Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Το φωτορεπορτάζ.
Το βιβλίο «Το Νεκροταφείο των Ιδεών».
O συγγραφέας Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης
Οι Εκδόσεις Επίκεντρο.

Οι Εκδόσεις Επίκεντρο παρουσίασαν στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης, το βιβλίο του Λεωνίδα Χατζηπροδρομίδη, «Το Νεκροταφείο των Ιδεών».

Με τον συγγραφέα συζήτησαν:

• Νίκος Μαραντζίδης, Καθηγητής τμ. Βαλκανικών Σλαβικών & Ανατολικών Σπουδών, ΠΑ.ΜΑΚ.
• Πέτρος Μαρτινίδης, ομ. καθηγητής τμ. Αρχιτεκτόνων Α.Π.Θ.,
• Νικόλας Σεβαστάκης, καθηγητής τμ. Πολιτικών Επιστημών, Α.Π.Θ.

Τη συζήτηση συντόνισε ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος, εκδότης, συγγραφέας.

Το βιβλίο επιχειρεί μια επισκόπηση των κοινωνικών ιδεών που στόχευαν στην απελευθέρωση του προλεταριάτου και στην κατάργηση της προϊστορίας. Η μεσσιανική αντίληψη του Μαρξ για την άνοδο στην εξουσία του προλεταριάτου και την πορεία από την αναγκαιότητα στην ελευθερία, οδήγησε σύντομα στο λενινιστικό δόγμα για το κόμμα νέου τύπου, που θα εκπλήρωνε αυτή την αποστολή.

Στις συνθήκες της Ρωσίας το κόμμα υποκατέστησε την τάξη και η εξουσία έγινε αυτοσκοπός. Ο Λένιν ήταν ο θεμελιωτής του νέου ολοκληρωτισμού, ενώ ο Στάλιν εξόντωνε τους εσωκομματικούς "αντιπάλους" του, καταργώντας την ιδεολογία.

Το λενινο-σταλινικό πρότυπο επιβλήθηκε στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα έτσι που το μέσον, η εξουσία, κατάργησε το σκοπό, την κοινωνική απελευθέρωση. Στην πορεία δεκαετιών η εξουσία "λησμόνησε" το ιδεολογικό της πρόταγμα και αγκάλιασε την απολογητική της για να γίνει μια κενή προπαγάνδα.

Στην Ελλάδα, η προσπάθεια κομματικής επιβολής, με τον Ζαχαριάδη, από το 1931 ως το 1956, οδήγησε σε τραγικές συνέπειες, με τη δεκαετία 1940-50 να αφήνει βαριά την κληρονομιά της στην κοινωνία. Η ετερόφωτη κομματική εξουσία, χωρίς στρατηγική, οδηγούσε και ενίσχυε τα αδιέξοδα.

Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. είναι το τελευταίο σύμπτωμα πολιτικού καιροσκοπισμού, όπου ο αυτοσκοπός της εξουσίας εκφράζεται με ακραία γελοίο τρόπο, με τη διπλή γλώσσα, στο εξωτερικό ως συναίνεση, στο εσωτερικό ως "αντίσταση". Για μια ακόμη φορά η εξουσία προσπαθεί να χειραγωγήσει τον λαό, αλλά τώρα δρα εκτός τόπου και χρόνου.

Η ανάγκη ενίσχυσης των δημοκρατικών θεσμών και η δημιουργική παρουσία του πολίτη είναι η απαίτηση των καιρών.

Ο Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης έζησε στο Βελιγράδι απ' το 1975 ως το 1989 όπου αποφοίτησε απ' τη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου και υπήρξε ανταποκριτής των εφημερίδων "Αυγή" και "Ελευθεροτυπία" ενώ συνεργάστηκε με διεθνή πρακτορεία ειδήσεων.

Έγραψε τα βιβλία: "Γιουγκοσλαβία- η έκρηξη του εθνικισμού" 1η έκδ.1991, 2η 1996, εκδ. Παρασκήνιο. "Η δολοφονία της Γιουγκοσλαβίας" 1999,εκδ. Παρατηρητής. Επιμελήθηκε των βιβλίων "Η επιβολή της βαρβαρότητας στη Γιουγκοσλαβία" 1998 και "Μιλόσεβιτς ένας επιτάφιος" 2001, εκδ. Παρατηρητής.

Μετέφρασε μεταξύ των άλλων Μέσα Σελίμοβιτς "Ο Δερβίσης και ο Θάνατος", Λάν-τισλαβ Μνιάτσκο "Η γεύση της εξουσίας", Κάρελ Κόσικ "Η διαλεκτική του συγκεκριμένου" και "Η διαλεκτική της κρίσης" Νεμπόϊσα Πόποβ "Ο σερβικός λαϊκισμός", Μπρ. Στσεπάνοβιτς "Στόμα γεμάτο χώμα", "Ο θάνατος του κυρίου Γκόλουζα", "Η απολύτρωση". Ντρ. Μιχαϊλοβιτς "Όταν άνθιζαν τα κολοκύθια", Μίλοραντ Πάβιτς "Το λεξικό των Χαζάρων". Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με το "Athens Review of books".