Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε Facebook άλμπουμ.
Το βιβλίο «Δεκατρία κεριά στο σκοτάδι».
Ο συγγραφέας Μένιος Σακελλαρόπουλος.
Οι εκδόσεις Ψυχογιός.

Οι εκδόσεις Ψυχογιός και το Public παρουσίασαν το μυθιστόρημα του Μένιου Σακελλαρόπουλου, «Δεκατρία κεριά στο σκοτάδι».

Για το βιβλίο μίλησαν:

• Κώστας Χαρδαβέλλας, δημοσιογράφος
• Ελένη Λαζάρου, δημοσιογράφος
• Εβίτα Κισκήρα, οφθαλμίατρος

Αποσπάσματα διάβασε η ηθοποιός Γιούλικα Σκαφιδά ενώ την εκδήλωση πλαισίωσαν μουσικά:

• Σπύρος Πετρουλάκης, ούτι
• Κωνσταντία Δούκα, τραγούδι
• Βαγγέλης Μιχαλάτος, κιθάρα
• Τάσος Ζαφειρίου, κιθάρα

Η εκδήλωση ξεκίνησε με τη προβολή ενός εκπληκτικού trailer για να μπει το κοινό στο κλίμα του βιβλίου. Ξαφνικά έκλεισαν τα φώτα και όλα σκοτείνιασαν. «Σκοτάδι!», ακούστηκε η φωνή του συγγραφέα Μένιου Σακελλαρόπουλου ο οποίος συνέχισε, «Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσοι συνάνθρωποί μας υπάρχουν δίπλα μας που είναι αναγκασμένοι να ζουν για πάντα στο σκοτάδι... Είναι ένα συγκλονιστικό συναίσθημα το οποίο βίωσα με την ευκαιρία του βιβλίου... Είναι μια παγωνιά στη ψυχή και στο σώμα, μ' ένα μπαστούνι να προσπαθεί να κρατήσει το νήμα της ζωής και να δείξει σ' αυτούς τους ανθρώπους ότι ο δρόμος συνεχίζεται... Παρ' όλα αυτά το σκοτάδι όμως παραμένει ένας λυγμός. Ένας λυγμός σαν κι αυτός της Κωνσταντίας...».

Η μελωδική φωνή της Κωνσταντίας Δούκα κυριάρχησε στο χώρο, αποδίδοντας το ηπειρώτικο «Καίγομαι και σιγολιώνω» κερδίζοντας το  ζεστό χειροκρότημα του κοινού.

Συνεχίζοντας ο κος Σακελλαρόπουλος σχολίασε, «Ξεκινώντας την έρευνά μου για το 13ο βιβλίο μου, τα «Δεκατρία κεριά στο σκοτάδι», ανακάλυψα ένα συγκλονιστικό κόσμο πέρα από κάθε περιγραφή. Άνθρωποι που μπορούν να κάνουν τα πάντα. Με μεγάλη μου λύπη και ντροπή για την κοινωνία μας, επιβάλλεται να αναφερθώ στο γεγονός, ότι μέχρι το 1951 απαγορευόταν σ' αυτούς τους ανθρώπους να έχουν πρόσβαση στη μόρφωση... Με την τρίμηνη έρευνα που έκανα  ανακάλυψα έναν αξιόλογο οργανισμό τον Κ.Ε.Α.Τ. (σ.σ. Κέντρο Εκπ/σης και Αποκατάστασης Τυφλών). Εκεί υπάρχουν άνθρωποι με περίσσεια ψυχής οι οποίοι αναστέλλουν αυτό τον κόσμο... Ακολούθησα για σοβαρό διάστημα την εκπαίδευσή τους όπως το περπάτημα, την καθημερινή διαβίωσή τους... Ποτέ δεν περίμενα αυτό το μεγαλείο ψυχής που μου χάρισε η ιστορία με αυτό το ταξίδι με τους τυφλούς... Είδα από κοντά την εκπαίδευσή τους, ακόμα και σε μικρά παιδιά που είναι τυφλά εκ γενετής που τους λείπει το μεγαλύτερο αγαθό του ανθρώπου, να τα εκπαιδεύουν αυτοί οι αξιόλογοι άνθρωποι του Κ.Ε.Α.Τ... Κάνουν όλα τα μαθήματα, Ιστορία, Γεωγραφία κ.ά. όχι μόνο για τους νεοτυφλοθέντες που έχασαν την όρασή τους στην πορεία του βίου τους όπως ο ήρωας του βιβλίου, ο Αλέξανδρος, αλλά το σημαντικότερο, στους εκ γενετής οι οποίοι δεν έχουν δει ποτέ τους τι είναι η θάλασσα, το φως, ο ήλιος, το φεγγάρι, κλπ... Είναι συγκλονιστικό το μεγαλείο τους να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους και να προχωράνε στη ζωή μαθαίνοντας πάρα πολλά πράγματα για ν' αναπτύξουν πόσο μικροί είμαστε και πόσο ασήμαντοι... Γιορτάζω μαζί σας τα δεκατρία χρόνια  και τα δεκατρία βιβλία αλλά εξέχουσα θέση στη καρδιά μου μέχρι τώρα έχει το ταξίδι με  τα «Δεκατρία κεριά στο σκοτάδι» το οποίο εκδόθηκε και σε γραφή Μπράιγ».

