Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Το φωτορεπορτάζ.
Το βιβλίο «Το χαμόγελο του δράκου».
Η συγγραφέας Αλκυόνη Παπαδάκη.
Οι Εκδόσεις Διόπτρα.

Το βίντεο και το Live Streaming παρέχονται με την υποστήριξη της Streamia.

Το Cafe Βλάσης (χάρτης) και η Ιωάννα Ευσταθίου φιλοξένησαν την Αλκυόνη Παπαδάκη στο Μενίδι, με αφορμή το νέο της μυθιστόρημα, «Το χαμόγελο του δράκου», από τις Εκδόσεις Διόπτρα.

«Το διάβασες; Πες τη γνώμη σου στο Bookia!»
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Για το βιβλίο μίλησαν:

• Γιούλη Τσακάλου, διαχειρίστρια της βιβλιοφιλικής ομάδας Βιβλίο-Παρουσιάσεις-Κριτικές
• Δήμητρα Καλογράνη, εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης

Την παρουσίαση συντόνισε η Ιωάννα Ευσταθίου, μέλος της βιβλιοφιλικής ομάδας, Βιβλίο-Παρουσιάσεις-Κριτικές.

Όσοι παραβρεθήκαμε αλλά και όσοι παρακολούθησαν την εκδήλωση τηλεοπτικά (με την υποστήριξη της Streamia), γνωρίσαμε καλύτερα την Αλκυόνη Παπαδάκη, μία από τις σημαντικότερες συγγραφείς μας. Με την δημοσιογραφική καθοδήγηση της Γιούλης Τσακάλου και με έντονα εξομολογητική διάθεση, η συγγραφέας μάς μίλησε για την οικογένειά της, την ανατρεπτική της διάθεση από μικρή, τα πρώτα της δημοσιογραφικά και συγγραφικά βήματα.

Κρατάω την δήλωση του πατέρα της, «Από την Αλκυόνη περιμένει τα πάντα, εκτός από έπαρση», βλέποντας το παιδί του να απαρνιέται τα αγαθά που του πρόσφερε η καλή οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του, «υποβιβάζοντας» τον εαυτό του ώστε να μην διαφέρει από την πλειοψηφία των παιδιών εκείνη τη δύσκολη εποχή.

Εξαιρετική χαρακτηρίζω την ομιλία της κας Δήμητρας Καλογράνη η οποία μάς έδωσε μία ολοκληρωμένη εικόνα για το έργο της συγγραφέως με προσεγμένο λόγο, σχεδόν λογοτεχνικό.

Φίλες και φίλοι σας καλωσορίζω όλους και όλοι μαζί καλωσορίζουμε με μεγάλη χαρά την ξεχωριστή και αγαπημένη συγγραφέα, Αλκυόνη Παπαδάκη.

Όσοι έχομε διαβάσει τα βιβλία της έχομε το αυτονόητο δικαίωμα να τη θεωρούμε δική μας, σκέτο Αλκυόνη, απλά και ζεστά, γιατί μέσα από τα βιβλία της έγινε για μας ένα κομμάτι της ψυχής μας. Η ίδια η συγγραφέας, έμπνευση και πόλος έλξης, για να την αγαπήσουμε ή καλύτερα να τη λατρέψουμε τόσο πολύ. Ο έρωτας μεταξύ δύο ανθρώπων είναι κάτι το συνηθισμένο και καθημερινό ή που σε ανεβάζει ψηλά ή που σε ρίχνει στα βράχια και τσακίζεσαι. Ο έρωτας όμως του πνεύματος είναι μία δύναμη υπερβατική που σε ανυψώνει και σε κάνει να βλέπεις τα πάντα με τα μάτια της ψυχής, αλλά και σε αιχμαλωτίζει για πάντα. Αυτό ακριβώς μας συμβαίνει με την Αλκυόνη Παπαδάκη. Μας έχει κυριολεκτικά αιχμαλωτίσει. Η πέννα της μαγική σε οδηγεί σε μονοπάτια ονειρεμένα, αλλά πολλές φορές και δύσβατα. Πέννα αιχμηρή και πιπεράτη για να καυτηριάζει το υποκριτικό πρόσωπο μιας κοινωνίας σκληρής και απάνθρωπης, άλλοτε πάλι πέννα βουτηγμένη στο βάλσαμο για να γιατρέψει πληγές της ανθρώπινης ψυχής.

