Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο Αναστάσιος Δεληγιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα. Ξεκίνησε χορό στη σχολή της Αγγελικής Βορρέα. Αποφοίτησε από την Ανώτερη Σχολή Χορού Γκες Μίχωφ – Δ.Ε.Τ. ΠΟ.Λ. στη Λάρισα. Σπούδασε με υποτροφία στο Λονδίνο στο London Studio Centre στο τμήμα Musical Theater Performing Arts. Συνέχισε στη Μασαχουσέτη στο Jacobs Pillow με υποτροφία στο μιούζικαλ και θέατρο με Proffesional Advancement Award in Dance and Singing.

Ασχολείται ως musical coach με την εκπαίδευση ηθοποιών, χορευτών και τραγουδιστών και έχει πλήθος μαθητών, των οποίων ανέλαβε την προετοιμασία για τις εισαγωγικές εξετάσεις σε σχολές του Λονδίνου. Το 2011 ήταν χορογράφος, συντονιστής, stage manager και υπεύθυνος παρέλασης αθλητών στους αγώνες Special Olympics που έγιναν στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο, στις τελετές έναρξης και λήξης, σε σκηνοθεσία και εποπτεία Φωκά Ευαγγελινού.

Έχει σκηνοθετήσει τα: «Σκρουτζ, the musical» και την καλοκαιρινή περιοδεία «Πινόκιο». Έχει χορογραφήσει τα έργα: «Η Παριζιάνα», «Το κλουβί με τις Τρελές», «Σταχτοπούτα το μιούζικαλ» καθώς και στο Ηρώδειο την παράσταση «Ο Καραγκιόζης και ο μεγάλος ξεσηκωμός», μια παραγωγή του ιδρύματος ‘‘Το Σπίτι του Ηθοποιού’’, σε σύμπραξη με το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών.

Από τη θεατρική σεζόν 2017 συνεργάζεται ως χορογράφος στην Παιδική και Νεανική Σκηνή του θιάσου Αβάντι, σε κείμενο και σκηνοθεσία της Κέλλυς Σταμουλάκη. Παλαιότερα υπήρξε καλλιτεχνικός βοηθός και βοηθός χορογράφος του κ. Φωκά Ευαγγελινού σε μιούζικαλ στο Παλλάς, το Badminton και σε πολλά αθηναϊκά θέατρα.

«Ο Αριστοφάνης στο δάσος των μύθων» είναι το πρώτο του βιβλίο.

Σκηνοθέτης, χορογράφος και πρόσφατα νέος συγγραφέας στον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας … Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Όπως κάθε ρόλος έτσι κι αυτοί οι 3 «ρόλοι» βρίσκουν πηγή και τροφοδοτούνται από άλλο σημείο της καρδιάς μου και του μυαλού μου. Στον κάθε ένα είμαι εγώ αλλά διαφορετικός. Οπότε αναπτύσσομαι, εξελίσσομαι μέσα από αυτό... αλληλοσυνέργαζονται πλέον αυτές οι πλευρές του εαυτού μου... και αρμονικά βοηθούν να σταθώ στα πόδια μου... να είμαι εγώ.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιο είναι το δικό σας «φορτίο»;

Κουβαλάμε κάθε πράγμα που ακούμε, ακόμα κ αυτά τα τυχαία, πόσο μάλλον αυτό που επιλέγουμε να διαβάσουμε. Οι αναγνώσεις μας είναι οι γνώσεις μας. Τα ταξίδια μας. Ο κόσμος μας. Από μικρός έμπαινα συχνά στους κήπους της Πηνελόπης Δέλτα. Μάζευα φορτίο από εκεί. Και σίγουρα πέρναγα συχνά από τον οίκο της Ζωρζ Σαρρή και γέμιζα την τσάντα μου κι εκεί. Αλλά περιηγήθηκα αρκετά στον κόσμο. Ντίκενς, Γκριμ, Εξυπερύ. Μέχρι μεγάλος διάλεγα αυτά τα ταξίδια, γιατί ήξερα ότι εκεί είναι αυτά που ψάχνω να ζήσω...

