπάρχουν κενά που πρέπει να συμπληρωθούν και θέματα να ειπωθούν;

Πιστεύω ότι πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν ανέγγιχτα θέματα στην παιδική λογοτεχνία. Μπορεί δεκάδες συγγραφείς να έχουν δημιουργήσει παραμύθια με κοινή θεματολογία κι όμως το καθένα από αυτά να δίδει ένα εντελώς ξεχωριστό μήνυμα.

Από που αντλείτε έμπνευση και από που ενδεχομένως δεν μπορείτε να αντλήσετε;

Η απλή καθημερινότητα μαρτυρά την ανάγκη για δημιουργία. Κι η καθημερινότητα είναι αστείρευτη. Αρκεί να θελήσεις να της δώσεις λίγη σημασία.

Στο βιβλίο σας «Ο κύριος Κοκοδούλης μαθαίνει για την κυκλοφοριακή 1» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Περσείδες-μια εξαιρετικά επιμελημένη έκδοση η οποία συνοδεύεται μάλιστα και από cd- ο ήρωάς σας μιλάει για τους βασικούς κανόνες κυκλοφορίας, ένα πολύ σημαντικό θέμα που αφορά τα παιδιά. Ποια ήταν η αιτία για να εμπνευστείτε αυτή τη όμορφη ιστορία;

Η σωστή κυκλοφοριακή αγωγή πρέπει να ριζωθεί στην κουλτούρα του Έλληνα, πρέπει να κατανοήσει ότι μέσα από αυτή θα προστατεύσει τη ζωή του. Αν αναλογιστούμε όμως το πλήθος των ατυχημάτων που καταγράφονται στην άσφαλτο, τότε με λύπη θα διαπιστώσουμε πως ούτε καν υποψιαζόμαστε τι πραγματικά συμβαίνει γύρω μας. Όμως, όλα αλλάζουν κι ελπίζουμε πάντα προς το καλύτερο. «Ο κύριος Κοκοδούλης» λοιπόν γεννήθηκε με σκοπό να γίνει ένα μικρό κομμάτι μιας τέτοιας αλλαγής.

Έχουν τα παιδιά μας γνώσεις στο θέμα της κυκλοφοριακής αγωγής; Δεδομένου πως λειτουργούν και μαθαίνουν δια του παραδείγματος δίνουμε το καλό παράδειγμα εμείς ως ενήλικοι, έχουμε σωστή οδική συμπεριφορά στη χώρα μας;

Στις μέρες μας, τα παιδία είναι περισσότερο ενημερωμένα σε σύγκριση με παιδιά παλαιότερων γενιών. Πολλές φορές έχω ακούσει μικρά παιδιά να διορθώνουν τους γονείς τους. Ας παραδειγματιζόμαστε κι εμείς καμιά φορά από εκείνα. Δεν είναι κακό.

Πιστεύετε πως το νομικό πλαίσιο στη χωρά μας είναι ελαστικό όσον αφορά τις παραβιάσεις του Κ.Ο.Κ. δεδομένου πως από ότι φαίνεται δεν εννοούμε να βάλουμε μυαλό;

Το βιβλίο «Ο κύριος Κοκοδούλης μαθαίνει για την κυκλοφοριακή αγωγή1» έχει την έγκριση αλλά και τη στήριξη της Ένωσης Αξιωματικών ΕΛ.ΑΣ. Περιφέρειας Κρήτης. Μέσα από αυτή την συνεργασία είχα την ευκαιρία να ενημερωθώ για τις νέες κυρώσεις σε περιπτώσεις που δεν εφαρμόζεται σωστά ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας και όχι, δεν θα χαρακτήριζα «ελαστικό» το νομικό πλαίσιο. Επίσης, με ιδιαίτερη χαρά διαπιστώνω, τουλάχιστον για την πόλη του Ηρακλείου, ότι η Τροχαία δίδει καθημερινό αγώνα για να κυκλοφορούμε με ασφάλεια.

Ένα συχνό φαινόμενο -ειδικά στις επαρχιακές πόλεις -, είναι οι γονείς να αυτό- βαπτίζονται δάσκαλοι οδήγησης. Δίνουν στα παιδιά τους τιμόνι από πολύ μικρή ηλικία και μάλιστα καμαρώνουν για αυτό θεωρώντας το «κατόρθωμα» ή δείγμα ενηλικίωσης των παιδιών. Είναι εφικτό κατά τη γνώμη σας να αλλάξει αυτό και πως;

Δεν θέλω να μιλήσω με σκληρά λόγια. Θα πω απλά πως πρέπει να σεβόμαστε τη ζωή.