Η Αλκυόνη Παπαδάκη, πηγαίο λογοτεχνικό ταλέντο, γεννήθηκε στο Νιο χωριό των Χανίων, από πατέρα δάσκαλο και μάνα ονειροπόλα, όπως λέει η ίδια. Από πολύ μικρή αγαπούσε το γράψιμο και το πρώτο της γράμμα ήταν ένα ραβασάκι στο Θεό, σε ηλικία μόλις 6 ετών. Τελείωσε τη Γαλλική Σχολή των Χανίων και μετά ήρθε στην Αθήνα με το όνειρο ν' αλλάξει τον κόσμο, αλλά τελικά άλλαξε η ίδια, όπως λέει χαριτολογώντας. Σε ηλικία 19 ετών έγραψε το πρώτο της βιβλίο που έχει τίτλο, "Το κόκκινο σπίτι". Ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα με αναφορές στα παιδικά της βιώματα, στο οικογενειακό της περιβάλλον και στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι της εποχής εκείνης.

Παράλληλα σπούδασε Δημοσιογραφία και εργάστηκε σαν δημοσιογράφος, ασχολούμενη με το κοινωνικό ρεπορτάζ, γιατί πάντα την απασχολούσε ο άνθρωπος και τα προβλήματά του. Γρήγορα όμως ακολούθησε τον πολικό αστέρα του Λογοτεχνικού της ταλέντου που την οδήγησε χωρίς ενδοιασμούς και αμφιταλαντεύσεις στο χώρο της Λογοτεχνίας. Αυτή η επιλογή της αποτελεί ευτύχημα για τη σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία και ευλογία για όλους εμάς που αγαπάμε το καλό βιβλίο και μέσ' απ' αυτό γνωρίσαμε και αγαπήσαμε την Αλκυόνη Παπαδάκη, τη συγγραφέα της καρδιάς μας.

Τα γραπτά της έχουν έντονο το στοιχείο του ρεαλισμού, που ενοχλεί κάποιους, αλλά η αλήθεια είναι πάντα γυμνή. Εκείνο όμως που χαρακτηρίζει το γράψιμό της και αγγίζει με τρόπο μαγικό τις χορδές της καρδιάς μας είναι το λυρικό στοιχείο και ο ποιητικός τρόπος που γράφει. Διαβάζοντας τα βιβλία της Αλκυόνης Ππαδάκη έχεις την αίσθηση ότι είναι κάτι ανάμεσα σε ποίηση και μυθιστόρημα. Ο τρόπος που γράφει έχει λίγο κι από τα δύο. Από την ονειροπόλα μητέρα της έχει σημαντικές επιρροές γιατί όταν ήταν ακόμη παιδάκι την πήγαινε έξω στη φύση και την έμαθε ν' αγαπάει το κάθε τι που υπάρχει μέσα σ' αυτήν. Προσωποποιεί τα στοιχεία της φύσης και τους δίνει ανθρώπινη υπόσταση. Όλα έχουν κάτι να σου πουν. Οι γλάροι, τα πουλιά, τα δέντρα, τα λουλούδια, οι λίμνες, οι θάλασσες σε ταξιδεύουν, σε κάνουν να ονειρεύεσαι διαβάζοντας τον ποιητικό λόγο της Αλκυόνης Παπαδάκη...Ακούστε την.
Οι λίμνες! Πρόσεξες ποτέ τις λίμνες;... Δεν είναι σαν τις θάλασσες... Οι θάλασσες μιλούν, τραγουδούν και οι λίμνες ονειρεύονται...

Ευρηματική και οξυδερκής, εμπνέεται μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις, από το τι νιώθει η ίδια και από τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα. Η ματιά της Αλκυόνης Παπαδάκη σπινθηροβόλα και διεισδυτική, αλλά γαλήνια και αφοπλιστικά ήρεμη φτάνει εντελώς αθόρυβα και διακριτικά στα μύχια της ψυχής των ηρώων της και καταγράφει χαρακτήρες και συμπεριφορές όπως η ίδια ξέρει να καταγράφει με το δικό της τρόπο.