Ο κος Σακελλαρόπουλος, πριν δώσει το λόγο στο δημοσιογράφο κο Κώστα Χαρδαβέλλα, μίλησε γι' αυτόν με ιδιαιτέρως επαινετικά λόγια για τη δημοσιογραφική του πορεία. «Είναι ένας θρύλος στη δουλειά μας και είμαι πολύ τυχερός που είναι σήμερα δίπλα μου».

Ο δημοσιογράφος κος Κώστας Χαρδαβέλλας, φανερά αμήχανος ευχαρίστησε τον συνάδελφό του και συγγραφέα κο Σακελλαρόπουλο για τα καλά του λόγια και στη συνέχεια αφού καλησπέρισε όλους όσοι παρευρίσκονταν τους ενημέρωσε χαριτολογώντας ότι αισθάνθηκε λίγο άβολα όταν ο κος Σακελλαρόπουλους του πρότεινε να μιλήσει για το βιβλίο του. Κι αυτό, γιατί ο κος Χαρδαβέλλας δε συνηθίζει, όπως εξήγησε, να διαβάζει ερωτικά μυθιστορήματα αλλά κλείνει κυρίως σε ιστορικού ή πολιτικού περιεχομένου. Μίλησε όμως για τον άνθρωπο Σακελλαρόπουλο, «Τον αγαπώ, θαυμάζω και εκτιμώ ιδιαίτερα. Είναι από τα τελευταία διαμάντια της ελληνικής δημοσιογραφίας. Ένας άνθρωπος με ήθος και υψηλή ποιότητα... Φυσικά όλοι θα αναρωτιέστε τι ήρθα να κάνω εδώ αν όχι να μιλήσω για το βιβλίο... Ο Μένιος δε μου ζήτησε να πω αν το βιβλίο είναι καλό ή κακό. Ήθελε να ρίξω στο βιβλίο τη δημοσιογραφική μου ματιά... Σαν "παλιά καραβάνα" λοιπόν διάβασα το βιβλίο σα να διαβάζω ρεπορτάζ και διαπίστωσα ότι το βιβλίο του Μένιου είναι μία δημοσιογραφική έρευνα εκπληκτική... Μπήκε και έζησε το κόσμο των τυφλών και τον περιγράφει στο βιβλίο του βασιζόμενος πάνω σ' ένα πλαίσιο ερωτικής ιστορίας... Τρία βασικά στοιχεία έχω επιλέξει από το βιβλίο. Τη δημοσιογραφική έρευνα σα ντοκιμαντέρ... Το δεύτερο και σημαντικότερο που με άγγιξε, λόγω των προσωπικών μου προβλημάτων υγείας, είναι η ανακάλυψη του Μένιου για τη δύναμη ψυχής που έχουμε μέσα μας... Αποκαλύπτει ένα κράτος απάνθρωπο και ανελέητο απέναντι στον κόσμο των τυφλών και τους συνανθρώπους μας ρίχνοντάς τους στον Καιάδα, αφαιρώντας τους κάθε δικαίωμα για να ζήσουν με αξιοπρέπεια».

Κλείνοντας ο δημοσιογράφος κος Χαρδαβέλλας επαίνεσε με τον τρόπο του τον Κ.Ε.Α.Τ. για την αξιόλογη δουλειά και τη ζεστή αγκαλιά που παρέχουν. Τόνισε επίσης ότι θα είναι δίπλα τους δημοσιογραφικά στηρίζοντάς τους με όλες του τις δυνάμεις. Στον «φίλο και συνάδελφο Μένιο Σακελλαρόπουλο« ευχήθηκε τα «Δεκατρία κεριά στο σκοτάδι» να παραμείνουν αναμμένα και να γίνουν εκατόν τρία. Τέλος προέτρεψε τον εκδότη να τυπώσει έναν αριθμό αντιτύπων με τη γραφή Μπράιγ για να μπορέσουν να απολαύσουν το βιβλίο και συνάνθρωποί μας με πρόβλημα όρασης αντλώντας από αυτό το κουράγιο και τη δύναμη που τους λείπει.

