Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο Κώστας Πούλος (blog)γεννήθηκε στον Ελικώνα της Βοιωτίας. Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα και στη Γερμανία .Έχει γράψει, μεταφράσει και διασκευάσει πλήθος βιβλίων για μεγάλους και κυρίως για παιδιά. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες και έχουν παρασταθεί στο θέατρο. Το παιδικό βιβλίο του “Παππού;” τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο παιδικού λογοτεχνικού βιβλίου. Τελευταίο βιβλίο του η συλλογή διηγημάτων για μεγάλους με τίτλο “Αμφίβια τέρατα” (εκδ. Μεταίχμιο).

Εκπαιδευτικός, μεταφραστής, συγγραφέας βιβλίων ενηλίκων και πολλών παιδικών και εφηβικών βιβλίων… Ποιος από αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Αν παρατηρήσουμε τους συγκεκριμένους “ρόλους”, θα δούμε ότι δεν είναι και τόσο διαφορετικοί, όσο φαίνονται αρχικά, δεδομένου ότι όλοι σχετίζονται με το παιχνίδι των λέξεων. Βέβαια, ως εκπαιδευτικός οφείλει κανείς όχι μόνο να παίζει με αυτές, αλλά και να τις χρησιμοποιεί ως εργαλεία.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Κάνατε πολύ καλά που βάλατε τη λέξη φορτίο σε εισαγωγικά. Οι αναγνώσεις (οι περισσότερες) έχουν την ικανότητα να αφαιρούν τμήμα του βάρους μας, κι έτσι, παρά το γεγονός ότι η ζυγαριά μας δεν επηρεάζεται αισθητά, μπορούμε με ένα καλό βιβλίο να νιώσουμε ανάλαφροι. Μαρτυρούνται μάλιστα και περιπτώσεις αναγνωστών που μπόρεσαν να πετάξουν χρησιμοποιώντας ένα βιβλίο (αντί για δύο φτερά) διανύοντας μια όχι ευκαταφρόνητη απόσταση και να απομακρυνθούν αισθητά από τον προηγούμενο εαυτό τους.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Ευχής έργο θα ήταν οι αναγνώσεις μας να μην είναι ορατές με γυμνό μάτι. Όλοι “κουβαλάμε” (να τα πάλι τα χρήσιμα εισαγωγικά) τις επιρροές μας, οι οποίες καλό είναι να διαλύονται μέσα μας. Η άμμος που προκύπτει από το “σπάσιμο” των βιβλίων που έχουμε διαβάσει μαζί με το άμορφο υλικό των προσωπικών μας εμπειριών είναι η καλύτερη πρώτη ύλη για να δημιουργήσεις κάτι δικό σου.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Τεράστιο. Είμαστε, τελικά, οι άνθρωποί μας. Στους ανθρώπους μας συγκαταλέγεται ένα μεγάλο, πολύχρωμο πλήθος λιγότερο ή περισσότερο γνωστών, εχθρών και φίλων. Είναι όλοι αυτοί που έτυχε να ανταλλάξουμε έστω μια τυπική φράση ή χειραψία μέχρι τους πιο κοντινούς, αυτούς που οι λέξεις γίνονται κουβέντες και η χειραψία άγγιγμα, χάδι ή αγκαλιά. Το μεγάλο χρέος μου προς αυτούς δεν είναι εύκολο να αποπληρωθεί (σχεδόν μη εξυπηρετήσιμο).

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

Ο Μικρός Πρίγκηπας
Το δίχτυ
Κι όμως κινείται

Αγαπημένη εικόνα;

Η θάλασσα, όπως φαίνεται από την πλαγιά του βουνού.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Κακά τα ψέματα, χωρίς οξυγόνο δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος, άρα οφείλει να εξασφαλίσει επάρκεια και να πολεμά διαρκώς με το θηρίο που λέγεται διοξείδιο του άνθρακα. Αν δεν ανέπνεα με οξυγόνο, θα προτιμούσα το υδρογόνο ή κάποιο άλλο ευγενές ή και πιο ταπεινό αέριο. Στη ζωή πάντως καλό είναι να μην ποντάρει κανείς όλα του τα χρήματα σε ένα νούμερο. Ευτυχώς εκτός από τη λογοτεχνία υπάρχει και η μουσική, το θέατρο και οι άλλες καλές τέχνες, που μπορούν εξίσου καλά να δώσουν νόημα στη ζωή.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Τα κερδισμένα.

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Ο Κανένας, ορχιδέα, πικραμύγδαλο, βρεγμένο χώμα.

Ένας κακός εφιάλτης;

Στο πλοίο από Βενετία για Πάτρα με 13 μποφόρ (να μην το ξαναζήσω).

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Δε θέλω (ή αδυνατώ) να θέτω μεγαλεπήβολους/μακροπρόθεσμους στόχους. Το παρελθόν είναι κληρονομιά, το μέλλον δεν υπάρχει, άρα το μόνο που μένει είναι το παρόν, που μας ζητά να του δώσουμε το νόημα που μας αξίζει.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις, κατά προτίμηση αυτοβιογραφικό: ήλιος, ψέμα, αίνιγμα, μύθος και θεός.

Ο τόπος, όπου είδα για πρώτη φορά τον κόσμο, λέγεται Ελικώνας, βουνό γεμάτο μύθους και θεούς. Από τότε η γη γύρισε πολλές φορές γύρω από τον ήλιο. Η διαδρομή ήταν μια διαδοχή από αινίγματα ή από ψέματα που προσπαθούν να δείχνουν σαν αλήθειες.

Σας ευχαριστώ.