Το υλικό των βιβλίων της το έχει πάρει μέσα από την ανθρώπινη ψυχή μ' ένα τρόπο, ίσως οδυνηρό για κείνη, αλλά το μετουσίωσε σε καλλιτεχνική δημιουργία και ποίηση. Η ίδια λέει, "Άφησα τη ψυχή μου ανοιχτή στον πόνο, στη χαρά, στην απόγνωση, στο λάθος, στην υπέρβαση των άλλων..".

Με αυτό όμως το υλικό βγαλμένο από τη ψυχή της συγγραφέως γράφτηκαν τα αριστουργήματα όπως "Το φως του φεγγαριού", "Η χειμωνιάτικη λιακάδα", "Μία άτέλειωτη φυγή" και τόσα άλλα. Πολλοί λένε ότι δεν υπάρχει happy end στα βιβλία της. Εν μέρει είναι αλήθεια αυτό. Υπάρχει όμως κάτι πιο αληθινό, πιο σημαντικό. Υπάρχει πάντα η ελπίδα, η αισιοδοξία γιατί η ζωή συνεχίζεται. Μπορούμε το τίποτε να το κάνουμε κάτι. Η ελπίδα μένει πάντα ζωντανή. "Μπορούν τα χελιδόνια να ξανάρθουν, φτάνει να μη χαλάσουμε τις φωλιές τους μες τη ψυχή μας", λέει η αγαπημένη της καρδιάς μας Αλκυόνη Παπαδάκη.

Η ζωή μάς περιμένει στη στροφή μ' ένα λουλούδι.
Σ' ευχαριστούμε που ήρθες κοντά μας.
Σ' ευχαριστούμε για όσα μοιραζόμαστε μαζί σου μεσ' από τα βιβλία σου!

Απολαύστε στο βίντεο, μία από τις πιο ευχάριστες παρουσιάσεις βιβλίων, χωρίς τυπικότητες, με φιλική διάθεση μεταξύ όλων, γνωστών και αγνώστων!

Εμείς… που κάναμε ψίχουλα την ψυχή μας για να ταΐσουμε τα όρνια.
Εμείς… που περπατήσαμε μέσα στη βροχή γιατί δεν καταδεχτήκαμε να πάρουμε την ομπρέλα που μας πρόσφεραν οι άλλοι επ’ αμοιβή…
Εμείς… που περπατήσαμε στον υπόνομο μ’ ένα τριαντάφυλλο στο χέρι.
Εμείς… που κάναμε τον δράκο που φώλιαζε μέσα μας να χαμογελάσει.

Εμείς… που φτάσαμε στην άκρη του γκρεμού, μόνο και μόνο για ν’ απολαύσουμε τη θέα…
Εμείς… που δεν ζητήσαμε ποτέ τα ρέστα της ζωής μας από τον ταμία.
Να ’μαστε, λέει, στη βαρκούλα… και να ’χε φεγγαράδα… και ν’ αρμενίζαμε…

Η Αλκυόνη Παπαδάκη γεννήθηκε στο Νιο Χωριό, κοντά στα Χανιά. Αφού αποφοίτησε από τη Γαλλική Σχολή, ήρθε στην Αθήνα με το όνειρο να αλλάξει τον κόσμο. Με την εμφάνισή της στη λογοτεχνία κατέκτησε το αναγνωστικό κοινό, το οποίο την ακολουθεί πιστά σε όλη τη συγγραφική πορεία της.

Τα έργα της, τα οποία ανήκουν στη σύγχρονη μυθιστορία, διακρίνονται για την προσωπική, λυρική γραφή της. Μέσα στις σελίδες των βιβλίων της αναλύει, συνθέτει, αγωνίζεται, δημιουργεί, διακινδυνεύει και διδάσκει ήθος, σε μια δύσκολη εποχή που αναζητεί οδηγούς και πρότυπα ζωής.