Η μουσική ξεχύθηκε από το ούτι του συγγραφέα και μουσικού Σπύρου Πετρουλάκη, όπως επαναλήφθηκε αργότερα ενδιάμεσα των ομιλιών, προκαλώντας συναισθήματα και θύμησες πολλές στους παρευρισκόμενους.

Ακολούθησε ένας μικρός εγκωμιαστικός πρόλογος από τον χειμαρώδη κο Σακελλαρόπουλο προς τη δεύτερη ομιλήτριά του, την επίσης δημοσιογράφο κα Ελένη Λαζάρου, «Είναι μία από τις κορυφαίες Ελληνίδες ρεπόρτερ. Ότι πιάνει στα χέρια της το ξετινάζει με ήθος, μαεστρία και σοβαρότητα». 

Η κα Ελένη Λαζάρου ευχαρίστησε το συγγραφέα για τα καλά του λόγια ενώ παράλληλα σχολίασε τις χρονιές που έγραφε τα βιβλία του όπου τον διέκρινε η αγωνία, η περιέργεια να συλλέξει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες, η μόνιμη αναστάτωση. Τις πιο πολλές φορές μοιραζόταν τις ιδέες του με συναδέλφους ζητώντας τη γνώμη τους και βλέποντας τις αντιδράσεις τους. «Πριν κυκλοφορήσουν τα βιβλία του, γνώριζα πάνω κάτω το περιεχόμενο... Όταν κυκλοφορούσαν τα βιβλία με συνάρπαζαν ξανά από την αρχή... Με τα «Δεκατρία κεριά στο σκοτάδι» ο Μένιος με ταξίδεψε σ' έναν άγνωστο και σκοτεινό αλλά γεμάτο ελπίδα κόσμο... Συνέπεσε η ανάγνωσή του με τα επαγγελματικά προβλήματα που αντιμετωπίσαμε πολλοί δημοσιογράφοι και ω του θαύματος λειτούργησε ψυχοθεραπευτικά μέσα μου... Συνειδητοποίησα  διαβάζοντας πόσο μικρά ήταν τα δικά μου προβλήματα μπροστά σ' αυτά που είναι πραγματικά μεγάλα και σημαντικά... Η δύναμη των πρωταγωνιστών του βιβλίου με  συγκλόνισε και με προσγείωσε προκαλώντας  μου παράλληλα ανάμεικτα συναισθήματα... Οι πρωταγωνιστές είναι υπαρκτά πρόσωπα... Άνθρωποι που δε βλέπουν το φως του ήλιου αλλά δεν το βάζουν κάτω... Ένα άλλο στοιχείο που με εντυπωσίασε στη γραφή του Μένιου είναι πως ένας άντρας καταφέρνει να διεισδύσει στη γυναικεία σκέψη και ψυχολογία με μεγάλη επιτυχία... Ο κόσμος των τυφλών όπως είπε και ο συγγραφέας είναι σχεδόν αόρατος. Δεν βλέπουμε συχνά να περπατούν δίπλα μας κι αυτό δεν οφείλεται στο ότι δεν είναι πολλοί... Το ότι δεν τους βλέπουμε δυστυχώς οφείλεται στο ότι δεν υπάρχουν οι υποδομές για να κυκλοφορούν με ασφάλεια. Αυτό το βιβλίο ας γίνει η αφορμή ν' αλλάξουν πολλά... Το γεγονός ότι είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για ένα βιβλίο, είναι μία όαση μέσα στην ερημιά που προκαλεί γύρω μας η οικονομική κρίση  και ότι τη συνοδεύει... Γι' αυτό λοιπόν το λόγο, οφείλουμε να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Μένιο Σακελλαρόπουλο και να τον ενθαρρύνουμε να συνεχίσει. Τα «Δεκατρία κεριά στο σκοτάδι» είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσουν όλοι».