Στο τέλος αυτής της χαριτωμένης, ενδιαφέρουσας και εκπαιδευτικής ιστορίας υπάρχουν χρήσιμες πληροφορίες για τα επαγγέλματα που σχετίζονται με τον ΚΟΚ, καθώς και των σημάτων οδικής κυκλοφορίας. Είναι ένας τρόπος το παραμύθι να διδάξει ενδεχομένως καλύτερα τα παιδιά για θέματα της πραγματικής ζωής παρουσιάζοντας τα με τρόπο πιο ελκυστικό ενδεχομένως από τα σχολικά βιβλία; Γιατί δεν υιοθετείται αυτός ο τρόπος από τα σχολικά βιβλία; Θα έπρεπε;

Πιστεύω πως το παραμύθι είναι τροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και με μεγάλη μου χαρά συναντώ πολλούς εκπαιδευτικούς που την προσφέρουν απλόχερα στα παιδιά μας. Τώρα για τα σχολικά βιβλία ελπίζω πως υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα κρίνουν τι πρέπει και τι δεν πρέπει να συμπεριλαμβάνεται σε αυτά.

Σα λαός δυσκολευόμαστε να τηρούμε τους νόμους μη έχοντας εσωτερική πειθαρχεία, ενώ μαθαίνουμε και απαιτούμε τα παιδιά μας να φορούν ζώνες ασφάλειας εμείς ειδικά στις μικρές αποστάσεις δεν το τηρούμε. Από που πηγάζει αυτή η αλαζονεία ως προς το νόμο, τον κίνδυνο και αν κατά τη γνώμη σας υπάρχει περίπτωση να αλλάξει αυτό;

Δεν μπορούμε να απαιτούμε από τα παιδιά να κάνουν κάτι, το οποίο δεν τηρούμε εμείς οι ίδιοι. Τα παιδιά μιμούνται και παραδειγματίζονται από τις συμπεριφορές των γονιών τους. Ας αισθανθούμε την ευθύνη κι ας δημιουργήσουμε αξιοθαύμαστα πρότυπα.

Στο cd που περιέχει το βιβλίο στοίχοι, τραγούδι και αφήγηση είναι της συγγραφέως, πως προέκυψε η ενασχόληση με το στοίχο. Ποια η σχέση σας με τη μουσική, το στοίχο και τη ποίηση;

Λόγω της κρητικής καταγωγής μου από μικρή ηλικία έγραφα μαντινάδες. Στα εφηβικά μου χρόνια έγραψα τα πρώτα μου ποιήματα κι αργότερα μέσα από τα παραμύθια συνάντησα και τα τραγούδια. Η μουσική για εμένα είναι τρόπος έκφρασης αλλά και πηγή ενέργειας. Το 2013 εισήχθη στην Ανώτατη Πατριαρχική Ακαδημία Ηρακλείου στο πρόγραμμα Μουσικής και Ψαλτικής, γεγονός που μου επέτρεψε να γνωρίσω υπέροχα συναισθήματα.

Από την πρώτη σας έκδοση έως την τελευταία τι άλλαξε ενδεχομένως στη Έλενα Δοριάκη;

Πλέον έχω την πραγματική εικόνα για τον χώρο του βιβλίου. Συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν πολλές δυσκολίες, χωρίς όμως να επηρεάζεται η θέλησή μου για νέες δημιουργίες.

Ως αναγνώστρια ποιες είναι οι επιλογές σας τι διαβάζετε αυτή τη περίοδο;

Επιλέγω βάση τη γραφή και όχι το είδος. Αυτή την περίοδο διαβάζω το νέο βιβλίου του Νίκου Χρυσού, «Καινούργια μέρα».

Τι ετοιμάζετε για το μέλλον;

«Ο πελαργός που ξέχασε το φως» είναι ένα από τα παραμύθια που μου κρατά συντροφιά τον τελευταίο καιρό. Επίσης, η θεατρική παράσταση του κύριου Κοκοδούλη έχει βάλει τα καλά της και έχει επισκεφθεί αρκετά σχολεία, τα οποία στο μέλλον ελπίζω να γίνουν ακόμη περισσότερα.