Γράφει: Μίλτος Γήτας

Η‌ ‌Αθηνά‌ ‌Δ.‌ ‌Κάππα‌ ‌γεννήθηκε‌ ‌στις‌ ‌27‌ ‌Αυγούστου.‌ ‌Στους‌ ‌αγαπημένους‌ ‌της‌ ‌λογοτέχνες‌ ‌ συγκαταλέγονται‌ ‌οι‌ ‌Leo‌ ‌Tolstoy,‌ ‌Marcus‌ ‌Aurelius,‌ ‌Irvin‌ ‌D.‌ ‌Yalom‌ ‌και‌ ‌Naguib‌ ‌Mahfouz.‌ ‌Η‌ ‌ σχέση‌ ‌της‌ ‌µε‌ ‌το‌ ‌γράψιμο‌ ‌ξεκίνησε‌ ‌από‌ ‌τα‌ ‌γυμνασιακά‌ ‌της‌ ‌χρόνια,‌ ‌µε‌ ‌το‌ ‌«13‌ ‌Μήνες‌ ‌Ηλιοφάνειας»‌ ‌να‌ ‌είναι‌ ‌το‌ ‌πρώτο‌ ‌της‌ ‌συγγραφικό‌ ‌έργο.‌ ‌Το‌ ‌«Unχάπι»‌ ‌είναι‌ ‌το‌ ‌δεύτερό‌ ‌της‌ ‌βιβλίο. Για αυτό το νέο συγγραφικό ξεκίνημα, για τον έρωτα και την αγάπη αλλά και για τα μελλοντικά της σχέδια συνομίλησε με τον συνεργάτη του BOOKIA, Μίλτο Γήτα!

Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

H συγγραφή με βοηθά να παραμένω σε επαφή με τα συναισθήματά μου και, κατ’ επέκταση, με τον εαυτό μου. Από παιδί κρατούσα ημερολόγιο. Μετά την πολυετή διαμονή στην Αντίς Αμπέμπα όμως, μου γεννήθηκε η επιθυμία να αποτυπώσω όσα βίωσα στο χαρτί. Συνεπώς, το έναυσμα για να ξεκινήσω, ήταν το όραμά μου για έναν περισσότερο ανθρώπινο κόσμο. Ανέκαθεν πίστευα πως τα βιβλία εξακολουθούν να είναι ένα ισχυρό εργαλείο μέσω του οποίου μπορεί κανείς να διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντες ανακαλύπτοντας νέες οπτικές. Συγκεκριμένα, πιστεύω στη δύναμη των μικρών αλλαγών διότι είναι και αυτές που επιφέρουν τις μεγάλες. Όπως συνηθίζω άλλωστε να λέω, αν ένας μόνο αναγνώστης αποκομίσει οτιδήποτε ωφέλιμο διαβάζοντας τα έργα μου, αποτελεί για εμένα μια μικρή νίκη!

Μετά την κυκλοφορία του «13‌ ‌Μήνες‌ ‌Ηλιοφάνειας»‌ πώς σας υποδέχθηκε το αναγνωστικό κοινό;

Έκανα το πρώτο βήμα μέσα από έναν μικρό εκδοτικό οίκο, ο οποίος πίστεψε στις δυνατότητές μου. Ωστόσο, το αναγνωστικό κοινό χτίστηκε σιγά-σιγά. Πολλοί από τους ανθρώπους που διάβασαν το πρώτο μου έργο, με τίμησαν διαβάζοντας αργότερα και το δεύτερο. Το «13 Μήνες Ηλιοφάνειας» είναι μια ιστορία για μικρούς και μεγάλους που διαδραματίζεται στην πρωτεύουσα της Αιθιοπίας. Αξίζει να σημειωθεί πως έχει φιλανθρωπικό σκοπό, αφού όλα τα έσοδα θα διατεθούν στην Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία της Αντίς Αμπέμπα, ούτως ώστε να βοηθηθούν ντόπιοι που βρίσκονται σε ανάγκη. Οι αναγνώστες έχουν αγκαλιάσει μέχρι στιγμής τον καλό σκοπό του βιβλίου και τους ευγνωμονώ. Αγοράζοντας ένα αντίτυπο, καθένας τους ξεχωριστά συμβάλλει στην πραγματοποίηση ενός μέρους των ονείρων μου!