Οι εκ γενετής τυφλοί και οι νεοτυφλοθέντες είναι πραγματικοί ήρωες και ζουν ανάμεσά μας. Με απίστευτη δύναμη ψυχής που δεν σταματούν να ονειρεύονται και να βλέπουν τους κόπους τους να υλοποιούνται. «Το πιο δύσκολο για μας είναι να χάσουμε τα όνειρά μας» είπε ο Χάρης, ένας εκ γενετής τυφλός. Ένα παράδειγμα τέτοιας δύναμης είναι και η κα Αιμιλία Πυλαρινού, εκ γενετής τυφλή, καθηγήτρια Αγγλικών γραφής Μπράιγ με μάστερ στην Ειδική Αγωγή. Η κα Πυλαρινού αφού ευχαρίστησε τον συγγραφέα για την πρόσκληση και για το αξιόλογο βιβλίο που έγραψε, διάβασε το αγαπημένο της απόσπασμα από το νέο βιβλίο του συγγραφέα τυπωμένο σε γραφή Μπράιγ. Οι παρευρισκόμενοι συγκλονίστηκαν από τη γλυκύτητα της φωνής της αφενός αλλά και με την άνεση που έτρεχαν τα λεπτά της δάχτυλα πάνω στις σελίδες του ειδικού βιβλίου αφετέρου. Τα συναισθήματα όλων ήταν ζωγραφισμένα στα πρόσωπά τους βλέποντας τη τυφλή Αιμιλία να διαβάζει με άνεση.

Αρκετά φορτισμένος συναισθηματικά ο κος Σακελλαρόπουλος υποκλίνεται στο μεγαλείο αυτών των ανθρώπων οι οποίοι μαθαίνουν ένα σωρό πράγματα μέσω των κουκκίδων της γραφής Μπράιγ αποκαλύπτοντας συνάμα ότι η Αιμιλία είναι η Μαργαρίτα του βιβλίου.

Η ηθοποιός Γιούλικα Σκαφιδά πήρε το λόγο για να διαβάσει αποσπάσματα από το βιβλίο. Πριν όμως, αναφέρθηκε περιεκτικά στην εμπειρία της από την ιστορία της γνωστής σειράς που συμμετείχε, «Το νησί» γυρισμένο στη Σπιναλόγκα της Κρήτης, μια ομάδα ανθρώπων που ζούσαν στο περιθώριο και με τη δύναμη της ψυχής τους πήραν τη ζωή τους πίσω και προχώρησαν μπροστά. «Ας γυρίσουμε στο σήμερα. Η θεραπεία της λέπρας του δέρματος βρέθηκε και η άνθρωποι έγιναν καλά. Θεραπεία για τη λέπρα του μυαλού δεν υπάρχει δυστυχώς... Η κοινωνία θεωρεί κάποιους ανθρώπους αδύναμους και νιώθει μια αμηχανία για τη διαφορετικότητά τους... Εύχομαι όσοι διαβάσουμε αυτό το βιβλίο, να αναλογιστούμε τη δική μας συμπεριφορά και νοοτροπία να συντηρούμε μικρές ή μεγάλες σύγχρονες Σπιναλόγκες και κατά πόσο με τη στάση μας οδηγούμε ανθρώπους που είναι διαφορετικοί στον αποκλεισμό και στο περιθώριο», σχολίασε καυστικά η κα Σκαφιδά. 

Ένας χείμαρρος συναισθημάτων ξεπήδησε από τις σελίδες των αποσπασμάτων που διάβασε η ταλαντούχα και αξιόλογη νέα ηθοποιός, κα Γιούλικα Σκαφιδά, αποδεικνύοντας, εκτός το λεκτικό, και το υποκριτικό της ταλέντο.

Ο λόγος δόθηκε στην οφθαλμίατρο κα Εβίτα Κισκήρα η οποία αφού ευχαρίστησε τον συγγραφέα για την πρόσκληση, σχολίασε με χιουμοριστική διάθεση το τρόπο γνωριμίας τους με ένα πρόβλημα υγείας που του παρουσιάστηκε στα μάτια από ίωση. Μετά την περίοδο ίασης του προβλήματος του συγγραφέα και αφού είχε αναπτυχθεί μία οικειότητα μεταξύ τους, είχε γεννηθεί στο μυαλό του το θέμα για το επόμενο βιβλίο του. «Doc, πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά. Θέλω να γράψω ένα βιβλίο και χρειάζομαι τη βοήθειά σου να τυφλώσουμε, όχι εντελώς, τον πρωταγωνιστή».

Ακολούθησε από την οφθαλμίατρο ο διάλογος που είχε γίνει μεταξύ τους για το πως θα είναι ο ήρωας εμφανισιακά, να είναι αγαπητός στους αναγνώστες και διάφορες άλλες λεπτομέρειες υγείας που θα είχε μετά από ένα ατύχημα ο οποίος μετά από εμπόδια καταλήγει στον Κ.Ε.Α.Τ.. «Είναι ένα μυθιστόρημα το οποίο έχει μία δυνατή δόση αλήθειας. Η όραση είναι η σημαντικότερη αίσθηση... Κάθε δευτερόλεπτο ο εγκέφαλός μας αναλύει στο τριάντα τοις εκατό, τις οπτικές εικόνες-ερεθίσματα που παίρνει από ένα όργανο των είκοσι πέντε χιλιοστών. Είναι πραγματικά απίστευτο».