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Το φορτίο μου είναι πολύ ιδιαίτερο. Χορός, μουσική, τραγούδι, Λόγος, ανάγνωση, συγγραφή. Μέσα μου όλα είναι κάπου μαζί κι όλα ξεχωριστά μακριά το ένα από το άλλο. Στη γραφή μου βρίσκεις ρυθμό, βρίσκεις θεατρική δομή, εικόνες πολύ παραστατικές. Στην κίνηση μου βρίσκεις έντονη έκφραση, βρίσκεις κεφάλαια και τόμους, στη φωνή μου βρίσκεις αγωγή, ένταση ποιητική... πλέον αρχίζουν μέσα μου όλα να γυρνάνε σαν ένας κώδικας DNA... οπότε παντού στην τέχνη μου βλέπεις τις καταβολές μου αλλά και την ουσία μου.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Το στενότερο περιβάλλον οικογένεια δεν είναι ιδιαίτερα καλλιτεχνικό. Αλλά αρκετά πολιτιστικό. Ένα σπίτι με μουσική που ήταν σημαντικό το ηχοσύστημα και οι κασέτες, δίσκοι, σιντί. Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου με ράδιο πάντα με μουσικές στα ταξίδια κι ένας αδερφός με άπειρες συλλογές μουσικής. Οπότε η αρχή έγινε έτσι... είχα πολύ μουσική, έστω και πιο «παθητικά», σαν ακροατής. Το ευρύτερο περιβάλλον οι φίλοι μου με στήριξαν από πολύ μικρό. Με κράτησαν από το χέρι όταν είπα θα πάω Μπαλέτο, όταν είπα θα βγω στο εξωτερικό να σπουδάσω, όταν από χορευτής ξεκίνησα να περνάω στο θέατρο και στο τραγούδι, όταν πολύ σύντομα χορογράφησα, έπειτα σκηνοθέτησα, έπειτα έγραψα... Κάποιοι άνθρωποι μου κρατάν το χέρι και με βοηθάνε να πιστέψω ότι μπορώ…

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση).

Αγαπημένη ιστορία "Ρωμαίος και Ιουλιέτα".
Αγαπημένο τραγούδι "it's a wonderful life των black".
Αγαπημένη φράση "Όλα θα πάνε καλά!".

Αγαπημένη εικόνα;

Αγαπημένη εικόνα... όποια εικόνα έχει μέσα αγάπη...

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Με μελωδία... νομίζω και τώρα έτσι αναπνέω με μελωδίες... ό,τι ακούω, ό,τι παράγω... ό,τι χορεύω.. ό,τι κρατάω ρυθμό... μελωδίες νότες... ρυθμό. 

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Τα γλυκά (γέλια) Αγαπώ πολύ τη σοκολάτα. Αλλά ας μην τη στερηθώ...

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Ιάσονας, Τριαντάφυλλο, πικρή σοκολάτα, κανέλλα.

Ένας κακός εφιάλτης;

Η λήθη... να ξεχάσω και να ξεχαστώ... να σταματήσω να νιώθω… να θυμάμαι... να χαθώ…

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Να σκηνοθετήσω το δικό μου έργο... Αυτό είναι ένας όμορφος στόχος…

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις(θα προτιμούσα αυτοβιογραφικό): μπελάς, μύθος, κίνηση, ψέματα και αλήθεια.

Προσπάθησα να χορογραφήσω ένα γνωστό μύθο αλλά τελικά αποδείχτηκε μεγάλος μπελάς γιατί μέσα από την κίνηση και τη δημιουργία χάθηκα στο πώς να διαχωρίσω το ψέμα από την αλήθεια και πώς να κρατήσω το ενδιαφέρον αμείωτο. Να καταφέρω να εξυψώσω και όχι να μειώσω.

Σας ευχαριστώ.