Πώς σας γεννήθηκε η ιδέα της συγγραφής του νέου σας βιβλίου «Unχάπι»‌;

Το «Unχάπι»‌ είναι το αποτέλεσμα από ένα συνονθύλευμα φανταστικών γεγονότων, βιωμάτων φίλων, αλλά  και ορισμένων προσωπικών εμπειριών. Επικεντρώνεται κατά κύριο λόγο στις διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ των τεσσάρων πρωταγωνιστών. Εμβαθύνει, μάλιστα, στην ίσως λιγότερο όμορφη πλευρά των σχέσεων δίχως, συγχρόνως, να είναι μια κοινότυπη ιστορία αγάπης. Στη συγκεκριμένη συγγραφική μου προσπάθεια, επιχείρησα να αποδώσω μέσα από τη δική μου οπτική γωνία όλη τη χρωματική παλέτα των σχέσεων στη σύγχρονη κοινωνία. Επομένως, η ιδέα της συγγραφής του νέου βιβλίου ήρθε μέσα από τους προβληματισμούς μου για τη, συχνή πια, απουσία συναισθηματικής οικειότητας. Με προβληματίζει η ομαλοποίηση της αδυναμίας έκφρασης των συναισθημάτων, του φόβου δέσμευσης, της φαινομενικής αδιαφορίας, των επιφανειακών σχέσεων, και της έλλειψης ουσιαστικής επικοινωνίας που συνδράμουν στη μάστιγα της μοναξιάς.

Μιλήστε μου λίγο περισσότερο για το εξώφυλλο του βιβλίου. Τι σηματοδοτεί;

Το εξώφυλλο του βιβλίου σηματοδοτεί όλα εκείνα τα δυνατά συναισθήματα που, πολλές φορές, αλλοιώνονται και ξεθωριάζουν στη δίνη του χρόνου. Απεικονίζει, δηλαδή, την αίσθηση ενός θυελλώδη έρωτα που σβήνει. Τα μαραμένα τριαντάφυλλα είναι εμφανώς συμβολικά. Η άλλοτε ολοζώντανη εικόνα τους, η ομορφιά, καθώς και η αίγλη τους έχουν χαθεί. Η πάροδος του χρόνου, εξάλλου, αφήνει πάντοτε το στίγμα της… Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή για τη δημιουργία ενός τόσο μοναδικού εξωφύλλου!

Τι θα διαβάσει ο αναγνώστης στο νέο σας αυτό βιβλίο;

Στην πλοκή του «Unχάπι»‌, τα νήματα της ζωής των τεσσάρων βασικών ηρώων τυλίγονται εν αγνοία τους, αφού καθενός πράξη έχει άμεσο αντίκτυπο στη ζωή του άλλου. Ειδικότερα, κάποιοι από τους πρωταγωνιστές αδυνατούν να γυρίσουν σελίδα και εγκλωβίζονται στο παρελθόν τους. Κάποιοι κατορθώνουν να λυτρωθούν από τα δεσμά τους και οπλισμένοι με θάρρος μαθαίνουν να ζουν στο παρόν. Κάποιοι άλλοι «χάνονται» στην οδύνη του μέλλοντος αποτυγχάνοντας να νικήσουν τους δαίμονές τους. Το «Unχάπι»‌ είναι μια διαφορετική ιστορία αγάπης που εξετάζει μέσα από τη λογοτεχνική σκοπιά τις συνέπειες ενός ολέθριου χωρισμού, την αξία αλλά και τις προκλήσεις των οικογενειακών δεσμών και το κοινωνικό στίγμα που μπορεί να αντιμετωπίσει μια μόνη μητέρα.