Στη συνέχεια η κα Κισκήρα προέτρεψε τον κόσμο να διαβάσει το βιβλίο όχι επειδή το λέει, αλλά φτάνει να δει κάποιος την ικανοποίηση που εισέπραξαν στο πρόσωπό τους όσοι το διάβασαν. «Θα δούμε μία πολύ διαφορετική πραγματικότητα που άλλοι τη ξέρουν άμεσα και άλλοι έμμεσα... Αυτό περιγράφει ο Μένιος με τα δύο είδη τυφλών... Τους εκ γενετής και τους επίκτητους τυφλούς... Η ίωση που έπαθε ο ίδιος έγινε η αφορμή να γράψει το δέκατο τρίτο του παιδί πριν καν τελειώσει το δωδέκατό του παιδί, "Το σημάδι". Αυτό δείχνει και τη δική του θέληση για ζωή την οποία έβαλε και στο μυθιστόρημά του».

Λόγω του επαγγέλματός της η γιατρός προσπάθησε να μεταφέρει εμμέσως στο κοινό πόσο σπουδαίο αγαθό είναι η όραση όλων μας. Μίλησε με μεγάλη ευαισθησία για την ηρωίδα του βιβλίου, που όπως είπαμε και παραπάνω είναι υπαρκτό πρόσωπο. Η Αιμιλία-Μαργαρίτα δεν θα μάθει ποτέ πως είναι ο ήλιος, το φεγγάρι, τα χρώματα και άλλα χιλιάδες πράγματα. Παρ' όλα αυτά όμως όλοι όσοι είναι στην ίδια κατάσταση έχουν μία απίστευτη εσωτερική δύναμη. Συμβούλεψε ότι είναι προτιμότερο να συμπάσχουμε μαζί τους και να τους στηρίζουμε στο μεγάλο αγώνα που κάνουν, παρά να τους λυπόμαστε. «Δεν πρέπει να φοβόμαστε αλλά να τους κατανοούμε και να τους κοιτάμε ίσια στα μάτια. Γιατί το ξέρουν όταν τους κοιτάμε στα μάτια, έχοντας αναπτύξει στο τριπλάσιο τις υπόλοιπες αισθήσεις τους. Τους αξίζει λοιπόν ένα τεράστιο χειροκρότημα όπως και στο Μένιο που έγραψε αυτό το αξιόλογο μυθιστόρημα.

Ολοκληρώνοντας αναφέρθηκε περιεκτικά στους δύο πρωταγωνιστές του βιβλίου, Αλέξανδρο και Μαργαρίτα καταλήγοντας ότι τα δικά μας προβλήματα είναι ελαφρώς περιττά. Έκλεισε την ομιλία της με χιούμορ όπως τη ξεκίνησε. «Μετά από τη φανταστική έρευνα του Μένιου και με την ιατρική καθοδήγηση τη δική μου, αν χρειαστείτε οτιδήποτε γύρω από τα μάτια, είμαι σίγουρη ότι ο Μένιος έχει πλέον τις γνώσεις να σας εξυπηρετήσει». 

Ο κος Σακελλαρόπουλος στον επίλογο αυτής της ξεχωριστής και βαθιά ανθρώπινης βραδιάς, αναφέρθηκε με ευαισθησία στην έρευνα που έκανε ερχόμενος σ' επαφή με τον Κ.Ε.Α.Τ. οι οποίοι του σύστησαν ανθρώπους τυφλούς και νεοτυφλοθέντες που τον βοήθησαν στην έρευνά του.

Τέλος ευχαρίστησε όλους όσοι παρευρίσκονταν, τους αγαπητούς ομιλητές του που του έκαναν τη τιμή να συμμετέχουν και να μιλήσουν τόσο επαινετικά για το νέο του πόνημα. Τον οργανισμό Κ.Ε.Α.Τ. για την βοήθεια και την παρουσία τους. Τον Εκδότη του κο Θάνο Ψυχογιό για την στήριξή  και πάνω απ' όλα  την ανθρωπιά του. Την συγγραφέα κα Λένα Μαντά που τον ενθάρρυνε σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής του να μην εγκαταλείψει τη συγγραφή. Τους ομότεχνους που παρευρέθησαν για να μοιραστούν τη χαρά μαζί του. Το μεγαλύτερο ευχαριστώ όμως στην οικογένειά του για τη στήριξη, την υπομονή και την αγάπη τους.