Τελικά ένας άνθρωπος μπορεί να νικήσει τους δαίμονές του;

Κατά την ταπεινή μου άποψη, κάθε εμπειρία στη ζωή, θετική είτε αρνητική, μπορεί να μετουσιωθεί σε σοφία και να συντελέσει κατ’ αυτόν τον τρόπο στη σταδιακή αυτοβελτίωσή μας. Η εξωτερική βοήθεια είναι συχνά απαραίτητη, άλλες φορές καλοδεχούμενη, μα σχεδόν ποτέ αρκετή. Με άλλα λόγια, είναι μονάχα συνειδητή επιλογή να μπορέσει κανείς να νικήσει τους δαίμονές του. Κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν επαρκεί για να μας σώσει από τον ίδιο μας τον εαυτό. Όπως υπογράμμισε και ο αείμνηστος Καζαντζάκης: «Σα δεν φτάσει ο άνθρωπος στην άκρη του γκρεμού, δεν βγάζει στην πλάτη του φτερούγες να πετάξει…».

Μπορεί να ξεχαστεί ένας μεγάλος έρωτας;

Ο Μάρκος Αυρήλιος είχε γράψει στο «Τα Εις Εαυτόν»: «Είμαστε όλοι πλάσματα μιας μέρας. Κοντεύει ο καιρός που θα τα ξεχάσεις όλα. Κοντεύει ο καιρός που θα σε ξεχάσουν όλοι. Να στοχάζεσαι πάντοτε ότι σε λίγο θα είσαι ο καθένας στο πουθενά». Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας μας υπενθυμίζει μέσα από τη ρήση του τη σημασία του χρόνου και τον εφήμερο χαρακτήρα της ζωής. Συνεπώς, «ουδείς αναντικατάστατος»; Ίσως ναι, ίσως και όχι… Το ερώτημα είναι, σαφώς, ρητορικό. Οι μεγάλοι έρωτες είναι συνήθως μοιραίοι και οι δεύτερες ευκαιρίες δεν είναι δεδομένες. Αυτό που είναι, ωστόσο, δεδομένο είναι ότι η δειλία επιφέρει τη συσσώρευση αβίωτης ζωής. Έχει, λοιπόν, σημασία να αναλωθούμε σκεπτόμενοι αν ξεχνιέται ένας μεγάλος έρωτας, ή είναι προτιμότερο να ζήσουμε έναν μεγάλο έρωτα;

Οι άνθρωποι σήμερα ερωτεύονται; Αγαπιούνται;

Πιστεύω ότι η αγάπη και ο έρωτας είναι αξίες διαχρονικές και πανανθρώπινες. Είναι, δηλαδή, στη φύση του υγιούς ατόμου να ερωτεύεται και να αγαπά. Πόσα άραγε λογοτεχνικά αριστουργήματα που εξυμνούν τον έρωτα έχουν γραφτεί σε περιόδους πολέμου, πανδημιών, πείνας και άλλων κακουχιών; Αναμφισβήτητα διανύουμε μια εποχή ασύλληπτων τεχνολογικών αλλαγών, οι οποίες μας έχουν φέρει κοντά και, ταυτόχρονα, μας έχουν απομακρύνει. Παρά ταύτα, δεν μπορούμε να αρνηθούμε την ίδια μας τη φύση. Η ανθρώπινη επαφή και τα ειλικρινή αισθήματα είναι αναντικατάστατα στον ψυχισμό του είδους μας.

Ποιος διαβάζει πρώτος τα βιβλία σας και γιατί;

Τα βιβλία μου διαβάζει ανέκαθεν πρώτη η καρδιακή μου φίλη, ονόματι Ευγενία. Γνωριστήκαμε στο Μίχειο Γυμνάσιο-Λύκειο της Ελληνικής κοινότητας στην Αιθιοπία. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο εκμυστηρεύτηκα το πάθος μου για τη συγγραφή. Από δεκατεσσάρων ετών πίστεψε σε εμένα και έχει διαβάσει οτιδήποτε ποτέ δημιούργησα. Προς τιμήν της «βάφτισα» Ευγενία την πρωταγωνίστρια του «13‌ ‌Μήνες‌ ‌Ηλιοφάνειας»‌.

Θεωρείτε πως η καραντίνα έστρεψε τον κόσμο στο βιβλίο ή αυτό είναι μια επιφανειακή ανάγνωση των πραγμάτων;

Η καραντίνα στάθηκε, ενδεχομένως, αφορμή για πολλούς να αφοσιωθούν στον ονειρικό κόσμο των βιβλίων. Όσοι μαγεύτηκαν από τα λογοτεχνικά ταξίδια, θα μπορούσαν, θεωρώ, να υιοθετήσουν την καλή αυτή συνήθεια εντάσσοντας το διάβασμα στο χρονοδιάγραμμα της ρουτίνας τους.

Τι σας έλειψε πιο πολύ εσάς τις μέρες της καραντίνας;

Πέρασα το διάστημα της καραντίνας μόνη. Αν και είμαι αρκετά συμφιλιωμένη με τη μοναχικότητα, μου έλειψε η ανθρώπινη επαφή. Η εξαναγκαστική μοναξιά είναι μια εμπειρία που δεν θα ήθελα να βιώσω ξανά. Η ελευθερία σε όλες τις εκφάνσεις της είναι για εμένα ζωτικής σημασίας. Εύχομαι η πανδημία να εξαλειφθεί ώστε να αποφευχθεί άλλος ένας κατ’ οίκον περιορισμός στο εγγύς μέλλον…

Είναι εύκολο κάποιος σήμερα να εκδώσει το βιβλίο του;

Δεν γνωρίζω αν είναι εύκολο ή δύσκολο να εκδώσει σήμερα κάποιος το βιβλίο του. Σίγουρα όμως, υπάρχουν πλέον περισσότεροι εκδοτικοί οίκοι, περισσότερες επιλογές, ακόμα και η αυτοέκδοση. Η «ωμή αλήθεια» είναι πως οι εν δυνάμει συγγραφείς μπορούν να στραφούν σε κάποια από τις προαναφερθείσες επιλογές ανάλογα με τις προσδοκίες, το περιεχόμενο, το budget και, φυσικά, το ταλέντο τους!

Βοηθούν τα social media έναν νέο δημιουργό να προωθήσει το έργο του;

Νομίζω πως η σωστή χρήση των social media μπορεί να βοηθήσει σημαντικά έναν νέο δημιουργό να προωθήσει τα έργα του. Στην ψηφιακή πια εποχή, είναι, βέβαια, δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς, αλλά όχι ακατόρθωτο! Προσωπικά, έχω πολλαπλασιάσει το αναγνωστικό μου κοινό μέσα από γνωστές πλατφόρμες, οι οποίες φέρνουν τους συγγραφείς ένα βήμα πιο κοντά στους βιβλιολάτρες. Η προώθηση και το μάρκετινγκ των εκδοτικών οίκων είναι υψίστης σημασίας, αλλά γιατί να μένουμε οι ίδιοι/-ες αδρανείς και να μη γινόμαστε μέρος της διαδικασίας;

Αυτή την περίοδο γράφετε κάτι καινούργιο ή ασχολείστε κυρίως με την προώθηση του νέου βιβλίου σας;

Όσον αφορά τη συγγραφική μου πορεία, αυτή τη χρονική περίοδο ασχολούμαι, σε συνεργασία με τους εκδοτικούς οίκους που με αντιπροσωπεύουν, κυρίως με την προώθηση των δύο βιβλίων μου.

Ποια είναι τα επόμενα κοντινά σας σχέδια;

Θεωρώ ότι η ευρύτερη διαδικασία της συγγραφής ξεκινά από την έμπνευση. Έτσι, ευελπιστώ να εξακολουθώ να είμαι δημιουργική και να εξακολουθώ να βρίσκω την έμπνευση στους ανθρώπους, την τέχνη και τη φύση. Θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους όσοι με στηρίζουν διαβάζοντας τα πονήματά μου και τον κύριο Μίλτο Γήτα για τη φιλοξενία στο αγαπημένο Bookia!